It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.14

Sophie pov.

'Wat? Waarom?' 'Ik heb zo mijn redenen.' 'Heb je hier echt heel goed over nagedacht? Want kwijt is kwijt en je zult ze ook nooit meer terug krijgen.' Ferm knik ik. Michael zucht en knikt. 'Als dat is wat je wilt, oké. Kom, dan gaan we even in de keuken zitten.' Ik knik zwijgend en loop achter hem aan. Mijn hart bonkt in mijn keel van de spanning en al mijn argumenten waarom ik dit ga doen vliegen nog een keer door mijn hoofd. Zwijgend gebaard Michael naar de stoel tegenover hem. Snel ga ik zitten en kijk op naar Michael. 'Ik weet niet of ik dit wel moet doen, Sophie. Het bovennatuurlijke is eigenlijk al een te groot deel in je leven. Ik bedoel, je bent zelf ook een bovennatuurlijk wezen!' 'Ik wil dat je het doet, Michael. Ik wil dit niet meer, dit leven zorgt voor te veel problemen. Ik wil terug naar Holland en daar een nieuw leven starten.' 'En Maaike dan? Denk je niet dat je hiermee jullie vriendschap verbreekt?' 'Jawel. Ik weet wel zeker dat ik hiermee onze vriendschap beeïndig en dat doe me ook pijn-' 'DOE HET DAN NIET!' 'Je snapt mijn punt gewoon niet Michael! Ik wíl dit gewoon niet! Ik word gek! Echt gek. Gek van Calums gedrag, gek van het feit dat zowel Maaike als Quinten het idee van bovennatuurlijke wezens uit mijn hoofd willen praten ook al weten ze dat ik het allang weet, nu blijkt het ook nog dat mijn vader waarschijnlijk mijn vader niet is en het enige goede wat hieruit gekomen is eigenlijk dat ik jullie heb ontmoet alleen mag jij me nu ook niet aangezien je me wou vermoorden omdat je dat jongetje zag-' 'Ik mag je heus wel, Sophie.' Onderbreekt Michael me. 'Het is gewoon... ingewikkeld.' 'Alles hier is ingewikkeld. Ik wil er vanaf dus verwijder het! Alsjeblieft, ik smeek het je. Ik wil alles vergeten. Jullie, Seff, Calum, Quinten... Maaike... mijn droomwereld... gewoon alles.' 'Oké dan. Weet je zeker dat je niet eerst afscheid wilt nemen van Maaike en Seff?' 'Nee, die gaan alles op alles zetten om het uit mijn hoofd te praten en dat wil ik niet. Ik ben zeker van mijn zaak.' 'Ook geen afscheidsbrief om te vertellen waarom je dit gaat doen? Of in dat geval, hebt gedaan?' Daar denk ik even over na. Ik knik langzaam. 'Ja. Ik schrijf ze wel even een afscheidsbrief.' 'Oké. Ik haal even pen en papier.' Ik knik en wacht tot Michael terug is. 'Hier. Ik ga hier eerst nog even zelf goed over na denken terwijl jij je brieven schrijft, okay?' Ik knik en pak de pen op en zet hem op het papier.

Lieve Maaike,

Ik weet dat ik met wat ik gedaan heb onze vriendschap heb beeïndigt maar weet wel, dit was helemaal mijn eigen keuze dus val Michael niet aan, alsjeblieft.
O ja, geef hem ook geen preek en probeer al helemaal niet om hem schuldgevoel aan te praten.
Ik wil niet dat je me komt opzoeken of weer met mij weer een vriendschap probeert te sluiten.
Ik ben al het bovennatuurlijke zat.
Weerwolven, vampiers, fribtins, Benwars, wendigo's, jagers, draken, het boeit me niet wat voor soort, ik ben er klaar mee.
Ik wil een normaal leven, als ik daar nog een kans voor heb.
Het spijt me Maaike dat dit me niet spijt maar zoals ik al eerder heb gezegd: dit is mijn keuze.
Het is mijn leven en ik bepaal wat ik ermee doe.
Ik zal onze tijd samen missen, ergens diep in mijn hart maar ik zal je nooit meer herinneren dus ik zal voor altijd dat verdriet meesjouwen maar dat heb ik dan ook wel verdient aangezien ik letterlijk al onze herinneringen laat wissen.
Misschien zie ik je ooit nog terug maar hou er dan rekening mee dat ik je nooit heb gekend, voor mij ben je dan gewoon een onbekende vrouw.
O ja, nog een dingetje: zorg er alsjeblieft voor dat Calum me met rust laat zodra ik zestien ben en als het kan nog eerder.
Zorg er maar gewoon voor dat hij mij vergeet net zoals jij ook zou moeten doen.
Ik was toch maar gewoon een jeugdvriendin.

Ik hou van je en dat zal ik ook altijd doen.
Sophie.

Nou, brief één zit erop. Nu nog die voor Seff en Quinten.

Hey Quinten,

Ik ben niet echt goed in dit soort dingen aangezien ik je niet zo goed ken en ik ook niet echt bijzondere herinneringen met je heb.
Ik zal onze discussies missen maar ik wil geen leven meer met al het bovennatuurlijke.
Ik wil een normaal mens zijn.
Een normaal mens dat zich geen zorgen hoeft te maken over het verbergen van geheimen, oorlog voeren of zichzelf de godganse tijd te moeten verdedigen.
Zoek me niet op, sluit geen vriendschap met me, vergeet me gewoon.
Ik was toch maar een vriendin van je beste vriendin.
Laat Calum niet in mijn buurt komen of iets anders bovennatuurlijks, alsjeblieft.