Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 13

Het is zaterdag avond, nog net geen acht uur. Ik sta voor Sophie haar deur en mijn vinger hangt al een tijdje voor de deurbel, maar ik ben te zenuwachtig om erop te drukken. Op het moment dat ik de moed heb op de bel te drukken, voel ik mijn mobiel in mijn broekzak trillen. Ik open het nieuwe berichtje en lach hard op.

Sophie - Je mag ook wel binnen komen, of was je van plan om op onze oprit te blijven staan? x

Snel druk ik op de deurbel en binnen twee seconden vliegt de deur open. Grijnzend kijkt Sophie mij aan en ik geef haar een knuffel.

"Wil je nog wat te drinken of gaan we direct naar onze spannende date?" Ik laat haar los en kijk haar nu ook met een grijns aan.

"Laten we direct gaan, dan kunnen we daar wel wat drinken." Ik pak haar hand en neem haar mee naar mijn fiets. Ze kijkt tussen mij en de fiets en ik gebaar dat ze achterop moet gaan zitten. Ze kijkt nog steeds onzeker, maar gaat toch op mijn bagagedrager zitten.

"Weet je zeker dat dit een goed idee is, Noa?" Ondertussen fiets ik haar straat uit richting het centrum en ik leg een hand op haar handen, die zich aan elkaar vastklampen rond mijn middel.

"Soof, ik kan heus wel fietsen met iemand achterop." Net op dat moment gaan we over een hoge drempel en gilt Sophie van schrik. Ik lach om haar reactie en Sophie knijpt me nu in mijn zij, waardoor ik nu ook gil.

"Karma" is het enige wat Sophie zegt en ik lach.

"Hey, ik kon niets aan die drempel doen, knijp de gemeente maar in de zij." En nu lachen we allebei. De rest van de rit is het comfortabel stil, en Sophie heeft zich nu bijna als een koala om mij heen geklemd. Het is nu al een perfecte avond.

Als we bij onze bestemming zijn aangekomen, zet ik mijn fiets snel op slot en daarna pak ik Sophie haar hand. We lopen het laatste stukje en daarna gaan we een donker gebouw in. Ik voel dat Sophie mijn hand steviger vastpakt en daarna gaan we door een tweede deur.

Daar klinkt popmuziek door de boxen en staan een aantal tafels, waar voornamelijk studenten staan te poolen. Sophie kijkt verrast en daarna kijkt ze me blij aan.

"Ik hou van poolen! We gaan toch wel poolen toch?"

"Nee, we gaan alleen maar toe kijken." Grap ik, en Sophie steekt haar tong naar me uit. Ik leid ons naar de bar en bestel wat te drinken en wat chips om te eten, ook betaal ik voor een pool tafel.

"Ik ga je inmaken." Zegt Sophie en zee slaat haar armen rond mijn middel. Ik draai me om en zie dat ze me uitdagend aankijkt.

"Uhmm, wedden van niet?" Zeg ik zelfverzekerd.

"Oké, waar wedden we om?" Sophie kijkt me nu serieus aan en bijt op haar lip.

"De verliezer trakteert de winnaar op pizza."

"Deal." En we schudden elkaars handen. Dan hoor ik iemand achter mij zijn keel schrapen en draai ik me om, zodat ik de pool sticks en ons drinken kan aanpakken van de bartender.

We kiezen een tafel uit en beginnen met poolen. In het begin lopen we gelijk op, na een half uurtje staat het één tegen één. Maar dan gaat Sophie gemeen spelen en begint ze me af te leiden door me te knuffelen en te zoenen als het mijn beurt is.

"Soooooffff, dit is niet eerlijk." Ze knijpt me nu stiekem in mijn kont, en ik schiet nu vol tegen haar halve bal aan, die er nu met geluk ook nog in gaat.

"Yess, nu hoef ik alleen nog de acht." En ze knipoogt net voordat ze de zwarte bal er in knalt. "Whoeeee!" Schreeuwt ze blij en vliegt me om de hals.

"Nee, ga weg, ik wil geen kus van een valsspeler," en ik duw haar weg. Ik pak mijn drinken en kijk haar met samen geknepen ogen aan.

"Ahhww, toe nou Noa, ik ben de winnaar van dit potje, en de winnaar verdient een kus." En ze tuit haar lippen. Ik kan mijn act niet meer volhouden en ik geef haar snel een kus, waarna we in lachen uitbarsten.

Dan hoor ik een fotocamera afgaan en kijk ik achter me. Er staat een jongen met een meisje nu druk te praten over de net genomen foto, en ik ben er zeker van dat het een foto van ons was.

"Uhm, sorry, maakten jullie een foto van ons?" Vraag ik voorzichtig aan de jongen die nu de camera vast heeft.

"Hey, ja, sorry, we zijn twee kunst studenten en we zijn hier met een project bezig. En toen zagen we jullie en ik moest er echt een foto van maken." Zegt de jongen. "Ik ben trouwens Jop en dit is Isa." Isa zwaait naar ons en gaat daarna weer op haar laptop bezig.

"Ahh oké, leuk om jullie te ontmoeten." Zegt Sophie. "Ik ben Sophie en dit is mijn vriendin, Noa." Ik glimlach trots als ze haar arm om mijn schouder slaat.

Isa is ondertussen bezig met het printen van iets, en draait zich daarna snel naar ons toe. "Tadaa, hier is de foto dan!" Zegt ze blij en geeft ons de foto.

Sophie en ik zien er gelukkig uit en we lachen ook meer dan we zoenen. Ik geef Sophie een kus op de wang en ik hoor Job klappen.

"Jaa, zo'n perfect stel zijn jullie. Ik moet ook echt snel een vriend vinden." En Isa zucht nu naast hem, maar ze lacht al snel samen met ons om Job die waarschijnlijk Isa wel gewend is.

We bedanken de kunst studenten en gaan daarna weer onze eigen weg. Sophie en ik poolen nog een uur, en daarna komt de bartender naar ons toe, om te vertellen dat onze tijd erop zit.

"Nou, dat wordt trakteren No," Sophie heeft namelijk met vijf tegen drie van mij gewonnen met name omdat ze door bleef gaan met mij afleiden.

"Pfff, zo kan ik het ook. Maar goed, een deal is een deal." En ik neem haar mee naar de pizzaria vlak bij de poolbar. We bestellen samen een pizza margherita.

"Weet jou familie al dat je op meisjes valt." Vraagt Sophie na een tijdje.

Ik kauw gauw mijn pizzapunt weg schud nee. "Ik heb ten eerste nog geen geschikt moment gevonden, en ik vind het ten tweede ook heel eng."

"Ik weet zeker dat je ouders je accepteren zoals je bent." Zegt Sophie en ze legt haar hand op mijn hand.

"Ja ik weet het, maar alsnog is uit de kast komen een eng idee."

"Misschien kan ik je helpen, het samen vertellen?" Stelt Sophie voor.

"Ik denk dat ik het wel liever zelf doe, maar toch bedankt voor het aanbod." Ik pak haar hand en geef hem een kus. Sophie bloost en ik kijk haar verliefd aan, waardoor ze nog roder wordt en nu giechelend haar handen voor haar gezicht houdt.

We zitten nog een tijdje in de pizzaria en daarna breng ik Sophie thuis. Het afscheid nemen duurt in totaal wel een half uur, omdat Sophie niet naar binnen wilt gaan, en ik niet weg wil fietsen. Uiteindelijk is Sophie slim en gaat ze naar binnen.

Ik fiets daarna met mijn hoofd in de zevende hemel naar huis en veroorzaak bijna een ongeluk met een andere fietser, maar niets kan mijn stemming verpesten. Dit was de beste avond van mijn leven.