Hoofdstuk 18

1K 24 1
                                    

Zaterdagavond, acht uur. Ik heb nog niks nuttigs uitgevoerd, want mijn ouders zijn dit weekend niet thuis en Sophie en Lauren hadden met hun ouders afgesproken. Vandaag heb ik een Fear The Walking Dead marathon gehouden en ben bijna klaar met het tweede seizoen.

Net op het moment dat ik een nieuwe aflevering aanklik, maakt mijn telefoon een geluidje. Het duurt even voordat ik hem gevonden heb tussen mijn dekens. Wanneer ik hem heb gevonden, zie ik dat Sophie mij een berichtje heeft gestuurd.

Hey No, mag ik misschien langskomen? Mijn moeder en ik hebben een grote ruzie gehad en ik wil niet meer met haar in een huis zijn. Xx

Snel antwoord ik dat ze altijd mag langskomen. Daarna probeer ik mezelf er fatsoenlijk uit te laten zien en ruim ik de stapel borden die ik vandaag heb gecreëerd, op. De bel gaat daarna en ik maak een minisprint naar de voordeur.

"Hey," zeg ik. Ik krijg in plaats van een hallo terug, een stevige knuffel. Ik sla mijn armen om Sophie heen en geef haar een kus op haar wang. We blijven eventjes in de deuropening staan, maar uiteindelijk neem ik Sophie mee naar boven. Ze trekt haar  jas en broek uit, en pakt dan mijn hoodie uit mijn kast.

Ik moet even lachen. "Wat?" Vraagt Sophie en ik smelt helemaal van hoe ze er nu bij zit, mijn dekens om haar heen en de capuchon over haar hoofd.

"Niks, alleen dat je er zo super schattig uitziet," antwoord ik terug. Door het complimentje wordt ze rood en houdt ze mijn kussen voor haar hoofd, zodat ik haar niet meer kan zien. Door die actie moet ik alleen maar meer lachen en tackel ik haar in een knuffel.

"Wil je over de ruzie praten?" Vraag ik nadat we zo'n tien minuten hebben geknuffeld.

"Uhm, ja, oké," begint ze aarzelend.

"We kunnen ons anders ook gaan vol eten met popcorn, een film gaan kijken en daarna gaan slapen," bied ik aan als ik zie dat ze liever haar hoofd ergens anders bij heeft.

"Nee nee, dat hoeft niet. Ik wil het wel vertellen, maar ik kan niet beloven dat ik niet ga huilen," zegt ze zachtjes, waarna ik Sophie weer in mijn armen neem.

"Dat geeft niet, je mag zo hard huilen als je wilt. Ik ben er daarna voor je om je tranen te drogen en je te knuffelen." Ik kijk Sophie recht in haar ogen aan, zodat ze weet dat ik het meen.

"Ik heb mijn moeder over ons verteld," begint ze. Ik kijk haar even met grote ogen aan, want dat had ik niet verwacht. "Ze zei eerst heel rustig dat ze dat ze het had aan zien komen. Daarna hebben we gewoon normaal geluncht, maar toen ik haar mee wilde helpen met koken voor het avondeten, ging ze door het lint. Ze schold me uit voor van alles en noemde me een grote mislukking. Daarna heeft ze me praktisch het huis uitgezet," vertelt ze me met tranen in haar ogen.

"Het huis uit gezet? En nu? Ga je weer bij je vader wonen?" Vraag ik half in paniek, aangezien haar vader aan de andere kant van het land woont.

"Ik heb net met mijn vader gebeld voordat ik jou heb geappt. Hij kon mij niet onderhouden, omdat hij zelf zijn zaken niet op orde had na de scheiding. Daarom ging ik bij mijn moeder wonen. Maar nu heeft hij een huis in een dorp vlakbij gevonden waar hij vanaf volgende maand kan gaan wonen," zegt Sophie, half huilend, half lachend.

Ik ben eventjes stil en probeer alles in mij op te nemen. "Dus, even samenvattend, je moeder is een klootzak, je vader komt hier wonen en dat betekent dat je bij mij blijft?"

"Jep, maar nu weet ik niet wat ik moet doen, want het duurt nog een maand voordat mijn vader hier is en ik wil echt niet terug naar mijn moeder," zucht Sophie.

"Je mag van mij tot dat je vader hier is bij ons blijven slapen," stel ik voor, wetende dat mijn ouders er waarschijnlijk minder enthousiast over zijn.

"Als je ouders dat oké vinden," lacht Sophie dan zachtjes. Haar tranen zijn al gestopt en ik zie dat ze opgelucht is. Opgelucht omdat ze straks niet meer bij haar moeder, maar bij haar vader kan wonen. Haar vader die haar accepteert voor wie ze is.

"Ik zorg er wel voor dat ze het oké gaan vinden," zeg ik en geef haar een kus op haar zachte lippen. Als ik weer rechtop wil gaan zitten, duwt Sophie mij weer op haar. De kus loopt uit in uitgebreid zoenen en ik geniet enorm.  Ik ga boven op Sophie zitten met mijn benen naast haar, waardoor het nog intenser wordt.

Na een tijdje trekt Sophie aan mijn shirt, als een teken dat hij uit moet. Ik stop even, want we zijn nog niet eerder zo ver gegaan. Toch geeft ik toe en een seconde later ligt mijn shirt ergens op mijn slaapkamervloer.

Ik voel haar warme handen over mijn rug naar mijn billen geleiden, waardoor ik tussen mijn benen een nieuw, maar aangenaam gevoel ervaar. Weer stop ik en kijk ik Sophie aan.

"Is er wat?" Vraagt ze onzeker.

"Nee, er is niks, maar vind je dit oké?" Vraag ik, in de hoop dat ik niet de enige ben die zich zo voelt.

"Ja, maar alleen als jij het ook oké vindt," zegt ze terug.

"Oké, dan is het goed," zeg ik en ik begin haar weer te zoenen. Een paar minuten later is ook mijn broek uit en Sophie haar hoodie ligt bij mijn shirt op de grond. Sophie zit nu boven op mij en het gevoel tussen mijn benen is nu nog heftiger aanwezig.

Mijn handen geleiden over haar hele rug en ik speel met haar bh sluiting. Nu is Sophie degene die stopt met zoenen en kijkt mij met haar mooie ogen aan.

"Wil je dit nu doen?" Vraagt ze. Ik hoor dat ze net zo gespannen is als mij, wat voor mij een opluchting is. Voor mij is dit allemaal nieuw en ik hoop dat ik alles een beetje oké doe.

"Het is wat jij wilt, mij maakt het niet uit of we het nu doen, of volgende week, of volgende maand. Zolang we het beide willen," zeg ik en ik geef haar een kus.

"Ik wil jou heel graag, maar op dit moment heb ik mijn hoofd er niet helemaal bij en ik vind het eigenlijk nog best spannend allemaal," geeft Sophie nu toe.

"Dan komt het wel een andere keer. Voor mij is dit ook heel spannend, dus ik ben blij dat we die ervaring delen," zeg ik met een knipoog. Sophie geeft me een kus op mijn mond, en daarna op mijn neus, en daarna zo'n beetje mijn hele gezicht.

"Je bent de beste vriendin die ik maar kan wensen," zegt Sophie. Ik trek haar dicht tegen me aan en voel haar warme lichaam tegen mij aan. Daarna geef ik haar nog een kus en doe ik het licht uit. Het is al bijna twaalf uur, dus tijd om te gaan slapen. Ik val met Sophie tegen mij aan in slaap en weet nu al dat dit de beste slaap ooit wordt.

Het Examenjaar - Een lesbisch verhaalWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu