GÜNEŞİN KARANLIĞI

GK-17

Artık herşey çok daha zordu.İçime işleyen zehirle başa çıkmak her geçen gün daha da zorlaşıyordu.Ruhumun en ıssız , en tenha bölgesinde hissettiğim , hep bir nefes gibi ensemde olan duygular ruhumu boğmaya ve beni kenara sıkıştırmaya devam ederken inancım da takvim yaprakları gibi etrafa saçılıyordu.Umudum her gün beni biraz daha yarı yolda bırakıyor , içimdeki masumiyet sanki hergün biraz daha kayboluyordu.Yaşadığım karışık olaylar dünyada aşk ve nefretten başka duygularında var olduğunu hatırlatırken en çok çaresizliği hissediyordum.Aslında herşey hayatımın son bir kaç ayı hiç ummadığım bir tufan tarafından tamamen yerle bir edilirken kalbimin dilimi lal etmesine izin vermemle başlamıştı.Eğer kendimi frenleyip Toprağın içime işlemesini engelleyebilseydim canım bu kadar çok yanmayacaktı.Ne yapacağımı düşünürken uykularım kaçmayacaktı.Ağzıma bile sürmeyeceğim içkiyi sırf biraz cesaret için ağzıma sürmeyecektim.Değişmeyecektim.Vücudum üzüntü ve stresten hasta düşmeyecekti.Yıkım içinde olmayacaktım.Yaralarım tekrar kanamayacak , şuan yatağımın başındaki koltukta uyayan güzel ama tehlike adamın yüzüne bakarken gözlerim yaşla dolmayacaktı.Bir tarafım savaşmak için çırpınırken bir tarafım daha çok yaralanmaktan ve hiçbir sonuca ulaşamamaktan bu denli korkmayacaktı.Toprağın bir gün benden sıkılıp beni ondan mahrum bırakacak olması bir yana Toprağın asla benim hissettiğim şeyleri bana hissetmeyeceğini bilmek içimi bu kadar acıtmayacaktı.Ama artık çok geçti.Herşey için çok geçti.Benim için çok geçti.Vazgeçmek için çok geçti.

Gözlerimi hastanede açtığımda Toprak kenardaki koltukta elleri göğsünde bağlı bir şekilde uyuyordu.Onun masum ve güzel suratına bakıp 24 saat içinde yaşadıklarımı zihnimden geçirdiğimde göz yaşlarıma engel olamadım.Boşluğa düşmüştüm adeta.Ne yapacağımı , neyi nasıl yapacağımı bilememek aptal aptal kararlar alıp Toprak'ı sinirlendirmekten başka bir işe yaramıyordu.Birinin yol göstermesine o kadar ihtiyacım vardı ki.Peki ya kim? Kim intikam manyağı tehlikeli bir adama aşık olan salak bir hizmetçi kıza yol gösterirdi ? Göstermek istese bile nasıl gösterirdi ? Şu yaşadıklarımı Türkiye , hatta dünya nüfusu içinde kaç insan yaşamış , içimde patlayan volkanları kaç kişi gerçekten içinde hissetmişti ? Dudağımı ısırıp kafamı krem rengi tavana çevirdiğimde içimde kopan fırtınaları birazda olsa dindirmek için gözlerimi kapattım.Gözyaşlarım kalbime doğru akarken Toprağın dünkü sözlerinin hepsi aklımın içinde dolaşıyordu.Sözleri bana yardımcı olacağına beni dahada bilinmeze sürüklüyordu.Sevdiğim adam bana kolayca benden vazgeçebileceğini söyleyebiliyordu.Beni harcayacağını ve yokluğumda hayatında çok bir şey değişmeyeceğini de.Buna şaşırmazdım.Toprağın ağzından çıkanlara şaşırmayı bırakalı çok olmuştu.Üzülmeyi bırakmam ise pek mümkün görünmüyordu.Ancak bu sözleriyle yüreğimi paramparça etmesinin ardından bana onun ödülü olduğumu söylemişti.Yabancı olan hislerinden bahsetmişti.Benim kadar yoğun olmadığını bilsemde birşeyler hissetmesi güzeldi.Hiç yoktan iyiydi.Onun yabancı olduğu hisler aslında bana da oldukça yabancıydı.Yıllarca kendimi aşka kapatmış , sanki senelerce bu kötü çocuğun gelip kalbimi önce yaralayıp sonra yaralarımı teker teker sarmasını beklemiştim.Ve onunla karşılaştığım anda da hayatımda büyük bir yere sahip olacağını hissetmiştim.Onda yakışıklılıktan , çekicilikten fazlası olduğunu daha ilk dakikada anlamıştım.Anladığım bir şey daha vardı ki oda kesinlikle farklı ve zor olduğuydu.Ama tabiki intikam için yaşayan bir adam olduğunu tahmin edememiştim.Gözlerindeki karanlık ifade geçmişine ışık tutsada bu ihtimali düşünememiştim.Aslında en çok yarayı da onun sır perdelerini aralamaya çalışırken almıştım.Çünkü kişiliği yapmak istedikleriyle %100 uyumluydu.Ve bu onu benim için daha zor hale getiriyordu.Dediği gibi iki bambaşka karakterdik.Benim için insanlara zarar vermek dünyanın en acımasız şeyi iken o bir insana zarar vermek için yaşıyordu.Kalbi ve aklı asla tamamen bana ait olmayacaktı.Biliyordum.