6 ημέρες μετά
"Θα μου λείψεις πολύ..." μου ψιθυρίζει ο Κώστας και μου δίνει ένα φιλί στο στόμα. Πόσο με τρελαίνει...
"Και μένα... Σε σκέφτομαι συνέχεια όταν είμαι εδώ.. Αλλά τώρα σηκω, πρέπει να ετοιμάσεις την βαλίτσα σου..." του ειπα και σηκώθηκα από τον βολικό καναπέ.
Σήμερα είναι η τελευταία τους μέρα στο Λονδίνο. Φεύγουν, και ποιος ξέρει πότε θα τους ξαναδώ....
"Ή πτήση Λονδίνο - Αθήνα αποχωρεί σε 10 λεπτά, παρακαλουνται οι επιβάτες να επιβιβαστουν..." ακούγεται η φωνή στο χωρο του αεροδρομίου και αποχαιρετώ τελικά τους επισκέπτες μου.
"Θα μου λείπεις κάθε μέρα άγγελέ μου... θα σε περιμένω..." μου ψυθιρησε ο Κωστας και με αγκάλιασε σφιχτά.
"Θα έρθω..." ανακοίνωσα στο αγόρι μου, αν και το ειπα περισσότερο για να το πιστέψω εγώ. Θα γυρίσω στο σπίτι κάποια μέρα το υπόσχομαι στον εαυτό μου.
[...]
Το κινητό μου παίζει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια ενώ εγώ κάθομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου.
Σκέφτομαι την πρώτη μου φορά που συνέβη μόλις μία εβδομάδα πρίν, και όλες τις άλλες φορές που τελειωσαμε τον κεραυνοβόλο έρωτα μας σε αυτό το κρεβάτι.
Σκέφτομαι ακόμη και τις φορές που προσπάθησα να δείξω ατον εαυτό μου πως είμαι έτοιμη ενώ το ειχα προγραμματίσει. Τελικά ένα καταλαβα, πως αυτα τα πράγματα δεν θέλουν προγραμματισμό, συμβαίνουν από μόνα τους. Νιώθω πιο ολοκληρωμένη πλεον. Πιο ελεύθερη. Ακομα κι αν αργήσαμε να προχωρήσουμε, πιστεύω πως άξιζε τον κόπο.
Αρκετες ώρες μετά και το μυαλό μου είναι ακόμα στους αγαπημένους μου ανθρώπους, καθώς δεν μπορώ να δεχτώ ακομη πως εφυγαν. Περάσαμε τόσο ωραία αυτές τις μέρες, και τώρα πάλι μοναξιά...
Πρέπει να επιστρέψω... Έχω πια ενηλικιωθεί, είμαι υπεύθυνη για τον εαυτό μου, και δεν χρειάζεται να με κοντρολάρουν άλλοι. Μπορώ να προσέχω μόνη μου τον εαυτό μου. Μόνο που εδώ έχω το Πανεπιστήμιο, και θα ήθελα να το τελειώσω.. Αλλά αυτή η μοναξιά...
Το κινητό μου χτυπα, και με ξυπνάει από τις σκέψεις μου. Ο αριθμός είναι άγνωστος.
"Παρακαλω;" ρωτάω στο μικρόφωνο.
"Γειά σου Μαρία, είμαι η Λιλι, από το Πανεπιστήμιο, με θυμάσαι;" με ρώτησε μια γυναικεία φωνή με βρετανική προφορά. Την ξέρω την Λιλι, είναι από την τάξη μου στο Πανεπιστήμιο.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
"Stay with me..."
Подростковая литература"Πάντως να ξέρεις πως σε αγαπώ. Και πως μου λείπει πολύ ή αγκαλιά σου. Πολύ." Αισθάνομαι πως είναι έτοιμος να κλάψει. "Σε αγαπώ τόσο πολύ. Θα μου λείψεις και εσύ. Θα μιλάμε." Του απαντώ και είναι οι τελευταίες μου λέξεις. Μαρία και Κώστας. Δυο άνθρ...
