Çünkü beni paramparça etmiş insanları özlüyor olmam, kendimden nefret etmemi sağlıyordu. Nasıl bu kadar insan olabiliyordum? Gözlerinde bir hiçken, neden onlar için kendimi paralıyordum? Bilemedim, bilmek istemedim doğrusu. Çünkü bilirsem kendime kalan son sevgi kırıntılarını da kaybetmekten korktum.
