He's Mean

Chapter 3 - Bonding with Sisters & Bestfriend

Nang maramdaman ko ang hangin mula sa bintana ay dahan-dahan kong ibinaba ang kumot ko para di mahalatang gising ako. Sa pagbukas ng bintana ay may isang pigura ng lalaki ang lumitaw. Pumasok siya sa kwarto ko. Dahan-dahan kong kinapa ang matulis na kutsilyo mula sa ilalim ng unan ko.

I always get this ready and I'm also expert with knives. Sigurado akong hindi ko iyon madadali habang tulog ako dahil hindi naman ako malikot matulog at itinago ko iyon sa pinakadulo ng kama ko.

Nang makita kong nakatingin siya sa direksyon ko ay hindi ko maaninag ang mukha niya sapagkat madilim sa kwarto ko at tanging ilaw ng nasa labas mula sa bintana ang kumukorte ng pigura niya. Nang makahanap ako ng tyempo ay inihanda ko na ang kamay kong may hawak ng matulis na kutsilyo.

Immediately raised my hand and throw the knife at him. But hell! He was too quick so he missed it. Mabilis akong gumapang sa sahig para hindi niya ako makita. Naramdaman ko ang pagyapak ng mga paa niya.

I was planning my next move when someone grabbed my arms and lift me up. He throws me at the bed so felt nervous. Unti-unti siyang lumapit sakin ngunit hindi ko pa rin maaninag ang mukha niya. Kinapa ko ang lampshade at bubuksan ko na sana ngunit pinigilan niya ang kamay ko.

"I'm not enjoying yet, sweetheart." He whispers seductively.

Idinikit niya ang labi niya sa leeg ko kaya napapikit ako ng mariin. Hinawakan niya ako sa magkabilang braso at idiniin ako sa kama. Sinubukan kong lumaban ngunit masyado siyang malakas.

"W-who are you?"

Nanginginig na ang boses ko nang sabihin ko iyon. Naramdaman kong ngumisi siya dahil nasa leeg ko ang labi niya. Hindi siya sumagot imbis ay iginapang niya ang kamay niya sa bewang ko. I gulped. I bit my lips when he lift me closer to him. Damn.

"Stop! Please.. stop" i said between my sobs.

Naramdaman ko ang mainit na likido na nag-uunahang lumabas sa mga mata ko. Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako. Tumigil siya at binitawan ako. Nang tumayo siya sa kama ay agad kong binuksan ang lampshade. Bumungad sakin ang mukha niya. Damn!

"Hindi ko akalaing marunong ka rin palang umiyak. You impressed me." Nakangiti niyang sabi.

"Damn you Demon!" Sigaw ko sa kanya habang umiiyak pa rin.

"I just came to look after you. I was also planning to give you a threat but I guess there's no need."

Pagkasabi niya noon ay tumakbo agad siya sa bintana at tumalon. Nagulat ako sapagkat nasa 3rd floor ang kwarto ko. Pagkatalon niya ay tingingnan ko kaagad ang baba mula sa bintana. He's too quick. Katatalon niya pa lang niya ngunit di ko na maaninag ni anino niya. Dali-dali kong isinara ulit ang bintana. Damn! Sean Caleb Norwood. Who are you? Sino ka ba talaga? But all I know is that, you're a mean person. Shit! You're so mean! Damn! I tried to stop my sobs. Kailangan ko nang makatulog. I'm tired. Ipinikit ko na ang mata ko at pinilit ang sarili kong makatulog.

***

Iminulat ko ang mata ko nang marinig ko ang pagkatok ng ilang beses sa pintuan ng kwarto ko.

"Ate! It's late! You need to go to school!"

"Yuhoo! Ate! Time to go!"

Lumapit ako sa pinto at binuksan ko ito. Bumungad ang mga kapatid ko at hindi sila nakasuot ng uniform.

"It's weekend. You can't fool me."

Napakamot si Aubrey sa batok niya.

"Eh ate baka lang naman makatulong to wake you up easily. Tsaka..."

Hindi maituloy ni Aubrey ang sasabihin niya kaya si Elie ang nagpatuloy.

"Your boyfriend is downstairs. I said it! Sabi ko na nga ba may boyfriend ka kaya gabi ka na lagi umuuwi."