Hypno

Hoofdstuk 16

Chris voelde hoe de auto plotseling vaart verminderde en tot stilstand kwam. Waarschijnlijk waren ze aangekomen bij het gebouw waar de vergadering zou gaan beginnen. Alhoewel hij nu wakker was geworden, waren zijn ogen nog gesloten. Hij had ook eigenlijk niet echt zin om zijn ogen nu open te doen. Voornamelijk omdat hij nog steeds een beetje moe was, maar ook omdat hij voelde dat zijn hoofd nog steeds rustte op dat van Skyler dat nog steeds op zijn schouder lag. Net zoals wanneer vroeger zijn wekker over een minuut ging in de ochtend als hij naar school moest, blijft hij altijd de laatste minuut nog liggen om nog heel even van dat moment van rust te genieten. Of in dit geval, zijn moment van Skyler. Chris hoorde hoe de agent het portier opende en uit de auto stapte. Oh, loop alsjeblieft langzaam naar die van ons, dachte Chris. Maar twee secondes later hoorde hij toch het linker portier geopend worden.

'Wakker worden kinders, we zijn er,' hoorde hij Roy zeggen. Hij voelde zijn hoofd omhoog komen doordat Skyler omhoog kwam. Nu opende hij zijn ogen dan ook maar. Hij keek naar Gary. Hij sliep nog steeds. Die slaapkop, dacht Chris.

'Gast!' Chris stootte Gary tegen zijn schouder. Met een snurkend geluid kwam Gary nu ook omhoog en keek naar Chris. Hij zag er nog steeds moe uit. Waarschijnlijk zij allemaal, want een paar uur slaap is nog steeds niet voldoende. Toch had Chris het idee dat hij nu veel meer energie had.

'We zijn er,' zei Chris. Gary knikte vermoeid en deed zijn gordel af. Chris en Skyler deden nu hetzelfde. Skyler en Chris stapten samen aan de linkerkant van de auto uit en Gary stapte er aan de rechterkant uit. Chris keek naar het gebouw vanaf de parkeerplaats waar ze stonden. Het zag er erg groot uit leek precies op het gemeentehuis in Rotterdam waar Chris elke ochtend langs fietste richting school.

'Komen jullie mee?' vroeg Roy. Ze knikten en liepen Roy achterna. Chris versnelde zijn pas zodat hij naast Roy liep.

'Wat is dit voor gebouw?' vroeg hij.

'Dit is het gemeentehuis van Den Haag. Maar vanavond gebruiken we het even om te vergaderen over , zoals jullie het noemen, Hypno. De vergadering is dringend gezien de situatie en we hadden snel een vergaderruimte nodig,' zei Roy.

'Maar waarom zijn we dan helemaal in Den Haag?' vroeg Chris. Ze liepen nu inmiddels via de glazen schuifdeur het gebouw binnen. Het zag er binnen precies hetzelfde uit als de binnenkant van het gemeentehuis in Rotterdam, alleen net iets ruimer.

'Omdat we wellicht te maken hebben met een wandelend superwapen die al meerdere slachtoffers heeft gemaakt. Het al niet lang duren voor de inwoners van Rotterdam en omgeving in paniek raken en antwoorden willen hebben. Daarom is het noodzakelijk om zo snel mogelijk alle informatie die we weten te verzamelen en hieruit maatregelingen te ondernemen. Deze maatregelingen moeten door de tweede kamer worden goedgekeurd en zoals je dat waarschijnlijk al op school is geleerd, is de tweede kamer gevestigd in Den Haag,' legde Roy uit.

Chris besefte zich nu pas echt dat hij, Skyler en Gary dus echt mochten meebeslissen over de maatregelingen over Hypno. Hij voelde zich enthousiast en nerveus tegelijk. Het had wel eerder op school meegedaan met vergaderingen over de school, maar dit wordt gewoon een vergadering die bepaald welke maatregelingen de tweede kamer gaat nemen dat de mensheid wellicht zou kunnen redden. Ze liepen nu gezamelijk een trap op naar de eerste verdieping. Toen ze boven waren zag Chris meteen twee gesloten deuren die één geheel vormden. Hij hoorde stemmen binnen. Roy liep naar de deur en bleef er even voor staan. Hij draaide zich om.

'Hier is de vergaderruimte. Ik mag hier niet naar binnen, maar jullie wel. Ik wens jullie veel succes met de vergadering,' zei hij. Zonder eerst op een antwoord te wachten liep Roy langs Chris en de rest en liep de trap af. Chris, Skyler en Gary bleven achter en keken elkaar even aan. Toen draaide ze zich om en liepen naar de deur. Chris duwde de hendel omlaag waardoor de beide deuren meteen omzwaaiden. Ze liepen naar binnen. De vergaderruimte was zoals Chris had verwacht. Het was een kamer van ongeveer 10 bij 10 meter met een grote rechthoekige tafel in het midden. Iedereen zat al aan de tafel en kijken allemaal naar Chris en de rest. De meeste aanwezigen waren redelijk oude mannen gekleed in smokings en stropdassen.