İtiraf ediyorum... Bundan 2 yıl önceydi. Tumblr'da güzel bir kız vardı güzel şeyler paylaşıyor diye takip etmeye başladım. Bir süre sonra kıza anonimden sürekli aşk sözleri yağar oldu. Bir anonim ciddi şekilde kıza aşık olmuştu. İşin kötü yanı bende kızdan hoşlanıyordum. Ama o anonim ile yarışmam mümkün değildi çok güzel yazıyordu. Aklıma bir cin fikirlik geldi ve Kızın benim yazdığımı düşünmesini sağlamak için çocuğun yazdığı tüm anonimleri beğenmeye başladım.. Haftalarca bu böyle sürdü. Taki bir sabah mesaj kutum da "Biliyorum sensin o.. Artık kendini gizlemene gerek yok burdan konuşabiliriz" yazısıyla uyanana kadar. Sonun da amacıma ulaşmıştım. Lakin evet benim desem, anonim yazmaya devam ediceğinden yalanım ortaya çıkabilirdi. Bu yüzden "hoşuma gidiyorsun, hoşuma gidiyor sen bilmeden seni sevmek, varsın bil ben yine seni öyle safça severim." dedim. Ve ondan sonraki günler hem anonimin yazdıklarını beğeniyor hemde kızla mesajlaşıyordum. Bir zaman sonra kız benle ilgili güzel şeyler paylaşmaya başladı. Bu yalanımı ortaya çıkarabilirdi. Anonim kıskanıp kıza birşey yazsa bunla ilgili ben olmadığımı anlıyabilirdi. Ama öyle olmadı anonim olan çocuk çok delikanlı biri çıktı ve bana mesaj attı "Selam dostum 1 aydır anonimde onunla konuşuyorum. Ama bugün fark ettim ki seni seviyor. Onu gerçekten çok seviyorum ve sadece mutlu olmasını istiyorum. Ve o seni severken benim ona böyle şeyler yazmamın doğru olmayacağının farkındayım. Bir daha yazmayacağıma söz veriyorum.." Bu tabi benim içime oturdu. Kızdan vaz geçemediğim için gerçeği söylemedim. Çocuğa cevap yazmamayı tercih ettim ve kızla konuşmaya devam ettim. Uzun bi süre konuşmaya devam ettim fakat artık bu vicdan azabıyla daha fazla yaşıyamıyordum rüyalarıma giriyordu cocuk... Giderek kızdan uzaklaşmaya başladım. Çok seviyordum. Ne vaz geçebiliyordum nede bu vicdan azabıyla artık ona yaklaşabiliyordum. Bunun farkına varan kız artık seninle yüzyüze konuşmak istiyorum dedi seni görmeden aylarca konuştuk ama şimdi birşey var ve bunu yüzyüze konuşmadan halledemiyeceğiz dedi ve elime bir fırsat geçti herşeyi düzeltmek için güzel bir fırsat. Ve kendi kendimde "Sen Sis Reyis'in sana yakışmaz" dedim ve çocuğa mesaj attım. Tabi burda çizdiğim imajdan dolayı dalga gececeğimi düşüneceğinden telefon numarasını istedim ve ciddi olduğumu anlaması için. telefonda konuşmaya karar verdim. Durumu anlattım "aylardır sen diye benle konuştu" dedim ve tahmin ediceğiniz gibi çocuk çok sinirlendi ağlamaklı bir sesle "şimdi bunu bana niye söylüyorsun" dedi. "Çok pişmanım ama bunu telafi etmek istiyorum " dedim. sesini yükselterek "NEYİ NASIL TELAFİ EDİCEKSİN." dedi ve suratıma kapattı. Defalarca aradım fakat ulaşamadım. Sonunda bir mesaj yazdım. Ve fikrimi anlattım. Pişman olduğumu daha önce beni hiç görmediğini ve buluşmak istediğini yazdım ve adresi ekledim. Sonuna da küçük bir not "Git ve mutlu ol..."2 koca yıl geçti ve bugün beni aradı 1 yaşında yakışıklı bir erkek çocuğu seni görmek istiyor... Benim adımı vermişler. Buluştuğuklarında çocuk herşeyi anlatmış zaten o günden sonra kızla hiç konuşmamıştık. Kızda sonunda beni affetmiş tam bugün ufaklığı görmeye gidecektim ki annemin "YİNE BİLGİSAYARIN BAŞINADA UYUYA KALMIŞSIN. NE ANLIYON O MAVİ SİTEDEN Bİ ÇÖZEBİLSEM. KALK YERİNE YAT" sesiyle uyandım. Ne rüyaydı be film gibi ahahhaha
--sis reis
