Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 5

Als ik wakker word, zie ik dat Lauren nog ligt te slapen. Het is al tien uur geweest en ik loop naar de badkamer toe om me aan te kleden, nou ja, ik trek een joggingbroek en een veel te grote sweater aan. Het is zondag, dus dat mag.

Als ik weer terug kom op mijn kamer, wordt Lauren al een beetje wakker. Ik ga weer op mijn bed liggen en zie dat ik een bericht heb. Snel pak ik mijn mobiel erbij en ik zie dat Sophie me wat heeft gestuurd.

S: "Hey, hoe laat wilde je hardlopen en kan je me je adres sturen?"

"Shit!" roep ik door mijn kamer heen waardoor Lauren nu echt helemaal wakker is.

"Wat is er?" roept Lauren met dezelfde paniek in haar stem en kijkt me geschrokken aan.

"Ik had afgesproken dat ik vandaag met Sophie zou gaan hardlopen en ik ben daar echt niet in de stemming voor." Waarom had ik nou met haar afgesproken.

"Ohww, dat is minder. Misschien moet je het afzeggen? Zeg dat je ziek bent."

"Nee, ik moet wel, ik heb het afgesproken en ik kom mijn afspraken graag na." Stiekem wil ik haar ook wel zien, maar ik weet zeker dat ze me over Thomas gaat vertellen en ik wil niet in haar bijzijn in huilen uitbarsten.

"Het is wat jij wilt, ik support je beslissing." Lauren tackelt me met een knuffel en we rollen van het bed af. Lachend komen we weer overeind.

"Ik spreek wel aan het einde van de middag af met haar, dan kunnen wij nog wat doen." Snel stuur ik Sophie alle gegevens en dat ze om vier uur kan komen.

"Wat gaan we nu doen dan?" Lauren pakt haar mobiel erbij. Blijkbaar ziet ze wat leuks, want ze krijgt spontaan een verlegen lach op haar gezicht.

"Nou, ik dacht aan koekjes bakken of zo, maar je kan me beter eerst vertellen van wie dat berichtje is." Ik kijk haar met een vragend gezicht en Lauren wordt rood.

"Uhm niemand?" Het komt er niet geloofwaardig uit en ik kijk haar nu nieuwsgierig aan.

"Kom op Lau, wie stuurt je wat. Een jongen?" Ik begin steeds nieuwsgieriger te worden als ze haar aandacht weer aan haar mobiel schenkt. "Lauren!"

"Noa, het is nog onzeker of ik hem leuk vindt, laat me dat eerst in mijn eentje uitzoeken please." Ze vindt iemand leuk, interessant.

"Wie is het Lau, ik wil het weten, misschien kan ik je dan helpen."

"Maar het is zo beschamend." Ze kijkt verlegen naar haar mobiel en ik schuif naar Lauren toe, zodat ik het scherm van haar mobiel nog net zie voordat ze hem wegdraait. Jammer voor haar, maar ik heb de naam van degene die ze appt al lang gezien.

"Wat?!? Vind je Tijn leuk! Aaahh dat had ik niet verwacht man." Ik knuffel haar en Lauren geeft me een stoot tegen mijn arm. "Auw, waarom doe je dat? Toch niets raars aan Tijn leuk vinden?"

"Jawel, ik vond hem altijd een loser. Maar nadat we in de herfstvakantie met z'n allen gingen bowlen, bleven wij twee nog wat langer omdat we allebei op onze ouders moesten wachten. We hebben gepraat en het bleek dat we veel dingen gemeen hebben. Wist je dat hij tennissen ook leuk vindt?" Ze kijkt me een beetje verlegen aan, maar ik snap niet waarom ze dat doet. Ik zou het juist hartstikke leuk vinden als ze een relatie kregen.

"Lau, ik ben helemaal fan van jullie bijna relatie." Zeg ik met een knipoog, "Vind hij jou ook leuk?"

"Ja, maar we willen het rustig aan doen. Hij stuurde me net dus goedemorgen en hij vroeg of we vandaag wat konden doen."

"Spreek vanavond af!" Ik zie aan Lauren dat ze erg twijfelt of ze moet afspreken. "Als hij dat vraagt, zit je wel goed. Je hoeft je geen zorgen te maken."