Broken

Broken: Chapter 16

Rekt rekt rekt get rekt. 

"I only said it 'coz I mean it...I only mean it 'coz it's true" Ganda nang kanta na yan noh ate Jay? BAHAHAHAAHAH.

And I---- I'm terrified. Woooh. 

Reject shop pala ah. BAHAHAHA.

Masyado bang mabilis ang kaganapan? Balak ko kasi hanggang Chapter 20 lang talaga. Dapat may update kahapon, kaso tinype ko sa Word, kaso di nasave. *dies*

***

Nagising ako sa tunog nang pagbukas at pagsara nang pintuan. I shifted and I have an aching back and neck. I fully opened my eyes and realised I'm inside a car. I searched around for Drix frantically until a soft hand touched my skin. "Anak?" 

"Ma, asan po si Drix?" naluluhang tanong ko. I sat up and looked outside the window. Nakapark ang kotse sa isang gas station. Hindi sumagot si mama at pinaayos ako nang upo to make me more comfortable. She urge me to get more sleep but I refused. 

Sa tuwing tinatanong ko sya kung nasaan si Kuya Dri xay iniiba nya kaagad ang direksyon and it always end with a "...sasabihin ko sa'yo mamaya". I continue to ask until I got tired of asking seeing that she won't give me a proper answer. Nagulat ako nang dumating si Kuya Rex, isa sa mga company Driver nila Drix galing sa loob nung bus station. May dala syang plastic, and he's steadily making his way back to the car. 

Pagdating nya ay inabot nya sa akin ang isang energy drink at nakaplastic na cinnamon roll. Tsaka ko na realise kung gaano na ako kagutom, malamang kanina pa kami bumabyahe. Magaalasais na nang hapon and obviously, the sun is setting. 

Sobra sigurong tahimik at binuksan ni Kuya Rex ang radyo. Naluha ako sa kanta. It's the same song I sang to him when he, well, both of confessed. It's like destiny is mocking me. Oh the irony, Tadhana nga pala ang title. 

I smiled bitterly as I gaze outside. 

--

Nagising ulit ako, this time nasa kwarto na ako at madilim na ang paligid. I gazed at my clock, 11:30 na. Malamang pinabuhat na lang ako kay Kuya Rex dito sa kwarto. 

Unless...

Paano kung panaginip lang pala ang lahat? Paano kung lahat nang nangyari ay gawa-gawa lamang nang isip ko? Paano kung bukas nandyan lang ulit si Kuya Drix? Walang nangyaring gulo, walang tumakas at walang bet na naganap. 

Mas masaya pa nung wala pang confession na naganap. 

Hindi siguro kami paglalayuin. 

Baka siguro ako umasa. 

At kung malaman ko man na ikakasal sya, ay hindi ito ganito kasakit. 

Tumayo ako dahil nakaramdam ako nang gutom. I didn't expect anybody to be downstairs dahil madalas 10 pa lang ay tulog na si mama. That's why I'm taken back when I saw the kitchen lights switched on. Dahan-dahan akong bumaba at nakitang nakaupo sa may dinner table si mama. Sa harap nya ay ang laptop kung saan may kausap sya. Dahan-dahan akong naglakad pababa nang hagdan. Habang palapit ako nang palapit ay unti-unti kong napipick up ang sinasabi ni mama at kausap nya. 

Nanuyo ang bibig ko nang marinig ang isang panlalaking boses, si papa. Napatakip ako sa bibig ko at nakinig nang mabuti. 

"Ang gulo na dito, Dad" sabi ni mama.

"Dadalhin na ba natin dito si Lliane?" he suggested. Kumalabog ang dibdib ko. Matagal nang sinasabi ni papa kung gaano makakabuti sa amin ang pag lipat sa bansang pinagtatrabahuhan nya. Tama naman sya, mas maganda ang makukuha kong edukasyon dun at mas madaming opotunidad para sa mga trabaho.