Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 3

"Dus Noa, vertel me eens waarom je gisteren niet meedeed met de Nederlands les?" Ik zit bij mevrouw de Boer in het lokaal, omdat ik als enige van de hele klas een mentorgesprek moest hebben. Iedereen is al naar huis en ik zit hier nog fijn op school. We hebben het net over mijn studiekeuzes gehad, en het had geen enkele zin; ik weet nog steeds niet wat ik wil doen later.

"Zoals ik gisteren al zei, ik slaap gewoon een beetje slecht deze week. Verder is er niets."

"Kom op Noa, ik kan aan je zien dat er nog wat is. Waarom slaap je zo slecht?" Waarom ziet ze dit. Ik wil niet dat mijn mentor weet dat ik over mijn seksualiteit twijfel.

"Je kan het aan me vertellen, ik meld niets aan je ouders of aan je vrienden, als je dat denkt."

"Nee, dat is het niet." Shit, het floepte uit mijn mond voordat ik het wilde, nu moet ik het wel vertellen.

"Vertel me dan wat het is, misschien kan ik je ermee helpen. Is er thuis iets gaande?"

"Nee mevrouw... ik uhmm..." Hoe zeg je zoiets? "Ikuhh.."

"Neem de tijd, ik ben hier nog het hele uur."

"Ik denk dat ik iemand leuk vind." Ik voel mezelf rood worden als ik het eruit gooi en zit een beetje met het elastiekje om mijn pols te spelen.

"Maar daar is toch helemaal niets mis mee? Wie vind je leuk, of wil je het liever niet kwijt?"

Zal ik het vertellen? Dan ben ik ook gelijk van haar gezeur af. Maar wat als het nou helemaal niet waar is en ik het me alleen maar voorstel. Archh ik word gek van mezelf. Gisteravond was ik er bijna zeker van en nu is alles weer weg.

"Sophie." En nu is het eruit, en ik durf mevrouw de Boer niet meer aan te kijken. Ik zit te wachten tot ze me uit gaat lachen of iets anders vernederends zegt.

"Maak je je daar zo'n zorgen over? Dat je misschien op meisjes van in plaats van jongens? Dat is toch helemaal niet raar Noa." Ik ben mijn mentor nog nooit zo dankbaar geweest en ik krijg tranen in mijn ogen. Ik weet dat Lauren het heeft geaccepteerd, maar dat nu ook een volwassene dat heeft gedaan, voel ik me tien keer beter.

"Het is niet erg als je er over twijfelt, geef het wat tijd. Je komt er vanzelf achter en geloof me, ik ben er voor je als je erover wilt praten." Dankbaar kijk ik haar aan en veeg de tranen uit mijn ogen. Het voelt goed om het zo toe te geven.

"Blijf nog maar even zitten, ik haal wat water voor je." Mevrouw de Boer loopt het lokaal uit en ik slaak een diepe zucht. Ik kijk voor me uit en probeer te begrijpen wat ik op dit moment voel. Het is een opluchting, maar ook een realisatie. Ik wil Sophie graag beter leren kennen en ik ga er straks al mee beginnen.

Al snel komt mijn mentor terug met een bekertje water. "Kijk, drink maar leeg." Ik klok het water naar binnen en voel me al weer een stuk beter.

"Dank u wel." Ik weet niet wat ik anders kan zeggen en sta op. "Ik ga er maar eens vandoor, ik moet thuis nog huiswerk maken. Nogmaals bedankt." Ik loop langzaam naar de uitgang en ik zie mevrouw de Boer haar spullen ook inpakken.

"Als er iets is Noa, je kan altijd langskomen. Niet vergeten hé."

Altijd moeten leraren je ietsjes langer in het lokaal houden. Als ik bij de deur sta draai ik me nog om en zeg "Ja is goed, maar ik ga nu echt naar huis. Tot morgen"

"Tot morgen Noa." Snel ga ik naar mijn kluisje en haal al mijn spullen eruit.

"Hey Noa! Wat doe jij nog op school." Thomas staat bij zijn kluisje een eindje verderop. Snel komt hij eraan gerend en dan staat hij naast me.