Nazım, Vera uğruna bıraktığı Piraye'ye aşık değildi mesela. Aslında, Vera'ya da aşık olmadı, Münevver'e de. Nazım, bir kere aşka vuruldu, sonra kurtulamadı. Aşka vurgun oldu, kadınlara değil. Ve Nazım, şiire aşıktı. Davalarına aşıktı. Nazım, şiirler için aşık olur gibi yaptı kadınlara. Onun özü aşktı, yalnızca aşk; kadınlar aşka giden bir yol gibiydi sadece. Nazım, o yollarda yürüyüp aşka erişti; aşkı işledi dizelerine. Ondan böyle kokar onun cümleleri. Ondan öyle baktı Vera, kollarında can veren Nazım'ına. O kadının, adamına son bakışını gördünüz mü? Peki ya, Nazım'ın cansız bedenindeki canlı yüz ifadesini? Görse idiniz, anlardınız demek istediğimi.
