Hypno

Hoofdstuk 14

Chris zat achter zijn bureau met zijn hoofd rustend op zijn armen die op zijn bureau stil lagen. Het had het gevoel dat hij elk moment in slaap kon vallen. Al dat onderzoek en nadenken was echt erg vermoeiend. Hij merkte dat hij serieus moe was, omdat hij als hij zijn ogen weer opende, het een seconde langer duurde voor hij weer normaal kon zien. Dit had hij eerder meegemaakt op school als de lessen te langdradig waren en hij geen koffie op had van tevoren. Met moeite stond hij op van zijn stoel en pakte zijn mobiel van zijn bureau. Hij ontgrendelde zijn telefoon door een blokletter C te tekenen. Geen nieuwe meldingen. Hij keek naar het batterij-icoontje in de hoek van zijn scherm. 11%. Chris pakte het snoertje van zijn oplader die onder zijn bureau lag en plugde hem in zijn telefoon. Toen zette hij hem uit en liep richtig zijn bed. Hij staarde naar zijn bed voor 2 seconden voordat hij er levenloos op neerplofte net zoals een facebook-post die hij laatst had gezien. 

Chris schrok wakker en schoot omhoog van zijn bed waardoor hij in een keer op zijn hurken zat. In een reflex draaide hij zijn hoofd naar zijn bureau waar hij harde dubstep muziek vandaan hoorde komen. Hij herkende meteen het nummer The Devil's Den van Skrillex. Het was de ringtone van zijn telefoon. Iemand belde hem op. Hij keek naar zijn klok. Vier voor half twaalf. Wie belt nou in hemelsnaam om dit soort tijden dacht hij. Hij stond op van zijn bed en liep richting zijn telefoon die op zijn bureau lag. plots besefte hij dat hij in slaap was gevallen met zijn licht aan en met zijn kleren aan en dat hij was vergeten zijn tanden te poetsen. Dit overkwam hem tegenwoordig best vaak als hij het zo druk had met school en het einde van de dag spontaan in slaap viel. Hij pakte zijn telefoon van zijn bureau.SKY stond er op zijn scherm samen met een selfie van hun twee. Chris trok het snoertje uit zijn samsung galaxy en nam op terwijl hij weer met zijn rug op zijn bed plofde.

'Hey Sky, enig idee hoe laat het is?' zei hij.

'Chris, sorry dat ik je zo laat bel, maar dit is effe belangrijk,' zei Skyler aan de andere kant van de lijn.

'Waarom? Wat is er?' vroeg Chris terwijl hij zijn ogen sloot omdat hij nog steeds zo moe was.

'Weet jij waar Mick is?' vroeg ze.

'Hoe zal ik dat moeten weten?'

'Nou, ik weet het namelijk ook niet. Ik had hem net nog een paar keer gebeld, maar hij nam niet op. Toen kreeg ik later een telefoontje van zijn vader. Zij vroeg of Mick bij mij was, omdat hij zijn auto terug moet hebben omdat hij die morgen voor zijn werk nodig heeft. Toen ik zei van niet, vertelde ze me dat Mick sinds vanmiddag bij het onderzoek niet meer thuis is gekomen en niks meer had laten horen. Ik hoopte dat hij misschien bij jou of Gary was.'

Chris opende nu in een schok zijn open en vloog weer overeind.

'En hij was ook niet bij Gary?'

'I don't know. Gary neemt 's avonds zijn telefoon nooit op, dus ik heb hem nog niet gebeld.'

'Ik probeer het wel ff met mijn huistelefoon'

'Okay'

Chris greep de huistelefoon uit de houder en tipte Gary's nummer in en drukte op het groene telefoontje. Hij hielt de telefoon aan zijn linkeroor terwijl hij zijn galaxy aan zijn rechteroor hielt. Nadat Gary's mobiel 5 keer overging, sprong hij op de voicemail. Chris drukte hem weg en zette de telefoon terug in de houder.

'Hij neemt inderdaad niet op'

'Was ik al bang voor'

'En je hebt verder geen idee waar hij nog meer kan zijn?'

Het was even stil aan de andere kant van de telefoon.

'Well, ik heb misschien wel een idee, maar ik hoopte dat ik ongelijk heb door eerst te checken of jullie wisten waar hij was.'