5 CADI 1 DADI

15.Bölüm"Plan kalmadı."(düzenlendi.)

5 Cadı 1 Dadı..

Yazar: Yaren ARAS.

İnstagram : yrn. ars 👧

Bölüm : 15(ON BEŞİNCİ BÖLÜM)

Bu bölüm lilith-chan596 ithaf ediyorum. 😘 güzel yorumları için teşekkür ediyorum.

Merhaba cadigiller ve Dadıgiller tayfası💋çoğunluk dadıdan yana ama Olsundu😁

VOTE VE SATIR BAŞI YORUMLARI UNUTMAYALIM 💋💋

"Hadi bakalım siz mi yamansınız yoksa ben mi?"

TOPRAK:

Korkuyordum. Hayatım da ilk defa bu kadar korkuyordum. Utanıyordum da. Kim olsa utanırdı ki! Utanılacak bir şey yapmıştım ve dönüp dolaşıp beni bulmuştu. Bir nevi kazdığım kuyuya tekrar kendim düşmüştüm. Daha önce ki kuyuları hatırlamışsınızdır. Sinirliydim, korkuyordum ve utanıyordum. Ne yapacağımı bilmememde çabası! Kim koymuştu bunları çantama? Kim buna cesaret edebilirdi.

Her neyse bunu sonra düşünebilirdim şu anda ne yapmalıyım ona odaklanmalıydım. Kaçsam? Ah hayır yakalanırsam hem suçlu durumuna düşerdim hem de daha çok kişiye rezil olurdum.

"Versene çantanı." Diyen güvenliğe baktım. Ardından arkasında beni izleyen dadımıza... Mimiklerim nasıl korkunçsa bana 'ne oluyor' dercesine kafa salladı. Tek şansım oydu sanırım. Beni bu durumdan o kurtarabilirdi herkese rezil olmaktansa sadece ona olurdum.

Ani gelen düşüncelerime ayak uydurarak, dadımıza çantamı işaret ettim ve dudaklarımı dişledim. Bana dehşet bir şekilde bakınca anladığını fark ederek ilk önce ne kadar akıllı olduğunu düşündüm daha sonradan bilmiyorum dercesine omuz silktim.

Dadı bana sinirle bakarak tahminimce düşünmeye başladı. Güvenlik bana yine aynı şekilde konuşunca tamam deyip yavaşça çantamın fermuarını açtım.

"Ah işte orada kaçıyor."

Dadımızın ani bağırması sonucu güvenlikçi ona dönünce dadı eliyle bir yeri gösterdi.

"İşte orada gördüm. Elinde siyah poşet vardı. Kaçtı."

Güvenlikçi dadının gösterdiği yere doğru koşunca kalabalıkta homurdanarak dağıldı. Derin bir nefes alarak kendimi dadının kollarına bıraktım.

"Hemen bana her şeyi anlatıyorsun!"

-

Aradan yarım saat geçmişti. AVM'den eve geldiğimizde saat ikiydi. Eve gelir gelmez soru yağmuruna tutulmuştum.

"Evet. Anlat bakalım."

"Şey..."

Nereden başlayacağımı bilmiyordum. Daha doğrusu nasıl söyleyecektim?

'Aslında Kumsal ben Deniz ve Okyanus seni rezil etmek için onları senin çantana koymuştuk. Benim çantama nasıl girdi bilmiyorum.' 'Mu diyecektim.

"NE!?"

Sanırım dedim bile. Lanet olsun. Benim bu ağzım. Kahretsin.

Dadı ayağa kalkarak hızlanmaya başladığın da korkuyla yerime sindim. Aslında korkmuyordum. Saçmalamayın.

"Ya sen nasıl bunu yapmaya cesaret edersin?"

Sesimi çıkarmadım.

"Ya siz? Sen Kumsal, nasıl yardım ettin."