Aşk Umutları

11.Bölüm (1.Kısım)

Kayraların evi gerçekten çok moderndi. Her odada 2 renk kullanılmıştı.Kayra bütün odaları gezdirdikten sonra kırmızı koltuklardan birine gömüldüm. Zil çaldı ve gelen ailesiydi. Kayranın ailesi ve Derenin ailesi kahkahalarla odaya girdiler. Beni ve Hakanı gördüklerinde kahkahaları kesildi. Hepsi teker teker ‘iyi eğlenceler’ dedi. Kayranın annesi bana minik bir gülüş attıktan sonra Hakan’ a dönüp.

K.A(Kayranın annesi)-Merhaba Hakancığım.

H-Merhaba Tülay teyzeciğim. 

T.T-Annenler nasıl?

H-Onlarda iyi.

T.T-Annen teyzenlerin geleceğini söylemişlerdi. Bu güzel kız kuzenin mi?

  Tam cevap vermek üzere ağzımı açmışken Kayra araya girdi. 

K-Hakan’ın kuzeni ve benimde kız arkadaşım.

  Ağzım açık bir şekilde bir cevap bekler gibi Kayra’ya bakıyordum. Ama bana sadece pişmiş kelle gibi sırıtıyordu. Annesi ise donmuş, duyduklarını sindirir gibi bir hali vardı. 

  Tahminimce 10 yaşında bir çocuk koşarak Kayraya sarıldı. Sanırım Derenin kardeşiydi. Acaba Kayranın kardeşi miydi? Onun hakkında bir şey bilmiyordum. Daha yeni tanıştık. Acelemiz varmış gibi sevgili olduk. Kayradan hoşlanmıştım. Kayranın beni sevmesi veya sevmemesi umrumda değildi. Hakanı unutmak istiyordum. Hakan hala benim için özeldi ama sanırım onu sevmekle hata yapıyordum. Bir günümüzü sadece bize ayırmalı ve hakkımızda her şeyi öğrenmeliydik. Annesi Kayranın bizim sevgili olduğumuzu açıkladıktan sonra hiç konuşmadı hatta yüzüme bile bakmadı moruk. Hepimiz oturma odasında sessiz bir şekilde oturuyorduk. Sessizliği bozan Hakan oldu. 

H-Kayra, kanka biz kaçalım artık. Bugün baya yorulduk. Geç oldu.

K-Nereye biraz daha oturun. Hadi bizim odaya çıkalım.

   Bedenim ne kadar burada kalmak istese de beynim evde annemlerin bizi beklediğini hatırlatıyordu. Hakan benim düşüncemi almak için bana baktı. 

D-Hadi ama biraz daha oturun.

-Aslında evde annemler bekliyor. 

Saat 22:08’di. Bu yorucu, berbat günün ardından başımı yastığa koyup uyumak istiyordum. Hakan, Kayra, Deren ve ben ayağa kalktık. Kayra belime sarılarak.

K-Sevgilim yapma ama böyle. Annenleri arar haber veririz.

Of evet işte bu beni ikna etmişti. Yalnız Tülay Hanımın bakışları beni çok rahatsız etmişti. Ama Kayrayı itemezdim. Hakana baktım. Hakanda bana bakıyordu. Yüzünde ‘sen bilirsin, benim için sorun yok’ ifadesi vardı. Kayranın odasına çıkarken bir yandan da konuşuyorduk. 

-Yarım saat daha ama yarım saatten fazla yok.

D-Bugün bizde kalın.

-Abartma bence.

Kendimi tutamadan bu iki kelimeyi söylemiştim. 

-Çok özür dilerim. 

D-Sorun değil tatlım. Böyle konuşman hoşuma gitti. Seni benim yakın arkadaşım sandım. 

K-Yakında oda olacak. 

Kayranın odasında iki tane yatak vardı. Bu demek oluyordu ki o çocuk Kayranın kardeşiydi. Ben yinede emin olmak için sordum.

-Senin kardeşin mi var?

K-Aşağıdaki çocuğu görmedin herhalde sevgilim.

-Derenin kardeşi sandım.

Deren bilgisayar masasına oturmuştu. Hakan, yeşil renk nevresimi olan yatağa oturdu. Kayrada mavi renk nevresimi olan yatağa oturdu ve beni elimden çekerek yanına oturmamı sağladı. Aşağıya ‘Emiiiir!’ diye seslendi ve 10 yaşında dediğim çocuk yanımıza geldi. Bana düşmanıymışım gibi bakıyordu. 

-Sen kaç yaşındasın? 

E-Sana ne!

K-Emir! Düzgün konuş!

E-Sen abime yakışmıyorsun. Çok çirkinsin. Hadi git artık. 

K-Emir yeter artık! 

Kayra ayağa kalktı ve Emir’in kolundan tutup dışarı çıkaracakken Deren Emir’in elini tuttu ve onu dışarı çıkardı. Onlar dışarıda bir şeyler fısıldaşırken Kayra benden kardeşi için özür diliyordu.

K-Ben özür dilerim Ada. 

-Saçmalama sevgilim o daha çocuk. 

H-Hadi biz artık kalkalım.

  Evin bahçesine indiğimizde Hakan ‘ben seni yolun köşesinde bekliyorum’ dedi ve köşeye doğru yol aldı. Dışarısı yaz olmasına rağmen serindi. 

K-Seni seviyorum Ada.

Tam eğilip beni öpecekken geri çekildim. Kayra şaşırmış şekilde bana bakıyordu.

-Üzgünüm daha çok erken.

Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin. Şimdiden teşekkürler.  :D