Μια εβδομάδα μετά
Πλευρά Κωστα
Μερικές φορές τα πράγματα δεν κάθονται όπως τα φαντάζεσαι. Έρχονται, σου αφήνουν κουσούρια, και μετα χάνονται. Εξαφανιζονται. Και χάνεις την ελπίδα ότι μπορείς να το ξανά έχεις στο μέλλον.
Έτσι έγινε και με τη Μαρία. Για ένα παιχνίδι, όλα καταστραφηκαν.
Πίστευα πως δεν θα τελειώσει τόσο νωρίς. Αν και δεν έχει τελειώσει. Ακόμα. Όμως ο θεός θέλει να γίνεται πάντα το δίκαιο, και ίσως αυτό να μην είναι εγώ και η Μαρία μαζί.
Είμαι ένας βλακας και μισός που επέτρεψα να γίνει αυτό.
Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή, από τη δική μου πλευρά.
Από το γυμνάσιο, εγώ και οι κολλητοί μου ήμασταν ο "φόβος και τρόμος" των κοριτσιών. Αν εμπλεκες μαζί μας...δύσκολα ξεφευγες. Μας θεωρούσαν "Bad Boys" και μας συμβολιζαν με τρία γράμματα. 'Σ.Π.Π.', που σημαίνει Σαγηνεύει, Πηδαει, Παρατάει.
Έτσι ήμασταν όμως... και με το δίκαιο τους μας φοβόντουσαν.
Φτάσαμε τρίτη λυκείου. Η τάξη που πρέπει να βάλεις στόχους και οχι εμπόδια στη ζωή σου, η τάξη στην οποία θα στηριζόταν όλο μας το μέλλον. Τουλάχιστον έτσι πίστευε η διευθύντρια. Από την τάξη μου δεν είχαμε πηδηξει καμιά, μιας και όλες ήταν φυτά, μπιτσαρες και μυγιαγγιχτες. Τι να πει κανείς...
Στην απέναντι τάξη ήταν μια κοπέλα, που είχε τραβήξει την προσοχή μου. Ήξερα βαθιά μέσα στην καρδιά μου, πως είμαι ένα αθώο μικρό απονηρευτο αγοράκι. Αλλά μόνο για αυτήν. Έτσι λοιπόν ήθελα να της τραβήξω την προσοχή. Και την πείραζα. Την ενοχλουσα, την ειρωνευομουν, για να της τραβήξω την προσοχή... Γιατί με άλλο τρόπο, δεν θα με κοίταζε καν.
Οι κολλητοί μου κατάλαβαν τι παιζόταν με εμένα και αυτήν, και ετσι στο πάρτι της τρίτης λυκείου-και τελευταίο μας, ενώ παίζαμε διάφορα παιχνίδια, έβαλαν στοίχημα πως δεν μπορώ να ρίξω την κοπέλα αυτήν, που ούτε το όνομά της δεν ήξερα...
"Ρε μαλακα, τι την κοιτάς τη Μαρια έτσι ρε;" Φωναξε ο Μανος. Χμμ. Ώστε Μαρία τη λένε...
"Ε; Α, εμ, τίποτα ρε μαλακα απλά έπεσε το μάτι μου ρε.." τους είπα. Σκατα τα κάνα πάλι. Καθησα σε μια από τις ψιλές καρέκλες.
"Μαλακα Κωστα πάμε στοίχημα πως δεν μπορείς να τη ριξεις!" ειπε ο Μάνος και ήπιε λίγο από την μπύρα του.
"Τι λες ρε; ε τσεκάρετε. Μέχρι την άλλη βδομάδα θα την έχω ρίξει και θα τα έχουμε φτιαξει!" λέω και σηκώνομαι από την ψιλή καρέκλα μου.
ESTÁS LEYENDO
"Stay with me..."
Novela Juvenil"Πάντως να ξέρεις πως σε αγαπώ. Και πως μου λείπει πολύ ή αγκαλιά σου. Πολύ." Αισθάνομαι πως είναι έτοιμος να κλάψει. "Σε αγαπώ τόσο πολύ. Θα μου λείψεις και εσύ. Θα μιλάμε." Του απαντώ και είναι οι τελευταίες μου λέξεις. Μαρία και Κώστας. Δυο άνθρ...
