Take Me

Chapter 8

I was humming and vividly listening to the music in my phone, the earphone is on my two ears while I enjoyed so much the music.

I gasped and turned around when someone grabbed it. I'm furiously ready to attack who's lucky bastard did it. But my tongue recoiled when I saw kuya Drew standing behind looking so serious at me.

"What are you doing here?" I asked in a flat tone.

"Apologize to Luigi. What you did was wrong Vanessa."

"Why should I?" I raised my eyebrows at him.

"Mali ang ginawa mo, he's a respectable man inside his building at ikaw binastos mo yung tao na nagmagandang loob na tulungan ka."

"Your condo wasn't him, so why should I respect him? Wala naman kami sa opisina niya para respetuhin ko siya at lalong hindi ako empleyado niya na susunod at magmakaawa sa kanya."

"You are unbelievable Vanessa!" He raised his voice.

Naalarma ako sa ginawa niya. He never like this to me even before kahit na naaabot ko minsan ang sukdulan ng pasinsya niya. But seeing him now I know any moment he could be harsh to me not physically but emotionally.

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko sa'yo. What i am asking you is a simple apology to Luigi, mahirap bang gawin yun? Naabala ko yung tao dahil sa pag-aalala ko sa'yo, imbes na magpasalamat sa kanya pinalayas at binastos mo pa. Ano bang mayroon sa utak mo Vanessa? Ha?Tell me, because I don't understand what kind of thinking you have in there!"

I sat quietly on the couch listening to kuya's dilemma.

I'm tired of this cliche arguments. Lagi na lang kaming nagbabangayan over nonsense.

"Fine, magso-sorry na ako. Just for the peace of your mind but don't expect me to be nice to him."

Ipinamulsa niya ang dalawang kamay habang inis na nakatingin sa akin.

I picked up my phone and put back the earphone in my ear. I pretended to be deaf than listening to him.

Narinig kong bumukas ang pintuan.  Ayon, umalis na yata.

Tumayo ako sa couch at pumunta ng kusina. I saw the basin and compressor on the sink.

Ito yung ginamit sa akin ni Luigi kanina. I shrugged my shoulder.

Tumingin ako sa fridge, nanghalungkat ng pwede kainin. Wala naman matinong pagkain kaya naiisipan kung lumabas na lamang.

I didn't bother to change my clothes,kakain lang naman ako sa labas. I grabbed my wallet and storm out the condo.

Napatingin ako sa kapit-bahay ko. Bahagyang nakabukas ang pintuan nito. Gusto ko sanang sumilip kaso baka kung ano pa ang sabihin ng may-ari, tumuloy na lamang ako sa pagbaba.

"F*CK, that woman!"

"Calm down,dude! Babae lang yan, parang hindi ka sanay."

Marahas akong napatingin sa kaharap ko.

"Alam mo bang umabsent ako para lang alagaan siya, tapos yun pa ang ginawa niya sa akin!"

"Eh dude, sino ba kasi ang nagsabi sayo na alagaan mo. Pinatingnan lang sayo ng pinsan niya." Nang-uuyam na wika ni Vaughn.

"Yun na nga eh..." I slammed my hands on the table, "sinayang ko ang oras ko sa walang kwenta na kagaya niya."

"Bawi ka na lang tol..."napatingin ako kay Calif ng magsalita ito, "diba magkapitbahay naman kayo?"

Inabot sa akin ni Vaughn ang isang bote ng beer.

"Hindi naman siguro kukunsintihin ni Drew ang pinsan niya."