It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.28

Calum pov.

Shit, wat heb ik gedaan? Dit vergeeft ze me nooit! Ik hoor de douche boven aangaan en vervolgens gebonk dat naar beneden komt. Een paar tellen later staat er een boze Maaike in de deuropening terwijl haar ogen me levend lijken te vermoorden. 'JIJ GROTE IDIOOT!' begint ze en inwendig rol ik met mijn ogen. Alsof ik zou willen dat ze soep over zichzelf heen zou gooien omdat ze van me schrok. Ik wou gewoon zo snel mogelijk bij haar zijn! Ze is wel heel erg knap... 'Waarom deed je dat?' 'Deed ik wat?' 'Mijn deur intrappen? Sophie zo erg laten schrikken dat ze soep over zichzelf heengooide? Mij niet bij haar laten om haar te helpen? Of waarom haar überhaupt komen zoeken?! Kon je echt niet wachten tot morgen?!' Een paar tellen kijk ik haar onderzoekend aan en dan grijns ik. 'Jij hebt je mate nog niet gevonden hè?' 'Wat?' 'Dat jij je mate nog niet het gevonden. Daar heb ik gelijk in hè?' 'Wat? J-ja, klopt maar daar gaat het nu niet over! Dit gaat over jou die Sophie pijn doet!' 'Kijk, zodra jij je mate hebt gevonden, zul je begrijpen waarom ik je deur in heb getrapt, jou niet bij haar liet en waarom ik niet kon wachten tot morgen.' 'En dat ding van soep over haar heengooien?' 'Dat.... eh... was eigenlijk een foutje..' 'Een foutje? Een facking foutje?! Ze staat nu onder de douche om de brandblaren te verkleinen! Dat noem je toch geen facking foutje?!' 'HET WAS NIET MIJN BEDOELING, OKAY? IK WOU HAAR GEWOON ZO SNEL MOGELIJK ZIEN! WIST IK VEEL DAT ZE SOEP OVER ZICHZELF HEEN ZOU GOOIEN!' Schreeuw ik woest maar Maaike blijft me woest aanstaren en er is absoluut geen angst in te zien. 'Ik geef je het voordeel van de twijfel, Walker. Maar één foutje en je bent dood.' Sist ze dreigend voor ze weer naar bovenloopt, naar mijn mate. 'Alsof ik een fout bij haar zou willen maken...' mompelde ik terwijl ik chagrijnig naar de grond kijk. Ik had eigenlijk al alle hoop opgegeven dat ik mijn mate zou vinden. Ik ben alle Roedels langs gegaan maar niemand was "The One". En vind je het gek? Mijn mate is een geestenwandelaar! Iemand zonder Roedel en die naar elke plaats toe kan zonder al te veel moeite! En vervolgens lag ze zeven-en-een-halve maand in coma, met anderhalve maand herstel en ze was ook nog niet oud genoeg! Tot vandaag. Zuchtend ga ik op de bank zitten en begraaf mijn hoofd in mijn handen. Kut, ben ik helemaal vergeten van de keren dat ik haar gek en gestoord heb genoemd... Shit, dit gaat echt zoveel problemen opleveren... Dat gaat ze me nooit vergeven! In ieder geval niet snel maar er bestaat een kans dat ze me nooit gaat vergeven! "En nu hou je je kop met je negatieve gevoelens, hoor je me? We gaan haar terug winnen en dan gaat ze ons nooit meer verlaten, begrepen?" Zegt Luke streng en ik kan alleen maar instemmen. Vastberaden sta ik op. Ik ga haar terug winnen.

Een paar uur later:

Sophie pov.

'Is hij nog steeds beneden?' Vraag ik Maaike zuchtend terwijl ik haar vanaf haar bed aankijk. 'Oui, en hij is niet van plan om weg te gaan binnenkort.' 'Damn...' vloek ik zachtjes terwijl ik me op mijn buik rol en mijn hoofd over het matras laat hangen. 'Misschien moet je hem gaan praten over wat er gebeurd is... Hij is ten slotte wel je mate...' 'We hadden afgesproken dat we dat morgen zouden doen.' Zeg ik terwijl ik naar haar opkijk. 'We? Alleen jij, mevrouwtje. Hij is jouw mate, niet de mijne, godzijdank.' 'DAT HOORDE IK!' schreeuwt Calum van beneden en kreunend laat ik mijn hoofd weer hangen. 'Doe niet zo, Soof. Je weet dat je hem leuk vind.' Ik kan Calum zijn oren gewoon horen spitsen. 'Nee, dat vind ik niet. En  hij vind me ook niet leuk want anders zou hij me niet meerdere malen gek, gestoord en idioot noemen. Bovendien zou hij me ook niet ontvoerd hebben zodat ze naar me zouden kijken of ik gek was, als hij me leuk vond.' Het volgende moment vliegt de deur naar voren en staat er een woeste Calum in de deuropening. 'HÉ!' Roept Maaike verontwaardigd. 'Dat gaat je twee nieuwe deuren kosten, meneertje.' Zegt ze boos terwijl ze met een vinger in zijn borstkast prikt. Maar hij schuift haar zonder pardon opzij en komt met grote, woeste stappen op me aflopen waarna hij me ruw overeind trekt en meesleurt. 'LAAT ME LOS! CALUM! VERDOMME, LAAT ME LOS!' schreeuw ik woest terwijl ik wanhopig los probeer te komen en de schrijnende pijn probeer te negeren van mijn lichte brandblaren. 'Nooit.' Gromt hij voor hij me over zijn schouder gooit alsof ik niks weeg. 'Zet haar neer.' Klinkt er plots grommend en opgelucht kijk ik op naar Jace die met een moordende blik naar Calums rug kijkt. Calum negeert hem en loopt gewoon door, naar de trap. 'ZET HAAR NAAR!' brult Jace hard voor hij met grote stappen naar ons toekomt gelopen. Vlug strek ik mijn armen naar hem uit maar Calum merkt het direct want het volgende moment lig ik in bruidsstijl in armen waarna hij van de trap af begint te lopen. Vlak voor we beneden zijn, springt Jace naar beneden en staat hij grommend voor ons. 'Verdomme Jace! Geen naar-beneden-gespring in mijn huis!' Schreeuwt Maaike van boven. Net als Calum, negeert Jace Maaike volledig maar blijft hij woest grommen naar Calum, die nu ook begint te grommen. Fantastisch... 'ZET ME NEER!' schreeuw ik hard en ik maak Calum duidelijk aan het schrikken want het volgende moment lig ik op de grond. 'Dank je! Niet heel subtiel maar, dank je.' Mompel ik terwijl ik overeind krabbel en wegloop. Nou ja, dat is de bedoeling.... Calum grijpt mijn arm vast en trekt me naar zich toe waarna hij me stevig vastklemt en zijn kin op mijn hoofd zet. Verbaasd kijk ik naar Jace, die al even verbaasd is als ik. Langzaam stopt hij met grommen en kleuren zijn ogen weer normaal. 'Soof... Wat is hij aan het doen?' Vraagt Jace me voorzichtig alsof ik elk moment kan ontploffen en het huis opblazen. 'Dat weet ik niet. Ik weet niet veel van dat mate-gebeuren, you know? Ik weet alleen dat het vooral ALPHA'S hebberig maakt zodra het op hun mate aankomt.' 'Wacht, hij is je mate?' 'Oui.' 'Praat geen Frans tegen mij, slimmerik.' 'Ik zei alleen maar: ja!' 'Joh, dat weet ik ook wel maar dan nog.' Zegt Jace terwijl hij met zijn ogen rolt en ik boos wegkijk. Calums borstkas trilt en ik weet dat hij lacht. 'Stop met lachen!' roep ik verontwaardigd uit. Hierdoor begint Calum nog harder te lachen en voor ik het weet lacht hij hardop. 'Goede manier om je mates' liefde voor je te winnen.' zeg ik boos voor ik mezelf losmaak uit Calums armen en de trap weer oploop. 'OH KOM OP!' roept Calum me achterna en ik hoor zijn voetstappen achter me aankomen. Vlug sprint ik de trap op zodat hij niet de glimlach die zich rond mijn lippen afspeelt ziet. 'DIAMANTJE! KOM OP!' Direct sta ik stil en verlies ik mijn evenwicht waardoor ik naar achteren val, de trap af. Net wanneer ik op de grond zou vallen, vangt Calum me op terwijl hij me uiterst bezorgd aankijkt. Met grote, geschrokken ogen kijk ik hem aan. 'Diamantje? Gaat het? Heb ik je laten schrikken? Moet ik je geen diamantje noemen?' vraagt Calum terwijl zijn ogen over me heen glijden om te kijken of ik geen verwondingen heb. 'Ik... Ik ben oké... Gewoon geschrokken.... Noemde je mij nou diamantje?' Ik voel tranen in mijn ogen verschijnen. 'Hé, hé. Niet huilen! Oh, alsjeblieft, niet huilen!' zegt Calum vlug terwijl hij me overeind helpt en me vervolgens op zijn schoot trekt en me in een knuffel trekt. 'Ik ga niet huilen...' zeg ik glimlachend maar ik kan er toch niks aan doen dat er een traan over mijn wang rolt. 'Waarom huil je?' vraagt Jace bezorgd terwijl hij voor ons neerknielt en mijn traan wegveegt. Een grom rolt over Calums lippen waarna hij me nog dichter tegen zich aantrekt. 'Het is niks... Het is gewoon....' 'Je hebt haar bijnaam uit haar droomwereld voor haar gebruikt.' klinkt Maaikes stem van achter Calum en ik kan alleen maar knikken. 'En waarom huilt ze dan?' vraagt Jace onbegrijpend. Ik kan Maaikes glimlach gewoon voelen en direct verspreid er zich een beter gevoel in mijn lichaam. 'Omdat dat een te goed beeld van jou opbrengt en herinneringen naar een goede plek waar ze waarschijnlijk nooit meer kan naar terugkeren. Haar droomwereldje had problemen maar er waren geen problemen zoals iedereen die haar gek benoemd of haar heeft ontvoerd om haar te laten controleren of ze echt niet gek is.' Maaikes laatste woorden laten Calum in een krimpen en ik vlei mijn hoofd tegen zijn schouder. Plots dringt het tot me door. Wat ben ik aan het doen?! Hij heeft me die brandwonden op mijn keel, borst en hoofd bezorgd! Hij heeft me meerdere malen gek en gestoord genoemd en nu vlei ik mezelf tegen hem aan?! Abrupt schiet ik van zijn schoot af en omdat Calum het niet verwacht had, ontsnap ik aan zijn handen. Haastig ren ik naar buiten en ik hoor voetstappen achter me aankomen en probeer nog sneller te rennen maar ik ben binnen no time gevangen. Ik voel tintelingen door mijn armen heen gaan en weet dat het Calum is. 'LAAT ME LOS!' 'Daar is het nu al te laat voor.' gromt Calum duister in mijn oor en geschrokken adem ik scherp in. 'Alsjeblieft Calum...' smeek ik hem maar hij lijkt me gewoon te negeren. 'Je hebt je al een plek in mijn hart geworsteld en nu laat ik je nooit meer gaan.' 'MAAR IK HEB NIKS GEDAAN!' roep ik wanhopig terwijl ik wanhopig los probeer te komen. 'De Maangodin heeft ons verbonden waardoor je direct een plek in mijn hart hebt verovert door me alleen maar aan te kijken met die grote, onschuldige ogen van jou.' Plots word ik uit Calums armen getrokken en opgelucht klem ik me aan die persoon vast. Direct laat Calum zijn tanden zien en begint hij woest te grommen en zelfs te schudden. Direct weet ik dat ik me vastklem aan een jongen maar het maakt me echt niks uit. 'Vertel me eens, Calum. Waarom is mijn zusje zo bang voor jou dat ze zich aan mij vastklemt alsof ik een stuk rots ben dat haar beschermd tegen magma?' Verbaasd kijk ik op. 'Seff?' 'Hey sis. Sorry maar ik werd ongerust toen Calum maar niet thuis kwam en toen dacht ik aan jouw verhaal en wist ik dat ik bij jou moest checken om te kijken of dít niet zou gebeuren.' zegt Seff glimlachend en automatisch begin ik ook te glimlachen. 'Laat haar los...' gromt Calum dreigend en hij zet een stap dichterbij. Direct zet Seff me achter zijn rug. 'Geen stap dichterbij, Calum. Dit is mijn zus en ik wil niet dat je er ook maar over denkt om haar pijn te doen! Emotioneel of fysiek, het boeit me niet maar pijn is pijn en dat ga jij mijn zusje niet aandoen. Duidelijk?' zegt Seff dreigend maar vergeleken met Calum lijkt hij een onschuldige vlinder. 'Ik zei: Laat. haar. los.' 'Oké... Dat heeft duidelijk niks geholpen... Wanneer ik zeg rennen, ren je. Oké?' 'Wat? Nee! Ik laat jou hier niet achter omdat die sukkel daar mijn broer wilt aanvallen!' zeg ik protesterend terwijl ik Seff boos aankijk. 'Soof, je moet echt gaan, oké? Ik wil niet dat je er bij bent wanneer ik in gevecht ga met Calum.' 'Ik ga nergens heen!' 'Jawel! Ga!' 'Nee!' roep ik protesterend terwijl ik tegenstribbel als Seff me weg probeert te duwen. 'Kom op, Soof! Je wilt hier niet bij zijn!' 'Jawel! Ik laat je niet achter!' En dat is voor Calum de druppel. Woest grommend komt hij op ons af en gooit Seff bij me weg, op de grond. 'SEFF!' roep ik geschrokken terwijl ik dichterbij probeer te komen maar Calum duwt me terug waarna hij Seff een stomp in zijn gezicht geeft zodra Seff is opgestaan. 'CALUM!' roep ik zowel boos als geschrokken. Seff struikelt een paar passen achteruit maar blijft staan. In zijn blik verschijnt een berekende blik en voor ik het weet heeft Seff Calum een trap in zijn buik gegeven waardoor Calum naar achteren struikelt. Calums blik is onleesbaar en nog zwarter dan de nacht en woest rent hij op Seff af. Het is duidelijk dat ze erg aan elkaar gewaagd zijn en met angst kijk ik toe. Seff wilt Calum duidelijk niet al te erg verwonden maar Calum ziet eruit alsof hij Seff elk moment kan vermoorden. Na een tijdje heeft Calum Seff overmeesterd en begint genadeloos op hem in te slaan. Direct ren ik naar ze toe en probeer Calum te stoppen door aan zijn arm te gaan hangen maar hij schud me van zich af alsof ik een lastige vlieg ben. Met een klap val ik op de grond en direct begint mijn hoofd te bonken. Zwart vult mijn blikveld en het volgende moment is alles weg.

Hey, hey! Ben ik weer! Iedereen alvast fijne Pasen! Sorry dat ik zolang niet geupdate heb maar ik zit een beetje zonder inspiratie. Nou ja, ik héb wel inspiratie maar dat is voor latere hoofdstukken, hehheh.

Keep dreaming!

Me.