It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.5

Sophie pov.

'Jij moet leren die gestoorde bek van je te houden, gek. Ik kan met één vingerknip de hele school tegen je opzetten dus doe nu niet zo stoer, uk. En donder nu een eind op want ik kan niet veel langer in jouw'n lelijke gezicht kijken.' Afwachtend kijkt hij me aan terwijl de tranen bij mij weer in mijn ogen zijn gesprongen. 'Hup, hup. Ga, gek mens. Voor ik het deze jongens hier laat doen.' Zegt hij gebarend naar de jongens om hem heen. Haastig loop ik weg, met mijn tas over mijn schouder. 'Hé, Sophie! Wacht op mij!' Hoor ik Max roepen maar ik weiger me om te draaien of te stoppen. Ik wil van die klootzak weg. Shit, mag ik dat eigenlijk wel zeggen over mijn mate? Zijn daar regels voor? Vast niet, toch...? Ugh, ik weet hier echt veels te weinig vanaf maar dat krijg je als niemand je wilt inlichten! 'Hé, Sophie. Trek je niks van hem aan. Hij kan er gewoon niet bij dat jij een stuk coolere en slimmere hersens hebt dan die van hem.' Ik schiet in de lach en al snel begint Max ook te lachen. 'Welke les heb jij nu?' 'Ehh, wacht even.' Snel pak ik mijn agenda uit mijn tas en ga op zoek naar het rooster, wat ik uiteindelijk ook vind na vele scheldwoorden. 'Zo, eens even kijken. Ehh... Ik heb zo geschiedenis in lokaal 72.' Max' blik licht op. 'Wat een toeval! Ik ook!' Roept hij enthousiast voor hij me meetrekt. 'Laat. Haar. Los.' Klinkt plots Maaikes woedende stem voor ons en (eindelijk) stopt Max. 'Hey, Maaike!' zeg ik enthousiast terwijl ik onopvallend probeer mijn pols los te maken uit Max' greep want mijn bloedvaten worden nogal afgekneld... 'Ken je Max al?' Ga ik vrolijk door alsof er niks aan de hand is. Direct schiet Maaikes blik naar mij, alsof ze me met alleen haar blik al vraagt: 'Dit meen je toch niet? Dít is Máx?' Onmerkbaar geef ik haar een knikje en Maaike zucht terwijl ze haar ogen opslaat. 'Max. Kan ik héél even met je praten? Alleen?' 'Eh, tuurlijk. Weet je de weg verder?' 'Deze gang doorlopen en dan aan het eind van de gang is het lokaal.' Zegt Maaike terwijl ze Max doordringend aankijkt. Ik knik. 'Ik vind het wel. Ga maar praten, ik zie jullie straks wel.' Onbeweeglijk blijven ze staan. 'Ga dan!' Roep ik ze toe terwijl ik met mijn handen gebaar dat ze moeten gaan. Maaike gniffelt zachtjes en zegt: 'Misschien moet je eerst zelf gaan voordat Quinten je ontvoerd en je in het lokaal zet.' Verbaasd kijk ik Maaike aan. 'Quinten gaat me ontvoeren.... naar het lokaal?' 'Inderdaad, ja.' Klinkt Quintens stem achter me en geschrokken draai ik me om. Met een zowel duivelse als speelse grijns kijkt hij op me neer. Mijn ogen vergroten zich en dan spurt ik weg, Maaike en Max lachend achter me latend terwijl Quinten me achterna rent. 'BLIJF STAAN!' 'NEE!' Schreeuw ik terug terwijl ik lokaal 72 al voor me zie opdoemen. Ik probeer vaart te minderen waardoor ik struikelend het lokaal binnen kom. Verbaasd kijken een paar ogen me aan. Ongemakkelijk kijk ik hen aan en werp vervolgens een blik achterom en kijk tegen Quintens lichaam aan. Direct spurt ik naar de achterzijde van het lokaal, waar ik me op een plek laat vallen. Hijgend kijk ik naar Quinten, die geamuseerd in de deuropening staat. Dan zwaait hij en loopt hij weg. Ik voel mijn kaken rood worden en kijk een beetje beschaamd de klas rond, de geamuseerde blikken die me aankijken vermijdend. 'Weet je, ik had nooit gedacht jou ooit nog naast me toen zien.' Zegt de jongen naast me zodra hij weet dat ik hem aankijk. Onderzoekend kijk ik hem aan. 'En wie ben jij dan wel niet?' 'Mijn naam is Mark...' (degenen die Life with Secret lezen, weten wie Mark is, hehheh)

Maaike pov.

'Wáárom ga jij met Sophie om? Ze is een mensenmeisje dat bevriend is met weerwolven en ze moet dat idee van 'bovennatuurlijken' uit haar hoofd krijgen voor de hele wereld haar als 'gek' of 'gevaar' bestempelt en jullie komst helpt daar niet echt bij.' Zeg ik direct zodra Sophie hard weg is gerend met Quinten achter zich aan. Max trekt een wenkbrauw op. 'Mag ik dat dan niet? Ik ken geen enkele wet waarin dat staat en ik kan je vertellen, ik ben bést wel oud. Zeker drieduizend keer zo oud als jou.' Verbijsterd kijk ik hem aan. 'Drieduizend keer zo oud als ik? Shit, das écht oud!' 'Nee joh!' Zegt Max sarcastisch. 'Geen sarcasme gebruiken bij mij, jochie.' zeg ik terwijl ik hem scherp aankijk. Weer trekt Max een wenkbrauw op. 'Jochie?' 'Ja, jochie. Zal ik het even voor je spellen? J-o-c-h-i-e, jochie.' 'Ik weet hoe je jochie schrijft, dat hoef je me niet te leren.' Zegt Max verveeld. 'Maar waarom wou je me spreken?' 'Jij hoort bij die vampier Ashton, is het niet?' Met grote ogen kijkt Max me aan. Alsof ik net een staatsgeheim heb ontdekt en dat aan hem vertel, zo kijkt hij. 'H-hoe weet jij...' stamelt hij maar dan herpakt hij zich en begint opnieuw: 'Ik kan helemaal geen vampier Ashton. Wat lul jij nou weer dan?' Ik grijns triomfantelijk. 'Jij kent hem wél, leugenaar. Nou, zeg op! Wat wouden jullie drie van Sophie?' 'Niks.' Zegt Max ijskoud en met een letterlijk onleesbaar gezicht. Dan maar bluffen... Ik knijp mijn ogen samen en zeg: 'Je. Liegt. Waarom lieg je tegen mij, vampier?' 'Ik lieg helemaal niet, weerwolf. Ik heb je de waarheid verteld. Mogen vampiers tegenwoordig ook al niet meer aardig zijn?' 'Dat mag wel, alleen hoort ontvoeren, geheugen wissen en veranderen niet echt bij "aardig", vind je ook niet?' 'Hoe weet jij dat?' Vraagt Max me waardoor zijn 'ik-vertel-de-waarheid-masker' valt. Een triomfantelijk lachje ontsnapt me. 'Ik wíst het wel! Jij hoort bij die Ashton! En nu ga je het me ook vertellen. Wát wouden jullie van Sophie dat zo belangrijk is dat jullie haar geheugen moesten wissen en veranderen? Hoe hebben jullie dat gedaan trouwens? Ik dacht dat alleen bovennatuurlijken met een gave dat konden.' Max' blik word mysterieus. 'Wie zegt dat wij niet iemand hebben met een gave?' Ik kreun. 'Dat meen je toch niet, hè?' 'Ik heb niks bevestigd! Maar als je het niet erg vind: ik ga ervandoor. De les begint zo en ik wil niet te laat komen!' 'Nee! Wacht! Ik heb nog geen- fuck, hij is al weg...' Grommend begeef ik me naar lokaal 72 terwijl ik alvast goede redenen probeer te bedenken die níks met weerwolven, vampiers of fribtins te maken hebben. Nog steeds chagrijnig loop ik het lokaal binnen en direct gaan mijn ogen op zoek naar Sophie. Ze zit achter in het lokaal en direct begin ik naar haar toe te lopen maar ik verstijf als ik zie wie er naast haar zit: Mark...