Καθώς περνάει ή ώρα, μεγαλώνει και ο αριθμός των ποτών που έχω πιεί. Σημερα θα το ρίξω εδώ εφόσον δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω.
"Κουκλι, βάλε μου άλλο ένα. Ναι από αυτό το κεράσι." Λέω στον νοστιμουλη μπάρμαν καθώς πίνω και το τελευταίο μου σφηνακι. Από δίπλα μου ή Λίλι προσπαθεί να με συμμαζέψει, αλλά δεν θα γίνει το δικό της απόψε.
"Ρε Μαρία μήπως είναι πολλα αυτά που ήπιες; Αύριο θα έχεις τρελό χανγκοβερ." Μου φωνάζει καθώς ή μουσική είναι πολύ δυνατή, αλλά απλά την αγνοώ. Παίρνω την βότκα κεράσι μου αλλά το χέρι της με σταματά.
"Παω να χορέψω! Απλά άσε με σήμερα. Να είμαι ο εαυτός μου." Της φωναζω και φεύγω από δίπλα της.
Σήμερα δεν είναι τόσο περήφανη για εμένα, αλλα κάτι τέτοιο το χρειαζομουν.
"Κούκλα μου μήπως χάθηκες;" Με σταματά μία αντρική φωνή. Αχ, σήμερα δεν θα με αφήσουν να χορέψω!
"Χαμένη είμαι γενικά." Φωνάζω γελωντας αλλα συνειδητοποιώ ποιος είναι και τον σταματω.
"Οπα, εσύ δεν είσαι ο τυπάς στο πάρτυ που, τότε, που είχα πάει, που δεν ήθελα να παω, αλλά πήγα, κολεγιακό" μπερδευω και τα λόγια μου τώρα. Μπράβο Μαρία.
"Μπράβο μνημονικό; Εγώ είμαι σωστά." Ή Λίλι κάτι έρχεται και του ψυθηριζει αλλά δεν το καταλαβαίνω, και συνεχίζω να χορεύω.
"Σήμερα ή νύχτα είναι δικιά μου, ρε γαμώτο!" Φωνάζω δυνατά και ο τυπάς με πιάνει από τη μέση.
"Είσαι πολύ μεθυσμένη έτσι;" Με ρωτά.
"Που να ξέρω τι είμαι ρε άνθρωπε, λες και καταλαβαίνω τι λεω τόση ώρα. Τι λέω; Ε κάτι δε θα λέω και γω" Φωνάζω γελωντας μαζί. Το ύφος του είναι σαν να με κοροιδευει, αλλά πραγματικά δεν δίνω σημασία σε τίποτα.
Αργότερα ακούγονται αργά κομματια απο γνωστούς καλλιτεχνες, αλλά πλέον η αδρεναλίνη μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Εχοντας βάλει τα χέρια μου στο λαιμο του ξένου, παρατηρώ για πρωτη φορά τα χαρακτηριστικά του. Είναι τόσο όμορφος με αυτά τα πράσινα του μάτια, που γίνονται όλο και πιο έντονα καθώς με κοιτά. Τα φουσκωτά του χείλια περιμένουν άλλο στόμα για να γεμισουν. Τα καστανοξανθα μαλλιά του είναι τοσο καλά φτιαγμένα, και η κολώνια του περνάει το βάθος των πνευμονων μου καθώς την μυριζω.
"Ή κολώνια σου.. είναι τόσο δελεαστική." Ψυθηρίζω.
Ποτέ δεν φανταζομουν πως θα κάνω τέτοιο πράγμα, διότι είμαι μεγαλωμένη με αγωγή. Αλλά σήμερα νιώθω ελεύθερη. Πως μπορώ να κάνω τα πάντα.
YOU ARE READING
"Stay with me..."
Teen Fiction"Πάντως να ξέρεις πως σε αγαπώ. Και πως μου λείπει πολύ ή αγκαλιά σου. Πολύ." Αισθάνομαι πως είναι έτοιμος να κλάψει. "Σε αγαπώ τόσο πολύ. Θα μου λείψεις και εσύ. Θα μιλάμε." Του απαντώ και είναι οι τελευταίες μου λέξεις. Μαρία και Κώστας. Δυο άνθρ...
