Aşk Umutları

Sürpriz Ziyaret 4.Bölüm

Otobüs 23.00’da kalkacaktı. Annem çok sakin gözüküyordu ama benim için aynı şey söylenemezdi. Babam ise üzgün biçimde annemi dinliyordu. Anons yapıldıktan sonra babamla ayrılıp otobüse binmek için son kontrollerimizi yaptık. İlk kez otobüs ile uzağa gideceğim için heyecanlıydım. Cam kenarında bir kız oturuyordu. Benim yaşlarımda, benden biraz uzun, sarı saçları, ince görünümüyle harika bir kızdı. Kendimi o kız ile karşılaştırdım. Boy , saç rengi,hariç her şeyimiz aynıydı. En azından ben öyle görüyordum. Yanına ben geçtim. Otobüste yer kalmadığı için annem arka koltukta oturuyordu. Kız hafif makyaj yapmıştı. Eyvah! Makyaj malzemelerimi unutmuştum. Aman neyse yazın makyaj kötü olur. Sıcakta akar falan. Doğal güzelliğim o kıza bin basabilirdi. Bana bakıp hafif gülümsedi. Aynı şekilde bende sırıttım. Yolculuk boyunca birbirimize bakıp güldük. En sonunda kız dayanamadı adımı sordu. Bende söyledim. Ama kızın adını sorma gereğini duymadım. Aslında kızı birazda olsa kıskanmıştım.

Uyuduğumun farkında değildim. Saat 09.03’de Bodrum daydık. İndiğimizde yosun, çiçek kokularını içime çektim. Annem teyzemlerin evine taksi değil de ücretsiz belediye otobüsünü tercih etti. Yolculukta yanıma oturan kızla aynı belediye otobüsüne bindik. Annem çantalarla arkama oturdu ve bende tekrar kızın yanına oturdum. Anlaşılan kızdan kurtulamayacaktım.  Hakanı düşünürken dalmışım.

  Annem geldik diye uyarınca içimi bir heyecan sardı. Elim ayağıma dolaştı. Kapıdan içeri girince ağzım açık kaldı. Evleri havuzluydu ve tek katlıydı. Ayrıca annemin dediği gibi deniz manzarası da vardı. Annem zili çaldı. Hakanın kapıya çıkma ihtimali yüksek olduğu için duvarın kenarına saklandım. Şansıma kapıyı teyzem açmıştı. Benimkisi tuvaletteymiş. Bende eniştem ve teyzemle selamlaştım. Teyzem Hakanın odasını gösterdi. ‘senin odanda burası, ranza var ama istersen başka odada ayarlayabilirim.’ Dedi. Şans önüme düşmüştü neden iteyim ki! ‘yok yok iyi böyle’ dedim. Teyzem çıktıktan sonra Hakana yakalanmamak için ranzanın üst katına çıktım. İçerden, annemlerin yanından sesleri geliyordu.

H-Ada yok mu?

A-O gelmek istemedi canım.

T-Seni özlememiş herhalde, gelmediğine göre.

H-Neyse ben odamdayım.

Hakan odaya girmişti. Nefes alışlarım değişti ve yanlış bir hareket yapmamak için kendimi zor tutuyordum. Bilgisayarın başına oturmuştu. Facebookta arkadaşlarıyla konuşuyordu. Telefonu eline aldı ve arkadaşıyla konuşmaya başladı.

H-Kuzenim gelmedi Kayra. Beni yanlış anladı. Ben nasıl barışabilirim Aday’la?

K-…

H-Bilmiyorum ki. Onu çok seviyorum ve kaybettim.

K-…

H-Ama Selinide üzmek, kırmak istemiyorum. Düşün nasıl seçim yapayım,Selin benim sevgilim.

K-…

H-Bilmiyorum bana iki şık arasında kalabileceğim bir soru sorma!

Ne saçmalıyordu bu? Kayra da kim? Bu sorular beynimi yerken Hakan telefonu kapatmıştı. Beni görmesin diye yatmıştım. Yerimden kıpırdamadan.

-Beni sevdiğin için mi oluyor bunlar?

H-Hı! Ne?

Yerinden bir hışımla kalktı ve merdivenden bana baktı.

H-Nasıl yani ya?

-İstemiyorsan gidebilirim.

H-Saçmalama. Ben sadece çok şaşırdım. Hani gelmeyecektin?

-Selini merak ettim.

H-Oda seni merak ediyor.

-İki dangalak birbirinizi bulmuşsunuz.

H-Beni çok kırdığının farkında değilsin.

-Umurumda değilsin!

Tam cevap verecekken odanın kapısı açıldı. Oha! Bu ne arıyordu burada?

Hikayenin iyi olup olmadığına dair yorum yaparsanız sevineceğim. :)