1 εβδομάδα μετά:
Το κρεβάτι είναι άδειο χωρίς αυτόν. Το σπίτι είναι άδειο χωρίς την παρουσία του. Μου έχει λείψει τόσο πολύ, αλλά πρέπει να μείνω μακριά του για λίγο...
Έχω να του μιλήσω μια ολόκληρη εβδομάδα, όμως αυτός κάθε μέρα με παίρνει τηλέφωνο και στέλνει μηνύματα, αλλά εγώ δεν έχω τη διάθεση να του απαντήσω.
Τρεις συνεχόμενες νύχτες δεν μπορούσα να κοιμηθω, και ετσι είπα στην κολλητή μου να έρθει σπίτι και να κοιμηθεί μαζί μου.
..........
"Καλημέρα κορούλα μου..." ακούω την πρωινη φωνή του μπαμπά μου καθώς περπατάω βαριεστημενα μέχρι την κουζίνα και μου δίνει μια κούπα με ζεστό καφέ.
"Καλημέρα μπαμπά.." λέω σιγανα.
"Μόλις ξυπνήσουν και οι άλλες θέλω να σας πω κάτι.." λέει και τον κοιτάω με περιεργια. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο η Αντωνια και κάθεται δίπλα μου, ενώ από πίσω της έρχεται η κυρία Ελλη με τη ροζ μεταξένια της ρόμπα, ασορτί με το νυκτικο και τις παντόφλες της.
"Καλημέρα κορίτσια μου! Καλημέρα Μάρκο!" λέει και δίνει ένα μικρό πεταχτο φιλί στον μέλλοντα άνδρα της.
"Λοιπόν κορίτσια μου εγώ και η Έλλη θέλουμε να σας πούμε κάτι.." λέει ο μπαμπας.
"Εγώ και ο.. Μάρκος.. Παντρευόμαστε..!" λέει η γυναίκα και αγκαλιάζει τον μπαμπά μου.
"Μπαμπά μου! Αυτα ειναι υπέροχα νέα!" λέω και τον αγκάλιαζω.
Να τουλάχιστον ένα ωραίο νέο..μπροστά στα ηλιθια δικά μου.
"Να ζήσετε κυρ-Μάρκο!" λέει η Αντωνια και αγκαλιάζει και κείνη τον πατέρα μου.
"Κορίτσια μου σας ευχαριστώ.. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό..!" σταματάει και κοιτάει τη μελλουσα γυναίκα του χαμογελώντας της. "Θα παντρευτουμε στο εξωτερικό όπου και θα εγκατασταθούμε!" λέει και το στόμα μου ανοίγει διάπλατα από την έκπληξη.
Τι; Θα φύγουμε από την Αθήνα; Μα εγώ ποτέ μου δεν έχω φυγει από δω.. Είναι η χώρα μου.. Η γενέτειρα μου.. Δεν γίνεται να φύγω!
"Μα μπαμπά τι λες; Και που θα πάμε;"
"Αγγλία αγάπη μου.." λέει και βάζει καφέ στο φλυτζανι του.
"Μα δεν γίνεται να φύγουμε! Εδώ είναι η ζωή μας, εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγαλώσαμε μαζί..!" λέω με μια ανάσα.
"Και καιρός είναι να κάνουμε μια νέα αρχή, ε αγάπη μου;" λέει και κοιτάει την Ελλη.
Εντάξει, να παντρευτεί, αλλά όχι και να μου αλλάξει και τον τρόπο ζωής!
YOU ARE READING
"Stay with me..."
Teen Fiction"Πάντως να ξέρεις πως σε αγαπώ. Και πως μου λείπει πολύ ή αγκαλιά σου. Πολύ." Αισθάνομαι πως είναι έτοιμος να κλάψει. "Σε αγαπώ τόσο πολύ. Θα μου λείψεις και εσύ. Θα μιλάμε." Του απαντώ και είναι οι τελευταίες μου λέξεις. Μαρία και Κώστας. Δυο άνθρ...
