Merhaba ben Asya. Kısa bir özet geçeyim hemen ; en son Can ve ben resmi olarak ayrılmışdık. Ve ben en azından Mertcan'ı sevdiğimi kendime itiraf etmişdim. (Aslında içimden söylerken daha anlamlı geliyordu)
Şimdi ise...
Bugün okula tek geliyorum. Düşünceli bir şekilde... Neyi mi? Tabiki de ben Mertcan'a onu sevdiğimi söylemeli miyim? Söylemesem daha mı iyi? Gibi gibi soruların cevaplarını.
Derkenn.. İlk dersimiz boş geçti. Sonraki ders sınıf öğretmeninin dersiydi. Bu dersde "lay-lay-lom" geçti. Ama benim için önemliydi. Nedeni ; öğretmen sıra değişikliği yapmıştı. Dersde konsantrasyon bozukluğu şikayetlerinden dolayı kızlarla erkekleri yanyana oturtmuştu. Bilin bakalım ne oldu? Ben ve Mertcan artık beraber oturuyoruz. Buda ona hislerimi söylemem için bir fırsat daha doğurmuş oluyor.
AMA BEN KORKUYORUM.
Annemin vefatı ile kırılan o sağlam dalın yerine geçecek bir sağlam dal arıyorum. Üzülmek ve kırılmak istemiyorum. Can gibi kaplamalı, yalancı bir dalı daha kabul edemem! Bu yüzden daa hiçbir şeyden emin olmadan Mertcan'a belli etmek veya söylemek istemiyorum. Aynı zamanda sadece Mertcan'ın kulağına değil herkesin kulağına gidebilir bu. Bundan dolayı bizim kızlara da söylemiyeceğim. Sadece belki bir ihtimalle Aslı bilebilir.
Ya bu korkum beni yanlışa iterse? Ben onu tanımak için beklerken başka birinden teklif alır ve kabul ederse? Ozaman.? İşte şimdi korkum daha da artmışdı. Susarak korkuma yenilmekdense, tutkuma ve cesaretime güvenerek ona söylemek daha doğru gibi geldi bir anda. Zihnimde "Tutku" kelimesini canlandırınca bir anlık korkumu yendim sanki..
Her Akşam Saat 11.30'dan Sonra Yeni Bölümlerle! Vote Vermeyi, Yorum Yapmayı, Beni Takip Etmeyi, Hikayeyi Kütüphanenize Eklemeyi Unutmayın!! ;)
MEDYADAKİ ŞARKI = ŞEBNEM FERAH - KORKARAK YAŞIYORSAN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
METEOR.
ChickLitÖnce ayrılan anne ve babasını barıştırmaya çalışan bir kız, annesini kaybedince tutunabileceği sağlam bir dal arar. Yaralanır, yaralar... Sizce bu sağlam dalı bulabilir mi?
