Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 12

Het is donderdagmiddag en mijn laatste toets zit er op. Het was niet zo slim om niet voor wiskunde te leren, want het waren echt pittige opgaven. Misschien is dit wel een onvoldoende en dat kan ik me niet permitteren.

Verveeld kijk ik voor me uit, want ik wacht tot Lauren klaar is met haar wiskunde toets. We hebben afgesproken om samen met Tijn en Sophie bij de cafetaria vlak bij school milkshakes en ijs te gaan halen om te vieren dat we toetsweek één hebben overleefd. Tijn en Sophie zijn naar hun kluisjes voor hun jassen en ik heb me opgeofferd om op Lauren te wachten.

Gelukkig zie ik Sophie al weer de hoek om komen en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ze komt naast mij op de bank zitten en ik pak haar hand vast. Ik ben blij dat al die stomme toetsen weer zijn afgelopen, want dat betekent dat ik Sophie buiten school weer kan zien.

Zoals ze al had voorspeld, mocht Sophie niet afspreken in de toetsweek, dus ik heb haar niet echt als mijn vriendin kunnen zien. Op school hielden we het vooral vriendschappelijk, met af en toe verlangende blikken en stiekem handen vasthouden onder de tafel. Alleen Lauren en Tijn weten van onze relatie af.

"Waar denk je aan?" Vraagt Sophie na een tijdje. Ik merk dat ik de hele tijd naar haar heb zitten te staren en er verschijnt een kleine lach op mijn gezicht. Sophie kijkt me nu ook met een lach op haar prachtige gezicht aan, en ik heb nu enorm de neiging om haar te zoenen.

"Aan jou, zoals altijd." Zeg ik en ik trek haar handen op mijn schoot. We blijven even zo zitten, maar de deur van het klaslokaal waar we tegenover zitten gaat open. Snel trek Sophie haar handen van mijn schoot af en kijk naar de jongen die uit het lokaal stapt. Hij kijkt ons niet eens aan en verdwijnt om de hoek.

"Sorry" zegt Sophie en pakt mijn hand weer. Ik trek me er niet veel van aan en we wachten samen tot Lauren klaar is en Tijn zich bij ons heeft gevoegd. Daarna lopen we met z'n allen nog naar mijn kluis, zodat ik mijn spullen kan pakken, en daarna richting de cafetaria.

Zodra we binnen stappen, worden​ we begroeten door de vriendelijke eigenaar en maken we onze bestelling bij de counter.

"Zullen we onze bestelling meenemen naar het plantsoen?" Stel ik voor. Meerdere schoolgenoten hadden hetzelfde​ idee als ons, dus het is erg druk in de kleine ruimte waar alle tafels en stoelen staan.

"Ja, dat is een goed idee, het is toch best lekker weer voor oktober." Zegt Tijn.

Even later lopen we naar het kleine plantsoen, dat zich achter het winkelcentrum waar de cafetaria ligt. We kiezen een picknicktafel uit die lekker in het waterige zonnetje staat.

"Dus wat willen jullie volgend jaar gaan doen?" Vraagt Tijn terwijl we onze milkshakes drinken.

"Ik ga me binnenkort inschrijven voor de lerarenopleiding. Ik kan niet wachten om met al die schattige kleine kinderen te werken." Zegt Lauren. Ze wil al sinds ze zelf op de basisschool zat juf worden en ik heb er respect voor dat ze dat al zo lang weet en haar droom achterna gaat.

"Niet alle kinderen zijn schatjes, al mijn neefjes en nichtjes zijn kleine duivels, wacht maar tot je ze een keer ontmoet." Grapt Tijn en Lauren geeft hem lachend een duw tegen zijn schouder. Ze zijn sinds dit weekend officieel een stel, en ik ben erg blij voor ze.

"En wat ga jij doen Tijn?" Vraagt Sophie aan hem.

"Ik ga elektrotechniek studeren, beetje robots bouwen." Grapt Tijn.

"Oké ik heb géén idee wat dat inhoudt, maar robots zijn wel leuk denk ik." Zegt Sophie en we moeten allemaal lachen. Ik leg mijn hand op haar been onder de tafel en ik voel Sophie haar hand op mijn hand. Ik kijk haar met een glimlach aan en ze kijkt mij ook met een dikke grijns aan.

"En wat ga jij dan doen?" Vraagt Lauren aan Sophie.

"Ik ga ​​​​​​​​​​​​​​biologie en medische laboratoriumonderzoek studeren, dat is dus allemaal soorten onderzoeken doen in een laboratorium." Zegt Sophie trots. "Ik heb er echt zo'n zin in!"

Nu iedereen behalve ik zijn of haar toekomst plannen heeft verteld, kijken ze allemaal naar mij, wachtend op wat ik volgend jaar van plan ben. Ik heb het nog met niemand gedeeld, zelfs niet met mijn ouders of mentor.

"Uhmm, ik ga volgend jaar milieukunde studeren." Zeg ik en ik kijk de rest van de tafel aan.

"Ahh je hebt eindelijk een studie gekozen! Goed zo." Zegt Lauren. "Maar dat is niet hier in de stad?"

"Nee dat klopt, het is een half uur met de trein vanaf het station." Zeg ik en ik voel dat Sophie naar me kijkt.

"Maak je maar geen zorgen, ik blijf sowieso het eerste jaar hier wonen." Zeg ik tegen haar om haar gerust te stellen.

"Oh gelukkig! Ik dacht dat ik elk weekend bij je op bezoek moest komen in je veel te kleine studentenkamer." Zegt Sophie. Ik zie dat ze wel een beetje opgelucht is.

"Dat mag sowieso, ook als ik hier in de stad op kamers ga." Zeg ik met een knipoog naar haar.

"Ieuw, liefde." Grapt Tijn en weer moeten we lachen.

De rest van de middag gaat zo nog door en we hebben het over allerlei verschillende dingen. Als het een beetje begint te schemeren, besluiten we om een einde aan deze leuke middag te maken, en Lauren en Tijn fietsen richting hun huis. Ik moet ook die kant op, maar ik wil nog afscheid nemen van Sophie.

"Hoe zit het eigenlijk met onze date? Of was dit hem?" Vraagt Sophie.

"Nee, onze date wordt veel leuker." Zeg ik zelfverzekerd en Sophie kijkt me lachend aan.

"Wat is er?" Vraag ik aan haar en lach terug.

"Niets, alleen dat toen ik je voor het eerst leerde kennen, je heel erg verlegen was."

"Dat kwam omdat ik je leuk vond en ik niet wist hoe ik me rond je moest gedragen." Ik bloos een beetje terwijl ik dit beken.

"Ik vond je ook vrijwel vanaf het begin al leuk, zelfs toen je zo klunsig bij scheikunde was." Nu lacht Sophie en ik kan het niet laten om mee te doen.

"Oh ja! Toen ik al die zure en basische stoffen over je labjas liet vallen." Ik herinner me mijn beschamendste moment van mijn schoolcarrière. "Maar eigenlijk was dat Lauren haar fout, want ze wilde dat jij mij eens opmerkte."

"Ik had je al lang opgemerkt, geloof me." Zegt Sophie nu met een knipoog en ik bloos weer een beetje.

"Maar over die date, kun je zaterdagavond?" Vraag ik.

"Ja, dan kan ik wel."

"Oké, we hebben een date!"

---

Nieuw hoofdstuk (sorry voor het lange wachten) en nieuwe boek cover!