Yetimhane Kızı

7.Bölüm "Herşey Güzel Olacak"

Artık gitmeliydi okula. Zaten üç gündür gitmiyordu ve bugün çarşambaydı. Yani Mert'in staj günüydü. Umut'ta yoktu hem. Sahi O neden böyle birşey söylemişti? Sahi niye böyle yapmıştı.

"Yetimhane kızını ilk ben keşfettim Mert. Benden sonra ne yaparsan yap."

Kafasını sallayarak tüm düşünceleri uzaklaştırdı. Ne demekti bu. Resmen aşağıluanmıştı. Kendini suçlu buluyordu. Umut'a bu kadar yakın davranması gerekmiyordu. Sadece yanında sigara içmesine izin vermişti ve yetimhane de kaldığını anlatmıştı. Yakın da davranmamıştı ama yine de kendini suçlamaktan vazgeçmiyordu. Hem eğer Mert'e yetimhane de kaldığını anlatsaydı bu kadar sorun olmazdı belki. Ama utanmıştı işte. Belki de korkmuştu rezil olmaktan veya terkedilmekten.. Bunu henüz kendisi de bilmiyordu.

Erkenden kalkmış hazırlanmaya çalışıyordu. Aslında erken kalkmak sayılmazdı Öykü'nün ki. Günlerdir uyumuyordu zaten. Hergün mesaj atmıştı Mert. Yarısını okumuş yarısını okumamıştı belki de.

"Konuşmamız gerek."

"Telefonlarıma cevap ver!"

"Öykü nasılsın merak ediyorum seni."

"Yetimhane de kaldığını neden bana söylemedin?"

"Umut'la nerden tanışıyorsunuz."

"Bana herşeyi anlat lütfen."

"Şu telefona sen bak artık.!"

"Sen beni unuttun mu?"

Hiç birine cevap vermemişti Öykü hatta ısrarla aradığı bir gün telefonu Aslı'ya açtırıp konuşmak istemediğini bir daha aramamasını söyletmişti. Ama deli gibi de konuşmak istiyordu. Ben öyle biri değilim demek istiyordu. İlk sevgilim sensin diye bağırmak istiyordu ama bunu asla yapmazdı. Yanlış başlamıştı zaten bitecekti. Daha fazla bağlanmadan canını yakmadan bitecekti. Bitmişti bile zaten Mert konuşalım diyordu ama konuşacak ne kalmıştı ki?.

Okula kapısına geldiğinde kaçıncı sigarasını söndürüyor bilmiyordu. Zaten bu günlerde daha çok içiyordu artık. Sessizce sınıfa girdi. Dersler hızlıca geçiyordu. Tabi Mert okulda olsa teneffüsler de bakışacak olsalar geçmezdi. Mert her aklına geldiğinde gözleri doluyordu kafasını çevirip bahçeye baktığında orda bankların arkasında Mert'i görüyordu onun aşkla bakan gözlerini görüyordu. Zaten en çok düşündüğü şey gözleriydi. Bir görse bi baksa o gözlere anlardı ne düşündüğünü ya göremiyordu.

Zil çaldı bir gün daha bitmişti işte. Köşeyi döner dönmez hemen bir sigara aldı ağzına ve elini siper ederek yakmaya çalıştı ta ki bir el ağzında ki sigarayı alana kadar. Kafasını kaldırıp baktığında onu gördü o gözleri. Her gece rüyasına giren heryerde de hayalini gördüğü bir çift göz karşısındaydı işte. Şaşkınlıkla ağzı açılırken

"Sigara içtiğini de söylememiştin daha bilmediğim neler var bakalım küçük hanım?" dedi yalancı bir hışımla.

Ne hissettiğini anlamak için gözlerini gözlerine kenetledi. Gördüğü doğruydu evet evet en az ilk gün ki kadar aşık bakıyordu bu adam. Ne diyeceğini bilemediği gibi ağzını da hâlâ kapatmamıştı Öykü. Bu hali Mert'i güldürürken önünden yürümeye başladı

"Ağzını kapatda hadi başla bakalım herşeyi en başından istiyorum ona göre."

Otomatikman ayakları Mert'i takip etmişti. Bu nasıl bir adam diye düşünmeden edemiyordu Öykü. Anlatmaya başladı buna ihtiyacı vardı hem kendinin hem sevdiği adamın. Başladı Öykü dedesinden başladı anlatmaya. Bir bahçeye ağacın altına oturdular. Kaçıncı sigaralarıydı bilinmez ama dertleşmek iyi gelmişti Öykü'ye. Annesinden bahsetti en son ama anne demedi o kadın diye hitap ediyordu. Zaten anne denilecek bir tarafı da yoktu.