Briana kapıyı çaldıktan sonra içeriden ses gelmesini beklemeden açtı ve elinde ki tepsiyi kontrol altında tutmaya çalışırken içeri girdi...Tepsiyi çay masasının üzerine koyarken dökmediği için kendini kutlamıştı içinden...
Lizbeth çayları bırakmasını söyleyerek elini ona doğru uzatıp "Buraya gel Briana" dedi ve karşısında ki koltukta oturan adamı işaret ederek "Bu peder Evan Wvayt,kendisi çok yakın bir aile dostumuzdur" diyerek adamı takdim etti...Briana yanlarına yaklaşarak adamı selamlarken hala tepsiyi dökmeden getirdiği için heyecanlıydı...
Otuzlarının başlarında gösteren adam siyah saçlarını itinayla geriye taramıştı,gözlerinin üzerine yerleştirdiği küçük çerçeveli gözlüklerin arkasında sevecen bir bakışla karşılık verdi...
"Memnun oldum efendim" dedi Briana gülümseyerek,adamın yüzünde tuhaf bir şekilde rahatlatıcı bir şeyler bulmuştu...Peder aynı şekilde karşılık verdikten sonra tekrar Lizbeth'e çevirdi bakışlarını...
"Sanırım amcanız gelmeyecek,ben en iyisi daha sonra tekrar uğrayayım" dedikten sonra koltuğun başlarına bastırarak ağır hareketlerle ayağa kalktı...Lizbeth oturduğu yerden fırlarken "Lütfen peder" diye itiraz etti ve adamı kolundan tutup kalktığı yere tekrar oturttu...
"Birazdan gelecektir biraz daha bekleyin lütfen...O gelene kadar sizde bize çalışmalarınızdan bahsedersiniz olmaz mı ?" diye sordu heyecanla ve göz ucuyla Briana'ya bakıp "Sende dinlemek ister misin,peder Evan çok şakacı bir insandır" diye ilave etti...
Briana şüpheli gözlerle baktı genç kıza,bir pederin şakacı olması mesleğine tezat oluşturuyordu...Yinede yorum yapmadan kafasını salladı ve Lizbeth'in yanına geçerek pederi dinlediğini belli etti...
Peder Evan iki kızı da süzdükten sonra tek kaşını kaldırıp "Benim hakkımda yanlış izlenimler oluşmasına neden oluyorsun Lizz" dedi ve Briana'ya bakıp "Şakacı değilim sadece gülmeyi seviyorum" diye açıkladı...
Briana yine tebessüm ederek karşılık vermişti,aksini olduğunu söylese de bakışlarında ki muzip ifadeden şakacı biri olduğunu anlamıştı kendisi de...
Lizbeth bugünlerde neler yaptığını sorunca koltuğunda arkasına yaslandı ve ellerini birbirine kenetleyip gözlüğünün üzerinden ona baktı...
“Aslına bakarsan yakında gidiyorum,Vatikan tarafından görevlendirildim” dedi...Lizbeth küçük bir çığlık atarken Briana Vatikan’ın bildiği şey olup olmadığını anlamaya çalışıyordu...
Elini göğsünün üzerine bastırırken “Lütfen uzağa gitmeyeceğinizi söyleyin peder” dedi Lizbeth ve meraklı gözlerle ona baktı...Peder birkaç saniye sessizce ona baktıktan sonra “Üzgünüm ama oldukça uzak bir yer,hem de fazlasıyla” diyerek cevap verdi...
Lizbeth dudağını ısırırken gözleri dolmuştu,Vatikan tarafından görevlendirilen ve uzağa gönderilen din görevlilerinin sonunun ne olduğunu çok iyi biliyordu...Dinin ulaşmadığı yerlerde dini tebliğ etmek çoğu zaman ölümle sonuçlanabilirdi...
Sesinde ki titremeye engel olamadan “Nereye peki ?” diye sordu...Briana tam olarak ne olduğunu anlamasa da genç kızda ki korkuyu fark edince daha da dikkat kesilmişti konuşmalara...
Peder Evan gülümseyerek ayağa kalkıp onlara yaklaştı,elini Lizbeth’in omzuna koyarken “ Endişe etmene gerek yok” dedi ve gülümseyerek ona baktı;
“Sadece dört yıl sürecek olan bir görev bu,daha sonra geri döneceğim ve hayatımın devamında küçük bir kilisede yaşlı insanlara ilahi söylemekle meşgul olacağım”
Lizbeth zorla gülmeye çalışırken neresi olduğunu tekrar sordu...Peder elini geri çekip kalktığı koltuğa tekrar otururken “Uzakdoğu” dedi birden...Bu cevap iki kızın da gözlerinin ardına kadar açılmasına neden olmuştu...
