Broken: Chapter 1

261 4 1
                                    

Here goes nothing. Lewl.

***

"BAKLAAA!" Maligalig na bati sa akin ni ate Alaine. "Kumain ka na ba? Dumaan ka na ba sa Future Students tent?"

Di ko sinagot ang mga tanong nya. Simply because I'm too tired to respond. Nag simula ang open day ng university na 'to 3 hours ago, 3 hours na rin akong naglalakad.

"Ay shiizz, nilagay ko nga pala yung pangalan mo dun sa hot-air balloon ride" tinitigan ko sya nang masama. She know very well that I hate, no scratch that, I loathe hot-air ballons. Thinking about it gives me chills. "Ba't ba kasi ayaw mo? Dalawa naman tayong sasakay. Tsaka better view para makapag boy hunting Ahahahahohohoh"

"Ang landi mo. B.I. ka. Pag ako nahawa sa kalandian mo, isusumbong kita sa nanay ko."

"Excuse me. Matagal ka nang malandi, wag kang mag malinis."

"Whatever", sabay irap ko sa kanya. "San ba yung Physics Building?"

"Ewan ko. Tignan mo sa map!"

"Tungunu mo. Nag-aaral ka dito tas di mo alam?!" hinampas ko sa kanya yung mapa. "Engineering Student ka pa naman din! Oi, dalawang taon ka na dito! Ulyanin. Bwiset!"

"Kung maka-tungunu, mas tungunu ka with feelings! Sunget-sunget, di bagay sa'yo tsinelasin kita eh!", pinulot nya yung mapa at sinubukang ilocate kami. "Kumain muna tayo, tutal malapit naman tayo sa Arts Building, dun tayo sa may pond kumain para malunod kita"



Painstakingly, we walked. Sana naman naglagay sila ng segway. Putcha, ang laki-laki ng university na'to may mga nagbabike sa loob. Madaming tao ang pumunta sa open-day, madaming booths ang nag-open. Halatang pinaghandaan ang mga activities, may polaroid pictures pa silang piniprint kung magpipicture ka sa instagram tas # mo lang yung pangalan ng university.

Polaroid. Shet, naalala ko nanaman.

Naalala ko kung paano kami dinerect ng photographer, gusto nya closer, closer, closer. Until he was leaning towards me. His arm was above my head supporting his weight. I can feel his breath fanning my forehead, while his other had was holding my hand.

The first flash of the camera startled me, hanggang sa unti unti na akong nasanay. The photographer became more demanding. He wanted me to lean in towards him, to be more confident.

I remembered how much I hated that shoot, how badly i wanted it to finish. I don't feel comfortable, wearing a playsuit and high heels, with a boy leaning towards me. Gusto kong bumuka ang lupa at lunukin ako. I remembered that I was in the verge of crying.



..."It's okay love, bilang ka 1-10 tapos na" My gaze quickly flicked upwards, meeting the most gorgeous eyes I've seen my whole life. They're light brown and gentle, but mischevous is still there. I was so taken back by him that I numbly nodded. It sounded so stupid, but I found myself counting. And just like what he said, the moment I reached 10, the flashes stopped...



"HOY. PUNYETA ANO NGA GUSTO MO!" Nagulat ako sa sigaw ni Ate Alaine habang nakapamewang. Narealise ko din na nakatingin sa akin yung tindera, spacing-out in a middle of a conversation, wow, I think I just hit a new low.

BrokenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon