Hypno

Hoofdstuk 11

'Waarom hebben jullie dit niet eerder verteld?,' vroeg Chris' vader aan Chris, Skyler, Gary en Mick. De vier zaten aan de tafel samen met Katy en Chris' vader. Op de tafel stonden glazen met water en alle wapens die ze meegenomen hadden. Ze waren nu ver weg van de open plek en veilig. Precies wat Chris wilde. Zo ver mogelijk van het gevaar weg zijn. Iedereen zat nu rustig aan de tafel en er werd haast niet gesproken. Chris had ondertussen alles wat hij wist en had meegemaakt verteld aan zijn vader. Katy had ook haar verhaal verteld en zat nu stil aan de tafel met een glas water voor haar. Lorna had al eerder Chris’ vader laten weten dat ze niet wist waar ze was en Chris’ vader had al intussen een paar mensen gebeld. Net voor dat hij de politie wilde bellen om haar als vermist op te geven, kwamen Chris en zijn vrienden samen met Katy thuis. Katy had uitgelegd wat ze nog kon herinneren. Ze wilde een film met Lorna gaan kijken en ging vlak voor de film begon nog even naar het tankstation dat een paar straten verderop was om wat eten en ijs te kopen. Ze was echter nooit bij het tankstation aangekomen. Onderweg er naartoe nam ze een kortere weg door een steegje begon ze zich plotseling erg moe te voelen. Toen ze even stopte om uit te rusten begon ze een donkere stem te horen achter haar. De stem leek iets te zingen. Het klonk volgens haar als een slaapliedje. Toen ze zich omdraaide om te kijken waar die stem vandaan kwam, zag ze een donkere schim die iets glinsterend vasthield en voor zich uit had gestoken. Daarna werd het helemaal zwart voor haar ogen. Het laatste wat ze zich toen kon herinneren is dat ze wakker werd op de harde grond van de open plek waar Chris en zijn vrienden toen ook waren. Ze zag Hypno naast haar staan en besloot zich zo stil mogelijk te houden terwijl ze meeluisterde naar de gesprekken. Nadat Hypno ontsnapte was ze samen met Chris en de rest terug naar huis gegaan waar ze nu alles verteld hadden aan hun vader.

‘Weten jullie hoeveel levens jullie hiermee hadden kunnen redden?’ vroeg Chris’ vader met een boze stem. Chris wist weer iets te zeggen.

‘We wisten niet of het zin had. Wie zou ons nou hebben geloofd? We geloofden het zelf al bijna niet. We moesten eerst voor bewijs zorgen,’ zei Chris.

‘En waarom namen jullie dan wapens mee?’ vroeg Chris’ vader. Nu zei Skyler weer iets.

‘To protect ourselves,’ zei ze. Chris sprak weer verder.

‘En bovendien, als we die pistolen niet hadden meegenomen, dan was het waarschijnlijk heel wat slechter afgelopen met ons,’ zei Chris. Katy huiverde. Chris dacht dat ze aan het denken was wat er zou gebeuren als hij en zijn vrienden en niet waren geweest of niet op tijd.

‘Als jullie bescherming wilden, dan hadden jullie toch ook wel naar de politie kunnen gaan? Daar zijn zij toch voor? Het beschermen van andere mensen?’ zei Chris vader. Nu begon Gary met praten.

‘Dat hadden we toch uitgelegd, meneer? De politie zou ons nooit geloven. Ze zouden hoogstwaarschijnlijk ons gerust nog een paar dagen laten wachten omdat we geen bewijs hadden. Daarom moesten we dat eerst zien te krijgen. We wilden in ieder geval eerst zeker weten wat er nou precies aan de hand was met al die verdwijningen. Nu dat we het zeker weten, kunnen we het eindelijk vertellen,’ zei Gary.

‘OK, das wel allemaal leuk en aardig, maar jullie wisten al een tijdje dat er iets abnormaals aan de hand was en dat dat hoogstwaarschijnlijk de reden was voor die verdwijningen. Waarom besloten jullie dan niet eerder actie te nemen?’ vroeg hij nog steeds met een boze stem. Nu begon Mick weer te praten.

‘Omdat we niet wisten hoe, wanneer en wat te doen. Omdat we niks konden vertellen, moesten we samen eerst bedenken wat we moesten doen. We probeerden echt zo snel mogelijk in actie te komen, maar eerder dan vandaag wisten we niet hoe we het moesten aanpakken,’ zei Mick. Chris ging verder.

‘Waar het nu om gaat is dat we veilig zijn en morgen alles kunnen vertellen aan de politie.’ Het was een tijdje stil totdat Skyler ineens iets besefte en de stilte verbrak.