Bilmem yalnızım işte. Başımı omzuna koyup saatlerce geceler aydınlanana kadar içimi dökebileceğim biri yok.Beni anlayabilen biri yok.Sinemaya parka vs gidip deliler gibi eğlenebileceğim biri yok.Herşeyi beraber yapacağım beraber yaşayacağım biri yok.Sevilmiyorum çünkü sevilmek için fazla iyiyim.Kimsem yok.Bunları yapabileceğim gerçekten seven.Ömrünün sonuna kadar yanımda olacak biri yok.Yalnızım işte.Ölsem kimsenin umrunda değil.Ölsem kimsenin haberi olmaz.Yaşadığım bile belli değil mutlu insanların arasında öylece nefes alıyorum bu nekadar yaşamaksa okadar yaşıyorum.Onları izliyorum nasıl mutlu olduklarını eğlendiklerini işte ozaman dahada koyuyo yalnızlık sevilmemek mutlu olamamak.Farklı olduğumu hissediyorum.Dışlanmış hissediyorum.Mutlu olanları gördükçe sevilen insanları gördükçe küçük bir çocuğun başka çocuğun oyuncağına özenmesi gibi özeniyorum işte.Hayal etmeye çalışıyorum o bile olmuyor.Düşünüyorum düşünüyorumm ve içimden bir ses diyorki; ''Siktiret izlemeye devam et.Hayal kurma sevilmiceksin ve onları hiççç yaşamıcaksın her gelen gidicek hep yalnız kalacaksın mutsuz olacaksın.İzlemeye devam et bunları yaşamadan öleceksinn''
