Merhaba ben Asya. Babam hâlâ Londra'da. Burada yani İstanbul'da unuttuğu bir pantolonu vardı. Tabii annen olmayınca mecburen çamaşırları sen yıkamak (en azından makinaya atmak) zorunda kalıyorsun.
Bahsettiğim pantolonu da makinaya atacaktım ki cebinde küçük bir mektup zarfı buldum. İçini açtım ve okumaya başladım :
"Umarım kızını unutmamışsındır. Onu İzmit'deki Kocaeli Yetimhanesine bırakacağım. Almak istediğinde oranın müdürüne bu mektubu göstermelisin. Kızın adı : Umut."
Satırları yazılıydı. Ben veya Aslı yetimhaneye gitmemiştik. Zaten mektupda hiç eski değildi. Üstelik mektup babama gelmişti. Belkide bir kardeşim daha vardı. Kim bilir?
Tabii ki de ben bilir dedim ve şuan da terminaldeyim. Aslı'yı Serenaylara emanet ettim. Önce tek gidecektim ama sonra Mertcan beni yanlız bırakmak istemediğini söyledi. Şimdi de bilet aldık ve otobüsün terminale gelmesini bekliyoruz.
Aradan baya bir zaman geçti. Ama buna değdi çünkü artık kardeşime çok yakındım. Kocaeli Yetimhanesinin önündeyiz. Hızlı adımlarla Mertcan'ın kiraladığı arabadan inip yetimhaneye doğru ilerledim. Müdür'ün odasına girmek için kapıyı tıklattım. İçeriden:
-Gel!
Sesi geldi. Bende içeriye girdim. Cebimdeki mektubu müdüre gösterdim ve Umut'du almaya geldiğimi söyledim. Mektubu açtı ve okudu. Sonra bana alttan alttan bakarak "Sen Onur'un kızı mısın?" diye sordu. Kafamı "evet" anlamında salladım. İşte bu soruylada bu mektubun %100 babama gelmiş olduğunu anladım. Peki ya Umut'a kavuşabilecek miyim?...
Her Sabah Saat 10:00'dan Sonra Yeni Bölümlerle! Vote Vermeyi, Yorum Yapmayı, Beni Takip Etmeyi, Hikayeyi Kütüphanenize Eklemeyi Unutmayın!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
METEOR.
ChickLitÖnce ayrılan anne ve babasını barıştırmaya çalışan bir kız, annesini kaybedince tutunabileceği sağlam bir dal arar. Yaralanır, yaralar... Sizce bu sağlam dalı bulabilir mi?
