Let Me Be The One

Chapter 1 - Nicolo

isang gabi lang. isang ordinaryong gabi sa mga katulad ko. matapos ang bayaran tapos na. matapos magpagamit, goodbye na. dignidad? matagal na akong walang ganun. kasabay ko na ata naitapon kasama ng luma kong brief.

ako si nicolo, at isa akong macho dancer sa isang club dito sa manila. sumasideline din ako bilang isang callboy. isang bayarang lalaki na nagbibigay ng panandaliang ligaya sa gusto magbayad. oo, alam ko, mababa ang tingin ng mga katulad mo sa mga katulad ko. iniisip mo na marumi ang trabaho ko. walang kahihinatnan. walang dangal. at di kita masisisi. di ko naman talaga pinili na maging ganito ako, nagkataon lang. dala ng matiniding pangangailangan. may gusto din ako maabot. may mga pangarap din ako. may mga gustong makamtan. pero sa trabahong ito ko lang makukuha ang mga iyon.

matapos and duty ko sa club, niyaya ako ni andrei at ross na lumabas at gumimik. pang tanggal stress, kung yun man ang pwede mong itawag dun.

mga nagtatrabaho sa club, nag rerelax sa isa pang club? magulo isipin di ba? pero nandito na kami ngayon. pero sa alak ko lang nakakalimutan mga problema ko. sa mga club ko lang saglit na nararamdaman na tahimik ang buhay.

sa dilim, nahahanap ko ang katahimikan. sa malakas na mga tugtog, naririnig ko ang tibok ng puso ko. sa gitna ng mga indayog ng mga katawan, nararamdaman ko na tao pa ako. tao na buhay, humihinga, nangangarap, umaasa, lumalaban.

"o nicolo! pre, parang ang lalim ng iniisip mo ha!" sabi ni ross na kauupo pa lang sa mesa galing cr.

"oo nga bro... pagkakakitaan ba yang iniisip mo? pa join naman ako jan!" birong dag dag ni andrei habang tinatapik ako sa balikat.

"gago ka talaga andrei! pagkakakitaan na naman? bakit kulang na naman ba ang pambili mo ng gel sa buhok?" tawa kong sabi habang ginigulo ang buhok niya.

"tol! guluhin mo na ang lahat... wag lang ang buhok ko... palibhasa nagpapakalbo ka lagi..." inis na sabi ni andrei habang inaayos ang buhok nito.

"tama na nga yan... umorder na tayo..." dagdag ni ross habang tinatawag ang waiter.

ito talagang mga kaibigan ko, mga maloko. pero sila ang nagbabalik ng katinuan ko. sila nagpapaalala ng kasalukuyan. na dapat magtrabaho ng mabuti para kumita. para umangat naman sa buhay.

"o anong order nyo? ako..." order ni ross sa waiter.

itong si ross. malakas ang appeal nito sa mga babae... at mga bading. matangkad, maputi, chinito. taas pa lang ng makapal niyang kilay at nanginginig na ang mga tuhod nila. paano pa pag gumiling ito?

"boss yung malamig ha!" dagdag nitong sabi sa waiter.

matinong tao itong si ross. matagal ko na siyang kilala. simula pa lang nung magbinata ako at lumuwas ako papuntang maynila. may isa siyang kapatid na lalaki, si nel. isang sakiting binata. ginagawa lahat ni ross para sa nakakabatang kapatid, kahit na kapalit nito ang katawan niya para lang pambili ng gamot para mapagaling ang kapatid, ulila na kasi silang dalawa, kaya bilang kuya kailangan niya itong gawin. minsan nga nakakalimutan niya ang sarili para kay nel.

"boss, padagdag ng..." order ni andrei habang kinakausap ang waiter sa tabi nito.

itong si andrei, siguro pinanganak lang talagang rebelde sa mundo at may pagka manyak.

"uyy mis... ganda mo ha..." bulong ni andrei sa dumaang babae habang nakatingin sa puwetan nito at nakakagat sa labi niya ng may kasamang gigil.

ok... sobrang manyak pala. may pagka mestisuhin ang itsura niya kaya maappeal din sa madami. madalas idaan sa boka ang mga booking. pero mas beterano sa amin ni ross pagdating sa mga "da moves". sing edaran naman namin pero mas maagang namulat sa ganitong trabaho. maraming koneksyon at kakilala kaya madalas maraming booking. single at malaya kaya minsan pakawala. at madalas mukhang di nauubusan ng energy.