Hypno

Hoofdstuk 8

Hé allemaal, na een lange tijd afwezig te zijn ben ik er weer! Een nieuw hoofdstuk is klaar en kan gelezen worden. Het volgende hoofdstuk komt er snel aan. Daarna kan ik nog niet garanderen hoe snel de volgende hoofdstukken komen. Wat is wel kan garanderen, is dat dit boek hoe dan ook wordt afgeschreven. Veel plezier nog!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Dat meen je niet!’ zei Skyler. Chris stond samen met Gary, Mick en Skyler in het park op een speelplein met houten dieren voor kleine kinderen om op te spelen. Hij was beneden het vriespunt, dus ze hadden alle vier een hele dikke jas aan. Chris vond Skyler er erg mooi uitzien in haar winterjas.

‘Echt waar! Ik bedoel, dat moet toch iets betekenen?’ zei Gary.

‘Hoeft toch niet per se? Dat heb je toch wel vaker? Je weet wel, dat je iets in je leven meemaakt en dat je er dan over gaat nadenken en er over gaat dromen?’ zei Mick

‘Ja, maar hoe vaak maak je het mee dat twee personen precies dezelfde droom hebben?’ zei Chris.

‘Nou, het is wel eens gebeurd, maar dat was dan met een tweeling’ zei Skyler.

 ‘Klopt, maar Gary en ik zijn geen tweeling, dus het blijft weird,’ zei Chris. Hoe langer hij er over nadacht, hoe minder hij ervan snapte. Het leek wel of Hypno met ze probeerde communiceren. Maar waarom zou hij dat doen? Zou het ze hiermee proberen te hypnotiseren om ze zo te pakken te krijgen? Door middel van dromen?

‘Weet je, ik heb er echt genoeg van om hier de hele dag mee rond te lopen zonder ook maar enig idee te hebben wat dat ding nou eigenlijk wil. En dan heb ik het nog niet eens over wat er met die terrence is gebeurd. Wanneer komen we nu eens in actie?’ zei Mick ongeduldig. Het was duidelijk dat hij het hier absoluut niet bij wilde laten. Hij wilde antwoorden hebben. Chris kon het hem niet kwalijk nemen. Hijzelf dacht er namelijk precies zo over. Dat was trouwens voor het eerst dat Chris het met Mick eens was.

‘Ja, echt hè, wat er die avond was gebeurd is niet normaal en dat weten we,’ zei Gary.

‘Wat wil je er dan dat we er aan gaan doen?’ vroeg Skyler.

‘Maakt niet uit wat, maar we moeten toch wel iets doen?’ zei Gary.

‘Daar hebben we het toch over gehad?’ vroeg Chris. ‘Als we naar de politie gaan, dan is de kans zeer klein dat ze ons geloven.

‘Dan hebben we sneller bewijs nodig,’ zei Gary. Iedereen luisterde ineens aandachtig naar Gary.

‘What do you mean?’ vroeg Skyler.

‘Ik bedoel dat we zo snel mogelijk terug moeten,’ zei Gary. Chris schrok van die reactie van Gary. Zo snel al terug naar diezelfde plek waar dat vreemde ritueel heeft plaatsgevonden? Dat was wel het laatste waar hijzelf aan dacht.

‘Ben je gek? De laatste keer hadden we geluk dat Hypno ons niet zag; wat nu als dat anders wordt deze keer? Ik wil niet hetzelfde lot ondergaan als terrence,’ zei Chris. Chris wist eigenlijk niet eens wat er met terrence was gebeurd. Alleen dat hij net als alle andere kinderen de afgelopen maand spoorloos is verdwenen. Maar wat het ook was, het was vast niet iets goeds.

‘Dan moeten we extra voorzichtig zijn,’ zei Gary.

‘En als dat dan niet voorzichtig genoeg is?’ vroeg Chris.

‘Dat risico moeten we dan maar durven te lopen. Je moet te veel nadenken man. Soms moet je gewoon doen,’ zei Gary. Chris was inderdaad meer een denker dan een doener. Voor alles in zijn leven moest hij eerst minstens een kwartier nadenken voordat hij iets durfde te doen. Zoals het inleveren van opdrachten via de schoolwebsite. Altijd staarde hij eerst een kwartier naar het scherm voordat hij op de SUBMIT knop drukte. Het had ook invloed als hij een les ging rijden. Hij moest gewoon eerst de situatie kunnen denken voordat hij er iets aan kon doen. Dat had zo veel invloed op hem, dat hij nu nog steeds niet was geslaagd. Terwijl Gary en Mick allebei voor de eerste keer al waren geslaagd. Zij waren ook meer doeners dan denkers.