Het Examenjaar - Een lesbisch verhaal

Hoofdstuk 14

Het is donderdag, precies twee week na de toetsweek. Vandaag krijgen we bij de mentor les alle uitslagen van de toetsen. Ik ben een beetje gespannen, omdat ik niet zeker weet of ik ook goede cijfers heb gehaald.

De pauze voor de mentor les is net aangebroken en ik loop samen met Tijn en Sophie naar de kantine. Lauren en Maureen zitten al aan de kantine tafel en ik ga tussen Lauren en Sophie zitten. Ik pak Sophie haar hand en ze glimlacht naar me als ik er een kus op geef.

Sinds onze date, geeft Sophie niet meer om het feit dat anderen kunnen zien dat we een relatie hebben, ze houdt mijn hand vaker vast, en ze heeft me gisteren zelfs een kus gegeven in de kantine. Onze vrienden keken eerst wel raar op, maar waren blij voor ons.

Behalve Thomas, sinds hij erachter kwam dat we iets hebben, zit hij niet meer bij ons. Nu zit ie aan de andere kant van de kantine bij zijn vrienden van voetbal zitten. Ook negeert hij me in school en op social media.

Maar als hij niet kan accepteren dat twee meisjes een relatie hebben, dan hoef ik ook niet meer met hem om te gaan.

"... Noa?" De hele tafel kijkt me aan en ik schiet uit mijn gedachten.

"Wat?" Vraag ik en iedereen begint te lachen. Ik word een beetje rood en kijk naar Tijn die de vraag stelde.

"Verwacht je dat je veel hoge cijfers hebt gehaald, omdat we zo onze lijst krijgen?" Tijn herhaalt de vraag.

Ik kijk hem nu ook lachend aan. "Ik denk dat ik wel een paar hoge cijfers heb, maar waarschijnlijk ook wel een of twee onvoldoendes."

"Ja, precies. Ik heb hetzelfde" zegt Daan. Iedereen gaat weer verder met het gesprek, maar mijn gedachten dwalen weer af naar Thomas tot dat Sophie aan mijn arm trekt en we eindelijk naar de mentor les kunnen.

"Waar zit je met je hoofd?" Vraagt Sophie aan mij.

"Ik denk de hele tijd aan Thomas en waarom hij mij negeert en blijkbaar onze relatie niet support." Vertel ik aan Sophie. "Hij is altijd zo positief over jezelf zijn en dat soort dingen, dus ik had dit gewoon niet verwacht."

"Laat hem maar eventjes, waarschijnlijk trekt hij wel weer bij." Sophie probeert me op te peppen en geeft me een kus op de wang. "Ik moet deze kant op, maar ik zie je zo na school weer, oké?"

Nadat we afscheid hebben genomen, loop ik naar het lokaal toe en even later krijgen we onze cijfers terug.

Zoals verwacht, heb ik wel aardige cijfers, behalve op wiskunde en natuurkunde. Ach, volgende toetsweek beter, denk ik dan.

Nadat mijn mentor wat dingen heeft uitgelegd, krijg ik een bericht op mijn telefoon binnen.

Lauren - Hey, kun je vanmiddag afspreken?

Direct stuur ik terug dat ik het een goed plan vind en daarna loop ik naar mijn kluisje, waar Sophie al weer staat te wachten.

"Mag ik je cijfers zien?" Vraagt Sophie direct en ik geef hem lachend aan. Soms is ze een echte nerd die alles om school geeft.

"Mag ik die van jou ook zien?" Vraag ik dan aan haar en ze geeft hem aan mij. Als ik haar cijfers lees, worden mijn ogen groot en kijk ik haar geschrokken aan. Ze heeft alleen maar achten en negens, en zelfs een tien op Engels.

"Tja, dat krijg je met een moeder zoals de mijne." Grapt ze en we moeten dan lachen. "Maar een vraagje, kom je mee naar mijn huis? Mijn moeder is pas later thuis, dus dan kunnen we samen koken."

"Sorry Soof, ik heb net al met Lauren afgesproken. Misschien morgen?" Vraag ik hoopvol.

Maar Sophie trekt een sip gezicht en ik weet niet wat ik moet doen. "Neeeee niet dat gezicht," en ik leg mijn hand voor haar mond. Sophie barst in lachen uit en ik begin ook te lachen. "Ik dacht dat je zo ging huilen."

"Ja? Verdiende dat een Oscar?" Vraagt Sophie, die nog steeds lacht.

"Wel tien." Zeg ik en ik geef haar snel een kus.

"Maar ga jij maar naar Lauren toe, ik vermaak me wel alleen thuis." En Sophie geeft me dan nog een kus op de wang.

Na het afscheid nemen pak ik mijn spullen uit mijn kluis en loop ik naar mijn fiets, waar ik heb afgesproken met Lauren.

Ik zwaai nog even naar Sophie die voorbij fietst en daarna hoor ik Lauren achter me haar keel schrapen.

"Jeetje No, je hebt het goed te pakken." Zegt ze terwijl ze me op de schouders klopt en dan loopt ze naar haar fiets.

Ik kijk daarna weer in de richting waarin Sophie is verdwenen en ik denk inderdaad dat ik die verliefdheid goed te pakken heb.