Let Me Be The One

Chapter 33 - Pagpapahinga

Brent

By about 2PM, I was about to leave work much earlier to prepare for Gail when I received a message.

<message received>
Babe,
I might be caught up with work for a few more hours.
Meeting with the higher ups.
Can we have our dinner for tomorrow?
Sender: Gail

I was about to reply when I got another message.

<message received>
Kuya Brent,
Hope you can come tonight for my bridal shower.
I know I told you before.
Sige na please. :)
Sender: Jelyn

I ended reading the message.

Well, it seems I have some change in plans. And it is Jelyn, my cousin's, event. So after rearranging some appointments, I was set to leave on time today. I already told Micah that all the plans for today would be moved for tomorrow.

It's ok, babe.
Tomorrow will be a date.
I love you.
<message sent>

I sat back down on my chair as I opened another file in the computer and returned to work. These files were suppose to be done by tomorrow. Atleast, matatapos ko na ito within the day. Then I took to my phone again.

Sure.
But it is a bridal shower.
Boys not allowed, right?
<message sent>

If it's a bridal shower, only girls are there. Maybe there's going to be some meals before or after. I dol love the food that Jelyn usually orders out.

<message received>
Well, that is true.
But we have dinner with the family and some guests by 8PM.
Please come, Cuz.
It would mean a lot. :)
See you then.
;)
Sender: Jelyn

Well, dinner would sound good. And it would be in their house. Same village lang naman kami ni Jelyn.

"Maybe it would nice to catch up on some time with my cousin and relax" I said as I looked back to my computer screen.

Feeling the glare from the window I stood up and walked to the glass window that showed the heat of the afternoon sun.

"Better to close this for the time being" sabi ko ng isara ko ang blinds at bumalik sa may mesa.

Ela

"Tsang, babalik na po ako sa bukid, at ng makarami" yakap ko kay Tsang bago ako lumakad papuntang pinto.

"Hija, sandali... dalhin mo itong tubig mo at napaka init" sabay abot sa akin ng inuman ni Tsang.

"Salamat po" ngiti ko bago tuluyang lumabas ng bahay.

Nakaka ilang minuto pa lang akong naglalakad ng maramdaman ko ang init ng katanghalian. Mas mainit nga ngayong araw na ito.

Naabot ko ang bukid sa loob ng halos kalahating oras. Katutungtong ko pa lang ng makaramdam ako ng pagkahilo. Kaya pinili kong pumunta muna sa lalim ng pinakamalapit na puno ng mangga kung saan nagkataon na nandoon si Samuel.

"O, at Ela... parang namumutla ka... maupo ka muna at magpahinga..." alalang sabi ni Samuel ng tulungan niya akong maupo sa pinaka malamig na lilim ng puno.

"...Di ko... alam... siguro nainitan lang ako..." hingal kong sagot ng buksan ko ang inumanko at mabagal na uminom.

Sa sobrang init ng araw na yun, mas minabuti ng mga ibang magsasaka na mya mya na rin magpatuloy ng trabaho. Sinamahan ako ni Samuel sa may lilim ng puno ng mga ilang minuto.

"Alam mo, ate Ela, nakakabilib ang sipag mo... may kaya naman sina Boss, di ko alam bakit nagsasaka ka pa rin" kwento ni Samuel habang nakatingin sa bukirin sa bandang harapan namin.

"Samuel... nandito ako kasi... kasi ginusto ko ito. Ginusto kong di maging pabigat kina Tsang. Dagdag din ito sa pang gastoss para kay Jeffrey" mahina kong sagot sa knaya.

Tumingin sa akin si Samuel. Mga ilang minuto ng katahimikan. Bago siya nagsalita ulit.

"Para kay Jeffrey... pero paano ka naman, ate... di mo ba inisip ang para sa iyo?" tanong niya na ikinagulat ko.

Madalang kami mag usap ni Samuel. Kahit sa parlor. At sa oras na ito napa isip ako sa tanong niya sa akin.

"Ginagawa ko ito... kasi..." simula ko.

"Bakit nga ba ginagawa ko ito" bulong ko sa sarili.

"Kasi..."

"Kasi gusto ko..." pagtapos sa sinasabi ko.

Tahimik na nakikinig si Samuel. Hinihintay ang sasabihin kong sunod.

"... ganun akong tao, Samuel. Masaya na ako sa ganito."

"Nabiyayaan na ako... ng... ng pagkakataon na makaranas ng pagmamahal ng isang pamilya... tulad ng iba" pag amin ko sa kanya.

"At... inisip ko na dapat di ko isipin ang sarili ko. Lalo na at nandyan si Jeffrey..." patuloy kong pag amin habang ngayo'y nakatingin sa bukid.

"Di naging madamot ang buhay... dapat ganun din tayo" muli kong pagtingin kay Samuel.

"Alam mo bang tuwang tuwa sina Tsang at Tsong ng ipanganak si Jeffrey? Ganun din ako. Alam kong di ako totoong anak nina Tsang. Na inampon lang ako. Pero parte na ako ng pamilya namin. At gagawin ko ang mga dapat para sa nakakabata kong kapatid na si Jeffrey."

Tumango si Samuel at nagsalita.

"Napakabait mo, ate... pero... sana minsan, isipin mo rin ang sarili mo."

Matapos nito ilang minuto kaming nanahimik at tumingin sa langit habang humahangin ng marahan sa bukid. Naging maulap na at nabawasan na ang init ng araw.

"Babalik na ako, Samuel" paalam ko sa kanya.

"Sige ate... babalik na rin ako sa parlor. Nagpahangin lang ako ng sandali" patayong sinabi niya bago kinuha ang bisekleta niya sa may tabi.

Kumaway ako sa kanya ng paalis na siya at pabalik na ako at mga kasama ko sa pagtatanim. Ng maka alis na si Samuel tumingin ako sa lupang tinatapakan ko. Sa putik na tinatayuan ko.

Ginusto ko ito... di ba?