Broken

Broken: Chapter 17

Di ko ineexpect na hahaba ito nang ganito. Dati kasi magaling akon mag simula tapos ayaw ko na trolololo. Pero sige na nga, baka (baka lang) hanggang Chapter 25 na para mas madaming DrixLli/DiaNne/SaiLli fluff. 

Yung isang dwarf sa The Hobbit, urgh, you sexy beast. Yung kalandian ko namamayapag. 

Hindi talaga ako nadadala. Nabura ulit. Tungunu. 

Kariton yung tawag dun sa mga tinutulak na thingy di ba? 

Btw, lahat nang chapter unedited. Kailangan ko lang iexplain, sarreh. Pero siguro pag natapos tsaka ko na sya ieedit. Pero bago pa yun, pagpasensyahan nyo muna. Yehey. 

***

I was knocked out of trance when someone tapped me on the shoulders. 

"Uy" Sai said with a smile. I smiled back but less enthusiastic than his. "Tulala ka naman?" 

I shrugged and said nothing. Bumuntong hininga sya at hinila ako. "O-oy! S-si mama!" 

"Napaalam ko na, tara naaaah" maligalig na sabi nya habang karay-karay ako. Neither have I got energy to stop him nor I have any plans to. These passed few days have been really heavy for me, and hopefully wherever Sai will take me will take my mind off Drix leaving, me leaving, basically forget everything. 

"Sigurado kang pinayagan ka?" I asked once he stopped running and we're walking side by side. He nodded. Tinignan ko ang sarili ko. Maikling short at isang printed tee lang ang suot ko. "Wait lang, Sai, balik tayo papalit lang ako." huminto sya sa paglalakad at hinawakan ang braso ko. 

He stopped walking and pulled my arm. He looked at me up and down. "Wag na! Pwede na yan, bawi naman sa mukha" he said then he winked at me. I scowled. After seeing my reaction he laughed out loud with his head thrown back. Sumimangot ako lalo at hinila na sya. 

"Paano mo ba na papayag si mama?" I asked curiously. Syempre, after what happened thses couple of days I expect her to be more strict towards me. 

"Ewan ko, sinabi ko iyak ka nang iyak tapos sabi ko ipapasyal kita para tumahan ka na" ngumuso sya. 

"Pati ba naman sa nanay ko nagsinungaling ka?"

"Para makasama ka? Bakit hinde" and he winked at me. I frowned and he laughed.

"Saan mo ba kasi ako dadalhin?" I said changing the topic. 

"Dyan lang sa may gate" 

Pagkalabas namin nang gate nang subdivision ay hinawakan ni Sai ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya at tinaas ang isang kilay, but I didn't remove my hand from his grip. "Uy, hindi na ako bata"

He smirked. "Iniiangatan lang" I tried to make an irritated look but failed. 

Naglakad pa kami nang ilang sandali hanggang sa nakaabot kami sa isang basketball court. I looked around as I never been here before. Maingay ang paligid at maya't maya ang pagdaan nang mga kotse malayong-malayo sa loob nang subdivision. Madaming tao; mainly mga bata at binata ang nasa loob nang court

"Meron pa lang ganito dito?" I commented. 

Sai smiled. "Di ka kasi lumalabas." 

"Sus, ang sabihin mo galaero ka talaga." I teased. Sai shrugged and pulled me towards a vendor. Sa paligid nang court ay maliliit na kariton na nagbebenta nang iba't-ibang pagkain. Sa totoo lang ay minsan lang akong makakain nang mga ganito. Well, ni hindi ko na ata maalala ang lasa nang fishball. Ayaw kasi ni Drix na kumakain ako nang "street food", maarte talaga. It takes a long ass argument before he even let me  eat a small chocolate bar.