Hypno

Hoofdstuk 5

'Die vent heeft geluk gehad dat iemand de beveiliging erbij had gehaald, anders was hij er echt geweest,' zei Mick terwijl hij samen met Gary,Chris en Skyler door de straten van Rotterdam liep. Het was half twaalf 's avonds.

'Dat geloof ik best man,'zei Gary.

'Waarom ging je dan weg als je wist dat je hem wel aankon? vroeg Chris. Mick was toen het gevecht was afgebroken weggegaan uit club volt en Chris, Gary en Skyler zijn toen achterhem aan gelopen. Chris wilde eigenlijk blijven, maar aangezien Gary en Skyler meteen achter Mick aan liepen is hij toch maar meegegaan.

'Omdat ik er geen zin in heb om met zo'n debiel als die gast in dezelfde ruimte te blijven. Bovendien, die club was toch helemaal niks'. Nu had Chris zin om met Mick te vechten. Zijn gezond verstand vertelde hem echter dit niet te toen. Club Volt was helemaal niet niks! Chris had het hartstikke naar zijn zin daar. Mick heeft alles voor iedereen verpest. Chris begint spijt te krijgen dat hij is meegelopen.

'Waar gaan we nu eigenlijk heen?' vroeg Skyler.

'Op zoek naar een andere club,' zei Mick.

'En als we die dan niet vinden?' vroeg Gary.

'Dan gaan we gewoon naar huis. Zo ingewikkeld is dat niet hoor. Zelf niet voor jou Gary' zei Mick geïrriteerd. Chris zag aan Gary gezicht dat hij over die uitspraak wat wilde zeggen, maar toch besloot zijn mond te houden. Chris begon het idee te krijgen dat Gary bang was voor Mick. Dat is opzich wel te begrijpen als je ziet hoe sterk hij is. En het lijkt Chris niet zo slim om Mick boos te maken als het donker is in de straten en hij gedronken heeft.

'Stil eens' Skyler stopte met lopen en gaf een stopgebaar met haar hand. De vier luisterden.

'Ik hoor niks hoor,' zei Mick.

'Jawel, luister. Het wordt al harder,' zei Skyler. Nu hoorde Chris het ook. Het klonk als een soort donkere stem. Chris keek om zich heen, maar hij zag niemand. De stem leek een soort lied te zingen.

'Ik hoor het ook, maar wat is dat?' vroeg Chris.

'I don't know,' zei Skyler. Mick en Gary beweerden allebei dat ze niks hoorden, maar Skyler en Chris waren zeker van hun zaak. Chris probeerde nog aandachtiger te luisteren. Plots merkte hij op dat het geluid wat hij en Skyler hoorden uit een soort steegje leek te komen dat hem nu pas opviel. Chris liet de drie andere weten dat ze stil moesten zijn hij en sloop naar het steegje toe. Hij keek het nauwe steegje in. Het was donker. Het steegje werd slecht een klein beetje verlicht door een paar lampen van bewoners. Chris zag in de verte een figuur bewegen. Het was ongeveer een kop groter dan Chris en het had iets lichtgevends vast in zijn handen. Chris kon echter niet zien wat het precies was. Toen zag hij dat er een ander figuur achteraan liep. Dit figuur was kleiner dan het andere gedaante en leek een pet op te hebben. Skyler stond nu onderhand bij Chris en ze keek het steegje in.

'Wat is dat?' vroeg ze fluisterend.

'Geen idee,' zei Chris. Hij keek weer, maar de gedaantes waren verdwenen. Chris wist onmiddellijk dat ze waren doorgelopen. Hij rende snel terug naar Gary en Mick terwijl Skyler hem volgde.

'En? Wat was het wat jullie hoorden?' vroeg Gary.

'Weet ik niet. Ik zag iets. Schimmen. Ze liepen door de steeg en zijn nu verder gelopen'.

'Nou, ook weer opgelost. Kunnen we nu weer verder?' vroeg Mick ongeduldig.

'No,' zei Skyler vastberaden.

'Wat bedoel je?' vroeg Gary aan Skyler.

'Ik vertrouw dit niet. Ik wil weten wat dat voor dingen waren en wat voor geluid ze maakten. Die steeg eindigd daar verderop. Kom mee!' zei Skyler en ze begon al te lopen.