"Stay with me..."

Κεφάλαιο 17

Wedding day..

Με ξυπνά ο ήχος του κινητού μου, και έχω μήνυμα.

"Όλα είναι στολισμένα
μα η ψυχή μου μαύρη.
Χρυσές κορδέλες ανεμίζουν,
και προσμένω να σ' αγγίξω.
Νιώθω χάος
κι η πυξίδα μ' οδηγεί μόνο σ' εσένα.
Μα εσύ είσαι μακρυά
και πότε θα γυρίσεις;
Πότε θα δω τα μάτια σου, μοναδική ζωή μου;
Πότε θα λάμψει αληθινά,
η σκοτεινη ψυχή μου;
Είσαι σαν ναρκωτικό
που η βελόνα σαν μ' αγγιζει,
έστω και λίγο της ψυχής
τον πόνο απαλυνει.
Μα όμως ζωντανευω,
και στα χείλη σου λυτρωνομαι...
Και φεύγουν βάρη,
σκέψεις, στενοχώρια,
χρωμα μουντό και θλίψη,
και σου ψυθηριζω,
νανούρισμα γλυκό...

(πρωινη έμπνευση μόνο για σένα:") )
-Κ"

Είναι ότι πρέπει για πρωινό ξύπνημα.

Σηκώνομαι με το κινητό μου και προχωρώ προς το μπανιο, καθως του πληκτρολογώ ένα μυνημα.

"Ώστε ποιητής, έτσι;;"

Σε λίγα λεπτά, η απάντηση έρχεται.

"Αχααμ..το σκέφτομαι πολύ.. Τώρα ξύπνησες;" λέει το μήνυμα.

"Ναι... Σήμερα είναι ο γάμος...:") " στέλνω πίσω.

"Το ξέρω... ;)"

"Από που..;:0"

"Δεν έχει σημασία...:ρ"

"Τέλος πάντων, πάω να ετοιμαστω <3 τα λέμε:") "

"Bye bye baby <3 :") "

Χαμογελο εμφανιζεται στο προσωπο μου οταν διαβαζω το τελευταίο του μήνυμα. Ο γλυκός μου...

Κατεβαίνω τις σκάλες για να συναντήσω τον μπαμπά, που κάθεται στην καρέκλα του και διαβάζει την αγαπημένη του εφημερίδα.

"Καλημέρα μπαμπά, μεγάλη μερα σήμερα..."

"Συμφωνώ αγαπημένη μου..." απανταει.

"Λοιπόν δεν θα πας να ετοιμαστεις; Σε λίγες ώρες είναι η τελετή και εσύ είσαι ακόμα με τις πιτζάμες!" φωναζω παιχνιδιατικα και του κολλάω ένα φιλί στο μάγουλο.

"Μάλιστα παω!" ανακοινώνει και εξαφανίζεται από το δωμάτιο.

Στην τελετή δεν είναι καλεσμένοι πολλοί. Εξάλλου αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που θα γίνει σε αυτήν την χώρα.

Θα είναι μόνο οικογενειακοι φίλοι μας που θα έρθουν από την Ελλάδα και μερικοί της κυρ.Έλλης.
Για μια στιγμή σκέφτομαι την Αντωνια και τα παιδιά, αλλά χάνομαι σε άλλες σκέψεις κάνοντας διάφορες δουλειές.