Take Me

Chapter 20

5 YEARS LATER...

"Hey, aren't you busy today? Pweding samahan mo muna ako sa flower shop na inirekomenda ng kaibigan ko?"

Umangat ang ulo ko sa pagkakayuko mula sa pagbabasa ng hindi naman gaano ka importanting papiles. Nasa harapan ko ngayon si Cassandra, nakataas ang kilay nito habang hinihintay ang sagot ko.

"What? hindi ka man lamang marunong kumatok?"

She rolled her eyes ceilingward.

"Kanina pa ako nandito noh! I want to personally choose the flowers for my wedding. Kaya sige na please, samahan mo na ako."

Bumuga ako ng hangin saka tumayo mula sa swivel chair.

"All right."

"Yes! Thank you."

She smiled sweetly sabay kawit ng braso niya sa akin.

"Where's Jerome?"

"He's too busy for his empire."

"Pity you." I mocked

"Oh thank you." She uttered with sarcasm

"Saang flower shop tayo pupunta?"

I opened the car door for her to let in. I closed it and walk towards the driver's seat.

"Somewhere along-, ah wait."

Bumaling ito sa bag at may kinuha na address. Ini-abot niya iyon sa akin. Kumunot ang noo ko dahil sa layo ng lugar para lang maghanap ng bulaklak sa kasal.

"Why here? Ang layo nitong lugar?"

"Nah! Malapit lang yan, sige na just drive."

"Tss! Woman."

"Workaholic ka kasi, loosen up for some time, kuya. You're getting old, ang haggard ng mukha mo. Paano ka makakahanap ng mapapangasawa niyan, kung nilulublob mo ang sarili mo sa trabaho?"

I suddenly stop the break. Oh'f**k! I forgot she's one month pregnant.

"Kuya, naman magdahan-dahan ka! Alam mo nang buntis ako eh!"

Nanggagalaiting sigaw nito sa akin.
I glared at her apologetically.

"I'm sorry. Ang ingay mo kasi. Pwedi bang itikom mo na lang yang bibig mo, Cassandra."

I started the engine again, through the address of the flower shop.

"I'm saying the truth kuya. Kitams naunahan pa kita." Mayabang na turan nito.

Itikom ko na lang ang bibig ko. Knowing this woman,hindi yata nauubusan ng sasabihin. Ikinuyom ko ang mga palad ko na nakahawak sa manibela. Remembering the woman who left me dumbfounded 5 years ago.

Hinanap ko ito pero ni anino niya ay hindi ko nakita,pati si Andrew walang impormasyon sa kanya. She really hides from me. Pain delineated in my chest as her image popped out in my mind.

An acrid smile forms on my lips. I've loved her but she wasted it. She dropped me like a hot potato. Left me without a trace of hope. She's unfair! Pero hindi ko magawang magalit sa kanya ng tuluyan dahil ako rin ang dahilan kung bakit ito umalis. Siya ang pinakamagandang bagay na nangyari sa buhay ko.

"What the hell, Cassandra?"

I winced when she put something sour on my lips.

"What?" She asked in innocent.

"Stop pestering me, because I'm concentrating on driving!"

"Yeah, concentrating." Sagot nito sa mapanuyang tinig.