Aşk Umutları

FİNAL

İlk önce hepinizden çok özür diliyorum. Hayatımda hiç beklemediğim olaylar oldu. Bu yüzden tek wattpad değil bütün internetle iletişimimi kestim. Üzgünüm hemde çok. Ki bu mola verdiğim sürede hikayemde çok yanlışlar yaptığımı farkettim. Kısa süre içinde yepyeni, harika ve bitmeyen bir hikayeyle döneceğim.

2 sene sonra...

- Okan derse odaklanır mısın?

O- Ama sevgilim şuan yanımdasın ve dikkatimi dağıtıyorsun.

-Pardon! Pekala Okan Bey sizi ben yalnız bırakayımda odaklanın. Ne dersiniz?

Sandalyeyi itip ayağa kalkmaya çalıştım fakat Okanın güçlü kolları buna izin vermedi. Okanı seviyordum. Çünkü o benim en zor günlerimde yanımda oldu. Tam herşey bitti derken hayatıma girdi. Bütün o iğrenç ötesi olaylardan beni çekip kurtardı. Onu seviyordum çünkü be-

O- İyi misin?

- E evet kusura bakma dalmışım.

O- Bunu farkettim. İyi görünmüyorsun. Gel hadi deniz kenarına gidelim. 

- Ya gerçekten o havamda değilim. 

O- İzmir'in eşsiz havasını elinin tersiyle itiyor musun?

Evet İzmir. İzmir ve ben. Ben ve İzmir. Belki inanması güç ama gerçek. Doğru duydunuz ben İzmirdeyim. Daha doğrusu şöyle söyleyeyim artık İzmir de yaşıyoruz. İki sene önce tatile İzmir'e gelmiştim ve Kayra isminde biriyle tanışmıştım. Aramızda gerçek olmayan bir ilişki başlamıştı. Aslında herşey çok güzel gidiyordu. Fakat tatil bitmişti ve ben oradan ayrılmak zorunda kalmıştım. Aramızda ismini bir türlü koyamadığımız ilişki bitmişti. Geçen sene buraya, teyzemlerin yanına taşınmıştık. Uzun süredir de Kayradan haber alamamıştım. Mesaj atmak yerine karşısına çıkıp sürpriz yapmak istemiştim. Çünkü biz birbirimizi severek ayrılmıştık. Aramızda mesafeden başka hiçbir sorun yoktu. 

Hakan ve Selin'e gelirsek. Onlar ayrılmışlardı. Hakan o aldatma olayından sonra Selin'e güvenemediği için onu terk etmişti. İyi de yapmıştı. Kayra ile de görüşmüyordu. 

Kayranın zilini çaldığımda çok heyecanlıydım. Kendimden geçmiştim. Bütün herşeyi ayarlamıştım. Nasıl bakacağımı, nasıl konuşacağımı... 

Kapıyı bir kız açmıştı. Ben Kayrayı sorunca da beni terslemiş ve sevgilisinden uzak durmamı söylemişti. Evet bu sahneyi gerçekten yaşamıştım. Arkadan Kayranın sesini duyunca kapıyı hızla yüzüme çarpmıştı. Bitmişti. Benim ardımdan teselliyi başka kızın kollarında bulmuştu. Aslında onu suçlayamazdım. Çünkü ömür boyu beni bekleyecek değildi. Ve ilişkimiz gerçek değildi. Yaşadıklarımız çok hızlıydı ve biz sadece hızına yetişememiştik. 

Oradan bir daha dönmemek üzere ayrıldım. Ona kızgındım hemde çok. Çünkü ben geri gelmiştim. Onu istemiştim. Fakat o artık yoktu. Karşısına çıksamda beni istemeyecekti. Ve onun sevgilisi vardı. Keşke ona teşekkür edebilseydim. Çünkü beni yasak aşktan kurtarmıştı. Eğer o olmasaydı Hakanla aramızda büyük bir sorun olacaktı. Ona gerçekleri söylemeliydim. Hakan'ı sevdiğimi ve ilk başlarda Hakan'ı kıskandırmak için kendisini kullandığımı söylemeliydim. Ama artık imkansızdı. Nerede olduğunu ne yaptığını bilmiyordum. İki sene olmuştu. Ve ben hala onu unutamamıştım. 

- Aslında iyi olur. Hakanda gelse olur mu?

O- Onun yanında seni rahatça öpebilir miyim? Yani demek istediğim istemezse zorlama.

- Okan!

Onu tersledikten sonra uzunca öptüm. Okan'ı seviyordum. Bana iyi geliyordu.

Hakanda aramıza katıldı ve deniz kenarında bir bankta oturduk. Hava serindi. Rüzgar tenimi canımı acıtırcasına esiyordu. Dudaklarım kurumuştu ve Hakanın yanında Okanı öpmemek için kendimi zor tutuyordum. Tam Okanı gizlice öpecekken bir ses bütün herşeyi berbat etti. 

- 'Pardon çakmağınız var mı?'

Hepimiz arkamızı dönüp sesin kime ait olduğuna bakmıştık. Okan cebinden çakmağı çıkardı ve ona uzattı. Hakan ve ben gibi oda donup kalmıştı. Karşımda Selin ile el ele tutuşuyordu. Okan bir Kayraya bir bana bakıyordu. 

O- Çakmağı almayı düşünüyor musun?

İki sene önce onu son gördüğümde bana aşk dolu bakıyordu. Üzgündü. Ama şimdi karşımda bir yabancı  vardı. Onu sanki hiç tanımamıştım. 

O- Ada ne oluyor?

- Kayra

K- Ada nasılsın?

- İyiyim. 

Birbirlerinin ellerini bıraktılar. Yıllardır söylemek istediğim şeyleri şuan itiraf edebilirdim. Ve yapacaktımda.

K- Ya sen Hakan?

Okan uzattığı çakmağı alan olmayınca geri cebine koydu. Olanları sessizce izledi.

H- Selinle sen... Yani... Sevgili misiniz?

- Ben... Teşekkür ederim.

K- Anlamadım?

- Eğer sen olmasaydın ben hala Hakan'a aşık olacaktım.

H- Ne?!

- Ben üzgünüm. Seni hiçbir zaman gerçekten sevmedim. Hakanı unutmak için seni kullandım. Üzgünüm çünkü ben olmasaydım sen Selinle sevgili olacaktın. Hakanı yine umursamayacaktınız. Hakanı aldatacaktınız. Ben zarar görmeyecektim. İnan bu y-

H- Ada ne saçmalıyorsun!

K- Bir dakika. Şimdi... Sen. Hakanı mı seviyordun?

- Evet.

K- Benimle oynadın mı? Beni kandırdın mı?

Üzülmüştü. Bunu acayip derecede hissettiriyordu.

- Bak üzgünüm. Sadece gidin.

Şuan itiraf etmiyordum. Kayrayı sevmiştim. Şimdi onu Selinle görünce canını yakmak istedim ve sanırım becerdim.

K- Asıl ben sana teşekkür ederim. Sen olmasaydın belki Selinle yakınlaşamayacaktık.

Ah! Yaptığım ters tepmişti. Hakan tam Kayranın üzerine gidiyordu ki onu durdurdum. 

- Hakan bırak. Lütfen.

Hakan Seline bakarken 'Sen tam bir sürtüksün!' dedi.

Okan elimden tuttu ve beni oradan uzaklaştırdı. Hakana gel işareti yaptı. Kayra arkamızdan bağırdı. 

K- Seni gerçekten sevmiştim!

Benim verdiğim cevap ise o bize bakarken Okanı öpmek oldu. 

Bende böyle bir son beklemiyordum. Fakat hiçbir zaman Kayrayla Adanın bir araya gelmesini istemedim. Bu yüzdende böyle bir son yaptım. :D Hepinize çok teşekkür ederim.