5 CADI 1 DADI

10.Bölüm."Savunma."(düzenlendi.)

5 Cadı 1 Dadı.

Yazar: Yaren ARAS.

İnstagram : yrn. ars 👧

Bölüm : 10 (ONUNCU BÖLÜM)

"Her mutsuz ailenin kendine özgü bir mutsuzluğu vardır."

TOPRAK:

Gece hiç uyuyamamış sabaha kadar düşünmüştüm. Gözüme bir gram uyku girmemişti. Düşünmek istemediğim ama düşünmekten kendimi alıkoyamadığım bu dadı meselesi canımı sıkıyordu. Evet, sabaha kadar bu kadını evden nasıl kovabiliriz diye düşünmüştüm. Kendimi yorgun hissediyordum. Yaptığımız oyun ise yaramamış aksine kazdığım kuyuya kendim düşmüştüm.

Bu akıl alır şey değildi.

Dün gülmüştük eğlenmiştik ama yine de o kadına kanım ısınmıyordu. Sürekli annemizmiş gibi davranması sinirlerimi bozuyordu. Biliyordum o da diğer dadılarımız gibiydi. Bunu hissediyordum. Kardeşlerim de ona git gide daha fazla alışıyordu ya o zaman o kadını boğmak istiyordum.

Hele bu sabah ki Okyanusa olan davranışı ona iki kat sinir duymama sebep olmuştu. En iyisi bu meseleyi bir an önce kardeşlerimle konuşup halletmek!

Servis okulun önüne geldiğinde kardeşlerimi indirdim. Ardından ben de inip okula giriş yaptık.

"Teneffüste buluşalım."

Merdivenleri hızla çıktım. Sınıfın önüne geldiğimde hiç beklemeden kapıyı açıp içeri girdim.

"Günaydın." Diyen Selin'e kafamla selam verdim. Ardından en arka sıraya yerime geçip oturdum. Kumsal da yanımda ki yerini aldığında sınıfın kapısı açılmış matematik hocamız görünmüştü.

İlk ders matematik!

"Günaydın çocuklar."

Hiç kimseden ses çıkmamıştı. Çünkü biz çocuk değildik. Matematik hocamız Neslihan hoca istifini bozmadan çantasını masanın üzerine koydu.

"Kalk ayağa. Kalk, kalk."

Her sabah böyleydi işte. Sıradan. Allah'tan matematiği ve Neslihan hocayı seviyordum da hiç isyan etmeden dediklerini uyguluyor ve gözüne giriyordum.

"Günaydın." Dedi tekrar. Sınıfta sadece bir kaç kişi ve benim sesim duyulmuştu.

"Sağ ol."

"Tamam oturun. Defterleri açın yeni konuya geçiyoruz."

Dediğini yapan bir kaç kişi ve homurdananlarla birlikte bir dersi geride bırakmıştık. Zilin sesini duymamla Kumsalın koluna yapıştım. Sürükleyerek bahçedeki çardağa doğru ilerledik.

Deniz ve Okyanus çoktan gelmişti. Yanlarına geçip oturdum.

"Dün ki olay unutulsun." Dedim sessizliği bozmak amacıyla.

"Evet, sonuç hüsran oldu ama çok eğlendim. Yalan yok." Diyen Denizi duymazlıktan geldim.

"Her neyse. Bu sefer oyun değil de çocuk gibi davranacağız."

"Nasıl yani?" diye soran Okyanus'a aklımdaki planı anlattım. Kafalarıyla onaylayan kardeşlerime gülümsedim. Ardından çalan zil sesiyle sınıflara doğru ilerledik.

Sınıfa girdiğimde müzik öğretmenimiz hararetle bir şeyler anlatıyordu. Kulak kesilip yerime doğru ilerledim. Tam oturacağım sırada müzik öğretmenimiz Tülay hocanın adımı söylemesiyle parmak uçlarında ona döndüm.