The Last Wish

Chapter 10

Steffi's POV

Nagdidrive ako ngayon papunta sa town proper dahil doon daw gusto pumunta ni Brix. Noong nakarating kami doon, namangha ako sa lugar dahil sobrang linis at ang gaganda ng mga tanawin. Kahit saan kami mapunta, lagging nagpapakuha ng litrato si brix, mabuti nalang at may dala akong extra battery ng camera at memory card. Balak daw iyong ipadevelop lahat ni Brix.

"Happy birthday Brix!" isaid then kissed him on the cheek.

"Ang ganda talaga dito." Sabi niya.

"Oo nga, ang linis ng paligid. Ang sarap ng simoy ng hangin." Sagot ko naman sa kanya.

"Anong oras na pala, Steffi?"

"11:10, nagugutom ka na ba?"

"Ah, oo eh."

"Sige, tara na, maglunch na muna tayo, medyo pagod narin kasi ako eh. Saan mob a gustong kumain?"

"I want to eat at a Japanese restaurant. I saw one when we were heading here."

"Sige, halika na."

Tinulak ko na ulit yung wheel chair niya at pumunta na kami doon sa sinasabi niyang Japanese restaurant. Nung makarating na kami, nag-order na kaagad si Brix dahil gutom na gutom na daw siya.

"Thank you," sagot ko sa server ng food namin.

"You're welcome, enjoy ma'am, sir."

"Anong gusto mong unahing kainin Brix?"

Paano ba naman kasi, ang daming inorder ni Brix. Sa dami, hindi ko na alam kung ano ang uunahing kainin.

"Subuan mo ako,please? I want that one." Turo niya doon sa pork ramen. It's a noodle kind of dish in Japan. Kinuha ko naman yung spoon at sinubuan siya.

"Steffi?"

When he called my name, he gently held my hand na nakahawak ng spoon. Ibinaba ko naman yung spoon at tumingin sa kanya.

"Hmm?"

"Thank you." He sincerely said looking at my eyes.

"For what?" I asked him.

"For this day and to every day that you are beside me, for not leaving me."

"Brix, wala iyon I'll always be by your side, I'm your bestfriend, remember?"

"I love you...Never forget that."

"I love you too, not as my bestfriend but as you. As Brix Angelo Jimenez, never forget that too." I told him giving a smile on his face.

"Never, kahit na umalis na ako."

I really do not want him to leave. Not yet, huwag muna ngayon, hindi ko pa kaya, at sa tingin ko, hindi ko kakayanin kapag nawala na siya sa amin, sa akin. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin kapag tuluyan na siyang umalis at hindi na muling babalik pa kahit kailan.

"Kain na tayo, lumalamig na 'tong pagkain natin. Madami pa tayong pupuntahan hindi ba?" sabi ko nalang sa kanya dahil iniiwasan kong isipin na mangyayari iyon sa kanya. Sa ngayon, gusto ko lang maging normal ang lahat sa kanya, kahit ngayon lang, hahayaan kong maging masaya siya, at gagawin ko ang lahat para lang pasayahin siya, ganyan ko siya kamahal...

"Ah, oo."

Pagkatapos naming kumain, pumunta naman kami sa mall at nanood ng sine. Title of movie: The Mortal Instruments: City of Bones. Maganda 'tong movie na to, napanuod na kasi namin ni Brix yung trailer niya last week, buti showing pa hanggang ngayon. Bumili muna ako ng mangunguya namin bago pumasok sa loob.

"Ang gwapo talaga ni Jace!"

Waah, ang cool talaga ni Jamie Campbell Bower! Bagay na bagay sa kanya yung role

niya bilang si Jace, isang shadow hunter. Ang gwapo!!

"Anong gwapo, tignan mo nga ang lapad lapad ng noo! Psh." ( -3-)

Nung lumingon ako sa katabi ko, akalain mong nakapout siya, ang cute!!

"Huwag ka na ngang magpout jan, sige ka, hahalikan kita." biro ko sa kanya.

Titingin n asana ako sa screen ulit nang....

*tsup*

"Brix!!"

Gosh, did he just kissed me in a public place? Kahit na peck lang yun, naramdaman ko parin eh!

"What? Manood ka na nga lang, mas gwapo ako kay Jace!" pagmamaktol niya.

"Kiss stealer!" sabi ko naman!

"Gusto mo ibalik ko?"

*tsup*

He kissed me again!! (>///<)

"Brix, nakakadalawa ka na ah."

"I know you're blushing. Huwag ka nang maingay kundi hahalikan kita ulit at sisiguraduhin kong gagayahin ko yung birthday scene ni Clary na nasa garden sila."

"Seriously?"

"Yes, now let's watch and do not be noisy, tinitignan ka na ng mga tao, buti nalang at konti lang ang nanonood at nasa likod tayo." He said then held my hand.

Hindi nalang ako umimik, alam ko kasi kung ano yung scene na tinutukoy niya eh. At ayaw kong mangyari iyon! We just watched the movie, medyo malapit nadin kasing matapos eh.

"Steffi, I'm tired. I want to go home."

"Okay, let's go home. Have a rest okay?"

Pumunta na kami dun sa kotse at inayos ko na siya sa upuan niya. Along the way, natulog lang siya, siguro, masyado siyang napagod sa paggala naming dalawa.

"Brix, we're here." Sabi ko sa kanya noong makarating na kami sa may parking area ng resort.

"Steffi..."

"We're here." Sabi ko ulit na bahagyang tumingin sa kanya.

"Let's go to the beach, please?" nakatitig niyang tanong sa akin.

"But you're tired." Pag-aalala kong sabi sa kanya. Totoo naman kasi, baka mamaya, mapwersa pa ng tuluyan ang katawan niya.

"Please? I want to watch the sunset."

"Pero, baka hinahanap na tayo nila tita."

"Please Steffi, last na talaga ito, when the sun sets, we're heading to the cottage. I just want to watch the sunset with you."

"Okay, sandali, kukunin ko lang yung wheel chair mo."

Kinuha ko na yung wheel chair niya sa backseat at pumunta na kami sa beach. Buti nalang at hindi masyadong naiistuck yung gulong sa mga buhangin.

;}7R7