ZAMAN ⏳

22. Bölüm

Bekleme odası gibi bir yerde iki korkuma eşliğinde Mert'i bekliyordum.Yaklaşık 30 dakika olmuştu buraya geleli.Yani tahminen öyledir.

"Bizi buraya neden getirdiniz?"

Bir cevap bekliyordum fakat; beklediğim cevap gelmeyince tekrardan soru sormaya başladım.

"Mert nerede? Ne zaman gelecek? Ona bir şey yaparsanız hepinizi deşerim.Duydunuz mu beni?"

Sabrı taşmış olmalı ki bu odaya geldiğimizden beri sorduğum onbininci Soruya sonunda cevap verdi bir tanesi.

"Sesinizi kesin küçük Hanım."

"Çok kabasınız."

Biberonu elinden izinsiz alınmış küçük çocuklar gibi ellerimi göğsümde çaprazlayıp sustum.

"Yürü Toprak,burdan gidiyoruz."

Yaklaşık 30 saniye sonra Mert içeriye bir hışımla girdi ve oturduğum sandalyeden elimi tuttuğu gibi kaldırdı beni.Arkasında Cavit denen Adam ve onun yancıları vardı.Odada ki iki koruma Mert'in tam kolundan tutacakken Cavit Beylerinin 'dur' der gibi işaret parmağı ve orta parmağının ikisini yukarı kaldırdı ve geri indirdi.Onlarda bu ikaza uyup bıraktılar ve biz de odadan aynı hızla çıktık.

"Toprak,sana bu olanları yaşattığım için özür dilerim.Hepsi benim yüzümden,biliyorum."

Sokağın ortasında el eleydik.Bizden başka kimse yoktu sokak lambalarının bile aydınlatamadığı bu kuytu köşe sokakta.

"Mert,bu olanlar senin suçun değil.Hem öyle olsa bile,ben senden gelen her şeye razıyım.Ben seni sadece sevgilim olarak sevmiyorum,sen benim her şeyimsin,unutma bunu.."

Lafımı bir köpek sesi kesmişti.İkimiz de yolun tam karşısında bizim hizzamızda duran köpeğe bakıyorduk.Ben usulca Mert'in arkasına geçmeye başlamıştım.

"Korkma,hadi gel gidelim."

"Korkmuyorum da..yani...onun yanından mı geçeceğiz?"

"Evet Toprak,bunda ne var,korkuyor musun yoksa?"

"Tabii ki de hayır,hadi gidelim."

Yavaşca yürüyordu Mert,bense gizlemeye çalıştığım korkumu tetikleyen paniğimle hızlıca yürümeye çalışıyordum.Fakat; o bunu farketmiş olmalı ki beni geriye,kendine doğru çekiştiriyordu tuttuğu elimden.

"Mert,biraz hızlı yürür müsün? Bak bize doğru geliyor hem."

Dememe kalmadan..