Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 9

Vrijdag ochtend.

Toetsweek tijd.

Ook al heb ik niet veel geleerd, toch ga ik vol goede moed naar mijn eerste toets toe. Biologie is een vak waar ik meestal met weinig leren een voldoende bij haal, dus ik vertrouw erop dat dat nu ook weer gebeurd.

Maar dan, net voordat ik het toetslokaal in loop, zie ik Sophie en Thomas staan. Ze geven elkaar een knuffel en fluisteren wat in elkaars oor. Ik draai me direct om en sprint naar de wc's toe.
Zodra ik de deur sluit, trap ik hard tegen de toiletpot aan. Geen slimme zet Noa. Ik grijp naar mijn voet, waar een felle pijn doorheen schiet. Tranen springen in mijn ogen en ik word een beetje misselijk door de plotselinge pijn.

"Noa? Ben je daar?" Tijn staat voor de deur. Wat doet hij hier? Hij heeft een toets. En dit is de meiden toilet.

"Tijn, ga naar het lokaal, ik kom er zo aan." Zeg ik, precies op het moment dat de bel gaat. "Ik kreeg opeens last van mijn buik, niets ernstigs." Lieg ik tegen hem. Buiten de deur hoor ik geschuifel en daarna een deur. Ik slaak een diepe zucht en doe de deur open. Ik zie mezelf in de spiegel en probeer de sporen van mijn 'uitbarsting' weg te halen met wat wc papier.

Als ik naar het lokaal wil lopen, kom ik erachter dat mijn voet nog steeds pijn doet. Ik bijt op mijn lip en probeer zo snel als mijn voet het toelaat in het lokaal te komen.

Na drie jaar (oftewel vijf minuten) en een flinke discussie met de examinator buiten het lokaal, begin ik eindelijk aan mijn biologie toets. Gelukkig kan ik mijn hoofd er genoeg bijhouden en vul alles zo goed mogelijk in. Hopelijk rolt hier een zesje uit.

Ondanks ik te laat binnen kwam, ben ik als een van de eersten klaar. Snel lever ik alle papieren in en ren ik zowat het lokaal uit, rechtstreeks naar de kantine. Ik ga snel aan onze vaste tafel zitten en pak mijn pak mijn M&O boek erbij. Ik blader wat door de formulelijst en probeer ze in mijn hoofd te krijgen. Al snel komen Maureen en Lauren, die ook net klaar zijn met hun toets.

"Hey, hoe ging je toets?" Vraagt Lauren, terwijl ze naast me komt zitten.

"Wel goed hoor, een zes moet het kunnen worden." Ik zie Maureen en Lauren elkaar aankijken en ik weet al wat ze denken.

"Noa! Waarom leer je nou niet gewoon een keertje?" Zegt Lauren geïrriteerd. "Dit is het fucking examenjaar en zo ga je het niet halen. Dat weet je zelf heel goed."

Doordat Lauren boos wordt op mij en omdat ik ook al geïrriteerd ben door de hele Sophie situatie, pak ik mijn spullen op en loop ik naar een andere tafel. Ik heb het helemaal gehad met iedereen. Ik haat Lauren, ik haat Sophie, ik haat iedereen. Met mijn handen in het haar laat ik mijn hoofd op de tafel zakken.

Al snel hoor ik verderop stoelen schuiven en voetstappen mijn kant op komen. Ik kijk even op en zie Lauren nu tegenover mij zitten. Zuchtend laat ik mijn hoofd weer op tafel vallen, maar dit keer harder dan gepland. Direct wrijf ik met mijn hand over de pijnlijke plek heen, alsof dat magisch de pijn weg neemt.

"Noa, wat is er toch?" Vraagt Lauren zuchtend.

"Sophie en Thomas, dat is er." De pijn op mijn voorhoofd is al weer minder en ik ga weer met mijn hoofd op tafel liggen.

"Oké luister. Waarom laat je haar je leven beïnvloeden. Zij is degene die een grote fout maakt door wat met Thomas te beginnen, in plaats van met jou. Vergeet haar, school is veel belangrijker." Mijn hoofd schiet direct weer overeind en ik kijk boos naar Lauren.

"Jij hebt makkelijk praten. Je hebt praktisch al een relatie en ook nog eens gewoon met een jongen. Tijn is helemaal weg van jou en is niet bang om dat te laten zien. En daarbij kan jij wel jezelf er toe zetten te gaan leren. Ik niet. Dus laat me gewoon maar met rust, zodat jij van je perfect leven kan gaan genieten en ik hier lekker zielig kan zijn." Heel even hebben we een staar wedstrijd.

"Sorry," zeggen we tegelijkertijd. Lauren staat op en geeft me een knuffel. "Ik weet dat het moeilijk is, maar Sophie kiest voor Thomas."

"Het is gewoon niet eerlijk Lauren." Ze laat me los en kijkt me sip aan. "Ahh Laur, niet zo kijken, het komt wel weer goed." Probeer ik opgewekt te zeggen, maar ik weet dat ik faal. Ze geeft me nog een knuffel en trekt me overeind. We lopen naar de tafel waar Maureen nog steeds zit. Rosalie en Tijn komen net eraan gelopen en iedereen begint over hun toets te praten. Ik hou me een beetje op de achtergrond, maar probeer wel vrolijk te doen voor de anderen.

-

Een uur later gaat de bel als teken dat de tweede toets van de dag zo beginnen gaat. We wensen elkaar succes en ik loop naar het lokaal waar zo de M&O toets afgenomen gaat worden. Met deze toets ben ik wat langer bezig dan met mijn eerste toets, maar ik heb er gelukkig een goed gevoel over.

Als ik naar mijn kluis loop, merk ik dat de school al bijna leeg is. Snel haal ik mijn jas uit de kluis en loop ik naar mijn fiets. Ik ben net bezig met mijn slot als ik iemand achter me hoor.

"Noa kunnen we praten?" Ik draai me om en zie Sophie staan. Mijn eerste ingeving is om snel weg te fietsen, maar Sophie komt tussen mij en mijn fiets staan. "Alsjeblieft Noa, luister naar me."

"Waarom zou ik naar je luisteren? Vertel het maar aan je nieuwe vriendje." Zeg ik boos, terwijl ik bij mijn fiets probeer te komen.

"Hij is mijn vriend niet en dat zal hij ook nooit worden." Zegt ze met een gebogen hoofd, waardoor ik haar maar net hoor.

"Waarom zijn jullie dan niet van elkaar te scheiden?" Zeg ik boos. Ik wil gewoon naar huis toe en mezelf in slaap huilen.

"Dat wil ik je dus vertellen, dus zou je met me mee naar huis willen?" Ze kijkt me smekend aan. Ik wil boos op haar zijn, maar de is zo schattig als ze zo kijkt. Alle woede ebt weg en ik geef in.

"Oké, maar ik blijf niet lang." Zeg ik uiteindelijk. Sophie kijkt me verrast aan, maar herstelt snel en loopt naar haar fiets toe. Ik rij alvast naar het schoolhek toe en wacht daar op haar.

De fietsrit naar haar huis is stil en ongemakkelijk voor ons allebei. Waarom heb ik nou ja gezegd tegen haar voorstel?

---

Eindelijk weer een update. Sorry voor het lange wachten.