Take Me

Chapter 9

Umuwi ako matapos magkulong sa apat na sulok ng pianist room. Kahit gutom wala akong ganang kumain.

Kailangan ko pang puntahan si Luigi, I need his forgiveness. Hindi ako sanay na galit ang kuya. Nagsisisi na ako sa ginawa ko,sana lang makausap ko si Luigi.

Mabilis akong bumaba ng taxi pagkarating nang building ng condo. Agad akong sumakay ng elevator, solo ko iyon kaya walang katao-tao sa paligid ng igala ko ang mga mata.

Binuksan ko ang unit at mabilis na nagpalit ng damit. Lumabas uli ako upang kumatok sa kabila.

Ilang beses akong kumatok at nag-doorbell ngunit walang sumasagot, pada-usdos akong umopo sa gilid at isinandal ang ulo sa pader.

Nakayuko ako habang yakap ang mga tuhod. Nasa ganoon akong posisyon nang mapansin ko ang isang pares ng paa sa harapan ko.

KUMUNOT ang noo ko pagkakita kay Vanessa na nasa labas ng pintuan ko.

Tumikhim ako upang kuhanin ang atensyon niya.

Agad namang napatayo si Vanessa pagkarinig sa akin.

"Ano na naman ang ginagawa mo rito?..." Pormal na pagkatanong ko, "kung inaakala mong patatawarin kita,pwes hindi! kaya pweding lubayan mo na ako?" Diniinan ko ang pagkasabi.

Yumuko si Vanessa upang pigilan ang luha. "G-gusto ko lang humingi ng tawad..." nilaro nito ang mga daliri habang nanatili na nakayuko,"I'm sorry."

I exhaled exaggeratedly.

Kinakabahan si Vanessa baka i-reject na naman nito ang sorry niya gaya kanina.

"Inulit mo lang ang sinabi mo. Umalis kana diyan sa daraanan ko."

Tumabi ito ngunit nakatututok ang mga mata sa doorknob habang binubuksan ko.

"A-ano'ng kailangan kong gawin para patawarin mo ako?" She stammered. "Galit kasi sa akin si kuya...sa-, sa ginawa ko sayo. Ayaw niya akong pansinin hanggat hindi ako humingi ng sorry sayo." Nakagat ni Vanessa ang ibabang labi dahil sa nerbyos na naramdaman.

Marahas akong lumingon sa babae. Lumabas din ang totoo sa bibig nito,pwes mas lalong hindi ko ito patatawarin.

"So ganon pala ang dahilan kung bakit ka nagso-sorry? Huh! do you think na patatawarin kita matapos kung malaman ang intensyon mo?. Vanessa..." I exhaled, placing my both hands in my trousers pocket, "ang isang tao kapag humingi ng tawad ay bukal sa puso hindi yong labas sa ilong."

Kinurot ni Vanessa ang sariling mga daliri. Nalaglag ang balikat niya sa sinabi ni Luigi. Ano na ang gagawin niya, mukhang mahihirapan siyang kumbinsihin ito.

Wala na siyang choice, "please, Luigi,patawarin mo na ako,please."pagmamakaawa ko.

Tumalikod uli si Luigi at tuluyan ng isinarado ang pintuan.

Pinukpok ko ang pinto ngunit hindi na iyon binuksan ni Luigi.

Matamlay akong tumalikod at pumasok sa sariling unit.

Kumuha na lamang ako ng Doritos at fresh milk saka pinapak. Dahil hindi ako marunong magluto wala akong choice.

Nakuntento na lamang ako sa ganong pagkain. Binuksan ko ang pinto at sinilip ang kabilang unit,nakasarado pa rin iyon.

Nawawalan na ako nang pang-asa na magkaayos pa kami ng kuya. Bukas nang gabi susubukan ko ulit humingi ng tawad sa lalaki baka sakali magbago na ang isip nun.

Itutulog ko na lamang ang kumakalam na sikmura. Bukas na lang ako kakain,ayaw kong gutomin ang sarili pero tinatamad akong bumaba para kumain.

KINABUKASAN ay maaga akong pumasok ng opisina. Maraming naiwan na papiles kahapon,hindi na ko iyon natapos pa dahil sa appointment. Igugol ko ang buong araw sa loob ng opisina.