Aşk Umutları

Serin Sular 10.Bölüm

Sonunda telefonumu alıp dışarı çıktım. Bahçede havuzun kenarında şezlongun birine oturdum. Aklıma Kayra geldi. Bunu ona söylesem acaba Hakan ile arası açılır mıydı? Ama umurumda değildi. Bir an önce Kayranın beni buradan almasını istiyordum. Kayrayı telefona ‘sevgilim’ olarak kaydettikten sonra numarayı aradım ama açmıyordu. Birkaç kez aradım ama tekrar açmıyordu. En sonunda bir kız açtı. Ses tonundan benim yaşımda olduğunu tahmin ettim.

-Şey Kayrayı aramıştım.

--Şuan müsait değil. Ben yardımcı olayım.

-Yok ben onunla konuşmak istiyorum. Ne yapıyorsa bırakıp şu telefona gelsin!

--Şuan benimle ilgileniyor. İşini yarım bırakmasını istemiyorum tatlım.

Arkadan Kayranın sesi geldi.

K-Hayatım kim?

--Bilmiyorum. Kendini dünyanın merkezi sanan bir kız.

Bu kızda kimdi? Kayranın telefonunu neden o açıyor? Kayra ne yapıyordu?

K-Alo?

K-Aloo?

-Kayra ben Ada. Üzgünüm yanlış bir zamanda aradım. Siz işinizi bitirin.

K-Ada…

Telefonu suratına kapatmıştım. Evet beni aldatıyordu. Ağlamam yeni geçmişken tekrar yeni bir darbe yemiştim. Ağlamakta kendime engel olamıyordum. Telefonum tekrar çaldı. Elbette oydu. Tabi ki de açmayacaktım. Evin içinde annem beni arıyormuş.

-Hah Ada bende seni arıyordum. Hadi odada kavga etmeden konuşun anlaşın. Hakanın yaptığı ne kadar ayıp olsa da ben ona gerektiği kadar azar işittirdim. Siz kuzensiniz. Sende sonra ona böyle bir şaka yapar ödeşirsin. Ağlama ama. Hadi sil gözyaşlarını.

  Ben Kayra yüzünden ağlıyordum ama anneciğim Hakan yüzünden sanarak bana uzun bir konuşma yaptı. Sadece kafa salladım ve Kayranın yanına gittim. Yatakta çaresiz bir biçimde oturuyordu. Benim girdiğimi görünce kafasını kaldırdı. Ama gözlerimin içine bakmıyordu. E tabi bakacak yüzü yoktu. Yanına gittim. Elimle başını bana bakacak şekilde kaldırdım. Bana bakınca aniden ona sarıldım. Ne olduğunu anlamadı ama oda sarıldı. Ağlamam devam ediyordu.

H-Ada ben gerçekten çok üzgünüm. Böyle ol-

-Sen haklıydın.

H-Ne? Seni korkutmamı haklı mı buluyorsun?

-Kayra, Kayra beni aldatıyor.

H-Ne! Ben sana demiştim. Yürü benimle geliyorsun.

-Hayır hayır onun yanına gitmek istemiyorum.

H-Nerden anladın?

Daha deminki küçük Emrah gitmiş yerine kükreyen bir aslan gelmişti. Bizim kavgamızı çoktan unutmuştu. Bütün olanları anlattım. Bugünkü yaşadıklarım şaka gibiydi. Daha yeni sevgili olmuştuk. O ise hemen başka kızlara gitmişti.

H-Ada eminsin demi? Çünkü şimdi gidip döveceğim.

-Hayır saçmalama.

Kapı çaldı. İçeri Kayra girdi. Yüzsüz birde buraya geliyor. Hakan tam üzerine yürüyordu ki kolundan tuttum.

K-Hey dostum sakin ol. O güzel canını yakmak istemiyorum. Ada her şeyi yanlış anladın. Lütfen beni dinle!

H-Defol buradan beyinsiz! Sözünü tutamayacağını biliyordum.

K-Kapa çeneni!

-Ya ikinizde susun! Kayra lütfen çık odadan! Hakan sakin ol.

K-Beni dinlemek zorundasın.

-Neden! Seni neden dinlemek zorundayım!

K-Çünkü benim sevgilimsin.

-Deği-

K-O kız kuzenimdi.

H-Ne!? Deren mi?

K-Evet! Beni bir dinlemiyorsunuz ki.

-Ama sanki senin sevgilinmiş gibi davrandı.

K-Ada anla artık benim bir tane sevgilim var oda sensin. O hep öyle davranıyor. Herkese ben sevgilisiymişim gibi davranıyor. Sonradan sevgilim olduğunu söyleyince çok üzüldü.

  Kayranın telefonu çaldı. Sanırım arayan Derendi.

K-Evet barıştı.

K-… (bana baktı.)

K-Tamam veriyorum.

  Telefonu bana uzattı. Lanet olsun. Elimle telefonu ittim ama zorla elime tutturdu.

D-Alo tatlım?

-Efendim?

D-Ben çok üzgünüm. Yani Kayrayı seven o kadar kız var ki. Bende seni onlardan biri sandım. Gerçekten üzgünüm. Özür dilerim. Hadi buraya gel seni görmek istiyorum.

   Kendisi neden Kayra ile buraya gelmemiş ki!

-Şey… ben, bilmiyorum.

Oylar ve yorumlar biraz daha fazla olsa sevineceğim. Teşekkürler :)