“Anlat” dedi otoriter bir sesle…Roxy tam alamadığı nefesinin boğazına takıldığını hissetti…Karşısında duran gri saçlı kadın onun için her zaman korkutucu bir kişilik olmuştu ama aynı zamanda emrine uyulması gereken bir efendiydi…
“Şeyy” diye geveledi önce,kadının bakışlarında ki sert ifadeyi fark edince teslim olup konuşmaya başladı;
“Ona karşı farklı davranıyor efendim,özellikle de yaralandığından beri…Her sabah onu odasında ziyaret ederek güne başlıyor,üstelik gün içinde de gözü hep onun üzerinde…Belki haddim değil ama fikrimi soracak olursanız o kız Lordumun aklını çelmek için yaralanmasını kullanıyor”
Genç kız anlatacakları bittiğinde susup ileriye baktı ve kendisine çevrilen yüzle göz göze geldi…Biran bu bakışlardan korkmuştu ama kendini hemen toparlayıp bakışlarını yere indirerek beklemeye başladı…
“Gidebilirsin” dedi Leydi Viloness hiçbir duygu emaresi göstermeden…Roxy abartılı bir reveransla onu selamlayarak odadan çıkarken yavaşça ayağa kalktı…Yaşına göre her zaman dinç ve güçlü olmuştu yaşlı kadın…
Üzerinde ki seyahat elbisesini çıkarmış saçlarıyla uyum yakalayan koyu gri bir elbise giyinmişti…Başına taktığı Fransız tarzı şapka saçlarının çoğunluğunu örtüyordu…
“Demek farklı davranıyor” diye söylendi kendi kendine…Dikkatli bir insandı ve farklı seyreden olaylar gözünden kaçmazdı,hem öğlen hem akşam yemeğinde yeğeninin o sarışın hizmetçiye nasıl baktığını da fakretmişti…Ve şimdi Roxy’nin de anlattıklarından sonra emin olmuştu…Edward yine yanlış kişiye aşık olmuştu…
*****
Briana adımını arabanın kapısından içeri atarken hala şaşkındı…Kafasını camdan dışarı çevirip gökyüzüne baktı,güneş daha yeni doğuyordu ve kapalı gökyüzünde ışıklarını fark etmek bile zordu…Sabahın bu saatinde neler olduğuna dair en ufak bir fikri bile yoktu ama Bertha böyle istemişti…
Kendisini erkenden kaldırmış ve mutfak alışverişi için dışarı çıkacaklarını söylemişti…Halbuki daha iki gün önce bu alışverişin yapıldığını çok iyi biliyordu genç kız…
Yinede itiraz etmeden söylediklerini yaptı ve dediği gibi arabaya binip beklemeye başladı…Başını cama yaklaştırmış gökyüzüne bakarken yeni bir kar yağışının başlayacağından emindi…
Arabanın sarsıldığını hissedince Bertha’nın bindiğini düşünüp kafasını çevirmeden dışarı bakmaya devam etti ve “Sanırım kar yağacak” diye söylendi “Bu havada gitmek zorunda mıydık ? En azından güneşin biraz daha yükselmesini bekleyebilirdik…Daha şimdiden ellerim üşümeye başladı”
Söylediklerini göstererek ispatlamak ister gibi yavaşça kafasını çevirdi ve elini Bertha’nın tutması için ileri uzattı,ama gördüğü şeyle eli havada asılı kalakalmıştı…
“E…efendim” diyerek şaşkınlığını dile getirirken havada duran elini yakaladı Edward ve “Gerçekten üşümüşsün” dedi gülümseyerek…Briana hala olayın şokunu atlatamadığı için birkaç saniye tepkisiz kaldı,ardından hızla elini geri çekti…Oturuşuna çeki düzen verirken genç adamın yüzüne bile bakamıyordu…
“Çok özür dilerim, ben Bertha teyzem olduğunuzu düşünmüştüm” dedi mahcup bir ifadeyle…Edward hala gülümseyerek bakıyordu ona…Arkasına yaslanıp kollarını göğsünün üzerinde kavuştururken “Bertha olamayacak kadar uzunum” dedi ciddiyetle ve göz ucuyla genç kıza bakıp “Ayrıca etek giymiyorum” diye ekledi…
Briana şaşkınlığın pençesinde dolanmaya devam ederken bu laf karşısında boş bulunup kahkaha attığında Edward’ın yüzüne muzip bir gülümseme yerleşmişti…İstifini bozmadan eliyle arabanın kapısına vurdu,bu işaretle önce kişneyen at sesleri gelmiş ardından araba hareket etmişti…
