"Stay with me..."

Κεφάλαιο 6

Τα γενέθλια μου έφτασαν! Είχα τόσο πολύ άγχος για το πως θα πάει το πάρτι, αν θα φτάσουν τα φαγητά που ετοιμασα και τα γλυκά, αν θα ευχαριστηθουν οι καλεσμένοι.

Ο Κώστας αυτές τις μέρες ήταν σπίτι του με τη μαμά του για να την βοηθάει, μεχρι να αναρρώσει, ενώ ο μπαμπάς θα δουλευε πάλι μέχρι αργα.

.......

3 ωρες πριν το πάρτι...

Έχω τόσο άγχος, που τρέχω σαν τρελή από δω κι από κει μέσα στο σπίτι.
Τυροπιτακια, έτοιμα.
Ταρτακια, έτοιμα.
Τοστακια, έτοιμα.

Αχχχ έχω τόσο άγχος!

Ετοίμασα τα μαλλιά μου και το makeup μου, και έβαλα το καινούριο φόρεμα που μου είχε πάρει ο Κώστας. Το συνδύασα με ένα ζευγάρι δεκαποντα μαυρα τακούνια, σκουλαρίκια στο ίδιο χρώμα, και ένα κολιέ με μαύρες σκαλισιες.

1 ώρα πριν το πάρτι...

Την ώρα που έβαζα τη μουσική να παίζει σιγανα, το κινητό μου χτύπησε. Ήταν η Αντωνια.

"Έλα βρε!" της είπα μόλις πάτησα το πράσινο κουμπί.

"Έλα, να σου πω μπορώ να έρθω τώρα;" μου είπε.

"Ναι φυσικα! Αλλά γιατί από τωρα;" την ρωτησα.

"Θέλω να σου πω. Είναι σχετικά με τον Μάνο." ωχ τι της έκανε..

"Γιατί, έγινε κάτι;" ξαφνιάστηκα.

"Ναι.. Πολλά. Μπορώ να έρθω από κει;"

"Ε, έλα τι να σου πω.." της είπα και κλείσαμε.

Δέκα λεπτά μετά η Αντωνια χτύπησε το κουδούνι και γω της άνοιξα.

"Για κάτσε και λέγε.." της είπα μόλις άνοιξα την πόρτα.

"Σορρυ μωρέ που σου χαλάω το πάρτι, αλλά συνέβησαν τόσα πολλά μόνο μέσα σε δύο μέρες και..." σταμάτησε και άρχισε να κλαίει.

"Πες μου τι έγινε και άσε το πάρτι!" της είπα και σκουπισα την μάσκαρα που ήταν μπερδεμένη με τα δάκρυα της.

"Το ήξερα! Το ήξερα ότι θα το έκανε!" φώναζε.

"Τι εγινε; πες μου, θα με σκάσεις!" της είπα και έκατσε πιο καλά στον καναπέ.

"Ο Μάνος έχει άλλη! Με απατάει!" ειπε και έκανε τα χέρια της μπουνιές.

"Πως το ξέρεις;" την ρωτησα.

"Τον είδα να φιλιεται με την Αμάντα στο καφέ χθες... Την φιλούσε τόσο παθιασμένα..ούτε εμένα δεν με φιλαγε έτσι..." ειπε ξερά.