Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 6

Als Sophie en ik mijn huis binnen lopen, zet mijn moeder net de pan met macaroni op tafel. De geur ruik je door het hele huis, maar dat maakt mij niet uit. Je zou me 's nachts wakker kunnen maken voor een bord macaroni en ik heb hem dan nog in no time op. Het is ook niet voor niets mijn lievelingseten.

"Eet jij ook mee?" vraagt mijn moeder aan Sophie. Wat? Waarom doet ze dat nou. Stel dat er zo iets gebeurt waaruit duidelijk wordt dat ik Sophie leuk vind! Ik hoop dat ze...

"Ja lijkt me leuk!" zegt Sophie en ik kijk haar met grote ogen aan. Ze ziet duidelijk niet dat ik me zorgen maak om haar aanwezigheid tijdens het eten en kijkt me met een glimlach aan. Dit glimlach die ervoor zorgt dat ik vlinders in mijn buik krijg en dat mijn benen het nu bijna onder me begeven. Ik haast me naar de eettafel toe en schep snel mijn bord vol met overheerlijke macaroni.

"Noa!" roept mijn moeder kei hard, waardoor ik een hele schep vol met het goddelijke eten niet op mijn bord, maar op de tafel laat vallen. "Gasten gaan voor, straks is er geen eten meer over voor Sophie."

"Is goed mam" Ik zucht en begin de macaroni die op de tafel is gevallen op mijn bord te scheppen. Als ik klaar ben, zak ik onderuit in mijn stoel en wacht tot dat ik kan gaan eten.

Sophie is naast mij gaan zitten op de plek waar normaal mijn moeder zit. Ik kijk naar haar terwijl ze opschept en ik heb niet door dat ik echt aan het staren ben. Als Sophie klaar is, kijkt ze me aan en we hebben weer een kleine staarwedstrijd. We kijken pas weg als mijn vader tegen mijn moeder eetsmakelijk zegt. Snel herstel ik me en begin te eten.

-

De rest van het eten ging wel oké, mijn ouders vroegen Sophie van alles en nog wat en ze gaf antwoord op de vragen. Mijn ouders hadden het meeste een woord terwijl ik mijn macaroni zat te eten. Helemaal prima dus. Nu zit Sophie op de bank in de woonkamer te wachten tot dat ik terug kom met eten en drinken uit de keuken, zodat we weer verder kunnen met FIFA'16 op de PlayStation. Ik sta met 5-1 voor, maar ik speel het ook vaker dan haar.

Ik ben erachter gekomen dat Sophie niet goed tegen haar verlies kan en daarom probeert ze als ik aanval, mij uit te kietelen. Gelukkig kan ik er tegen en vind het ook niet erg als ze aan me komt. In mijn achterhoofd heb weet ik wel dat ze dit vriendschappelijk bedoelt en dat ik er niets achter moet zoeken, maar toch kan ik het niet helpen er een beetje van te genieten.

Als ik weer terug kom uit de keuken, steekt Sophie haar vuist in de lucht en roept kei hard "Eteeeeen!!!" Ik lach om haar en zet snel alles neer. Ze valt direct de chips aan en ik pak mijn fanta erbij. Ik kijk haar aan en ze is echt schattig als ze zo intensief haar chips naar binnen werkt. Ik weet het, het klinkt niet heel aantrekkelijk, maar alles wat Sophie doet, is op een of andere manier schattig.

"Zo jij hebt er zin in." Ik weet niet wat in ander kan zeggen. Gelukkig ontvang ik een lach van haar en ik lach met haar mee. Waarom is ze zo perfect? Ik kijk haar weer aan en ze kijkt me ook aan. Mijn ogen schieten even naar haar lippen en ik wil haar zoenen, maar weet dat dat onze pas opgebouwde vriendschap gaat verpesten. Daarom kijk ik weg en pak de controller van de PlayStation er weer bij. "Kom, laten we weer verder gaan."

-

Drie potjes later, die ik trouwens heb gewonnen, doe ik de spelcomputer uit. "Wil je nog wat anders doen of moet je naar huis?"

"Je kan ook gewoon zeggen dat ik naar huis moet hoor." Sophie kijkt me serieus aan.

"Wat? Nee nee nee, dat bedoel ik niet!" Shit, straks krijgt ze een verkeerde indruk van mij.

Dan veranderd Sophie haar gezicht in een brede lach. "Grapje Noa, ik weet wel dat je het niet zo bedoelde. Ik wilde alleen maar beet pakken en dat is gelukt." Dat laatste zegt ze met een knipoog en ik word een beetje rood. Om twee redenen, één is omdat ik overduidelijk in haar 'grap' ben getrapt en ten tweede omdat die knipoog meer met me doet dan Sophie denkt. Ik duw haar tegen haar schouder aan en ze doet net alsof het pijn doet. We lachen en dan valt er een stilte.

Geen van beide weten we wat we moeten zeggen of doen en ik weet dat het door mij komt. Als ik haar gewoon als een vriend zag, net als zij mij ziet, konden we gewoon door gaan met domme grappen maken. Maar nee, tuurlijk moet ik het weer verpesten.

"Zullen we nog gewoon tv kijken en daarna ga ik. Morgen weer lekker vroeg school." Oh ja school..

"Is goed, wat wil je zien?" Ik zap naar een random zender en de film Easy A is erop. Ik heb hem al zo vaak gezien, maar hij blijft leuk.

"Deze is leuk! Laat hem hier maar op staan." Sophie komt nu dichterbij zitten en legt haar hoofd op mijn schouder. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik weet niet wat ik moet doen. Sophie lijkt wel lekker te liggen, dus ik blijf zo zitten.

Net als ik gewent ben aan Sophie's aanwezigheid tegen mijn lichaam aan, legt ze een hand op mijn been. In paniek schiet ik naar voren en doe net alsof ik mijn drinken pak. Ik weet niet goed waarom ik dat deed, maar de zenuwen gieren door mijn lichaam. Heb ik nu alles verpest door mijn plotselinge actie of denkt Sophie dat er niets raars is gebeurt.

Als ik mijn drinken op heb en geen ander excuus heb om op het puntje van de bank te zitten, moet ik wel terug. Sophie legt onmiddellijk weer haar hoofd op mijn schouder. De rest van de film kan ik me niet concentreren en ik kijk de hele tijd vanuit mijn ooghoek naar haar. Ze kan mijn gezicht nu niet zien, dus ik maak maar al te graag gebruik van dit moment. Wat zou er nu in haar hoofd omgaan? Volgens mij kan het haar vrij weinig schelen dat we nu zo dichtbij elkaar zitten.

Als de film af is gelopen, rekt Sophie zich uit en staat ze op. Ik zit nog steeds een beetje bij te komen op de bank en ondertussen heeft ze haar jas al gepakt. "Ik ga er maar vandoor. Bedankt nog dat ik hier mocht eten en ik denk dat vandaag wel voor herhaling vatbaar was." Weer verschijnt haar mooie lach op haar gezicht en ik zit haar nog steeds dom aan te staren.

Als ik me heb hersteld, sta ik ook op. "Ja is goed. En ik vond het ook leuk vandaag." Ik probeer haar lach na te doen, maar waarschijnlijk faal ik daar enorm in.

Als we afscheid hebben genomen, ga ik direct op bed. Ik denk na over alle gebeurtenissen van vandaag en realiseer me dat ik me echt raar gedraag als Sophie in mijn buurt is. Ja ik ben echt tot over m'n oren verliefd op haar. Waarom vind ze mij nou niet leuk? Al snel geef ik de gedachtestroom in mijn hoofd op en val in een diepe slaap.

---

Kort deel, maar ik vond hem wel de moeite waard :)