Take Me

Chapter 4

Dali-dali akong lumabas ng opisina ni Luigi narinig ko pa siyang nagmumura habang mabilis ang hakbang na tinungo ko ang elevator. Tuloy tuloy ang lakad ko hanggang palabas ng building. Sumakay ako sa nakaparadang taxi.

Naninikip ang dibdib ko sa isiping sana may tao rin na magpapahalaga sa akin. Yong tao na hindi ako huhusgahan at hindi susukuan. Ang sama ko ba talaga? Mahirap ba akong pakibagayan? Mahirap ba akong paglaanan ng kunting panahon at oras? Kailan ko ba mararanasan maging totoong masaya?

"Manong dito na lang po ako." Binayaran ko ang driver at bumaba na. Pumasok ako sa mall aaliwin ko na lang ang sarili ko.

Naalala ko pala wala pa akong kain mula kanina. I check the time it almost 1 o'clock in the afternoon. Kaya pala parang nanghihina na ako.

Pumasok ako sa isang restaurant dito sa loob ng mall. I order my lunch while waiting for the food iginala ko ang aking paningin sa paligid. Nahagip ng tingin ko ang restaurant kung saan pangalawang beses kong na ingkwentro si Luigi. I sigh at malungkot na ngumiti.

Tumunog ang cellphone ko its unregistered number.

"Hello."

"Hello sweetie, i heard umuwi ka. No, let me replace it,lumayas ka pala.". Its kuya Drew from the other line.

"How did you know kuya,walang nakakaalam na naglayas ako even Anya." I heard him chuckled.

"I came in New York last 2 days ago. Sabi ni tito umalis ka daw ng walang paalam. Whats with you Vanny? Nag aalala ang daddy mo." Nag aalala? The hell he care. Ever since my mom died and those bitch Olivia enter in our lives mas lalo ko lang hindi mararamdaman ang pagkakaroon ng isang ama.

"So how did you find out na nasa Philippines ako kuya?"

"I just know,sweetie. So bakit hindi ka man lang nagpakita kina tita? And where did you staying?" Knowing kuya,minsan may pagka kunsintidor din.

"Kuya,i just want to be alone. Gusto ko lang mona mapag isa. Naka check in ako sa isang hotel dito sa QC." Pero ang totoo ayoko talagang umuwi sa lugar ng mama ko. Ayoko ng maingay na lugar. Hindi ko talaga feel na umuwi doon. Iwan ko ba.

"Alright,if thats what you want. But i want you to stay in my condo. Matagal ko ng hindi nauuwian yon. Ikaw na mona ang tumira doon. Besides nasa out town ako ngayon hindi narin ako nakakauwi sa condo kapag nandiyan ako sa atin,you know." I just rolled my eyes,well,i know that you thing.

"But ku--." He cut off my sentence

"I wont accept buts,Vanny. You stay in my condo and thats final." See? Then fine. Kunsintidor nga may pagka control freak naman.

"Fine,kuya. Ill stay there. Okay narin para makatipid ako.".

"Good" sabi niya sa kabilang linya. He told me the exact address and the passcode of his condo unit.

***
Pasampak akong umupo sa couch, katatapos ko lang maglinis ng condo. At least mukhang tirahan na tao ang itsura nito. Kidding aside,actually this is a nice place,tanaw mula rito ang lawak ng buong syodad. Maganda ang mga ilaw tuwing gabi,parang mga kutitap lang.

I glanced at the clock, aw!it's already 8 in the evening na. I haven't eat my dinner yet. Great,so I have to go downstairs to buy something for dinner,nah as if I know how to cook or I can dine in na lang sa labas.

I hurriedly change my clothes, I decided to wear shorts, lose t-shirts and a rubber shoes. I grab my wallet and run out the condo. I didn't bother to bring my phone since na kakain lang naman ako and may be I can shop narin for my groceries.